تاثیر صمیمیت خانواده بر شخصیت کودکان

یکی از مهم ترین مسائل برای کودکان مورد پذیرش و محبت والدین و دیگران واقع شدن است، به طوری که هرچه درگیری های اجتماعی در زندگی کودک بیشتر باشد نزدیکی و صمیمیت در خانواده اهمیت ویژه­ای پیدا می­ کند و دنیای غنی تری  برای فرزندان می ­سازد.
 
والدین باید آگاه باشند که تربیت فرزندان بدون صرف وقت برای آن ها ممکن نیست، بر اساس گفته روانشناسان کودکانی که در کنار والدین وعده های غذایی خود را میل می­کنند، کمتر دچار اختلالاتی مثل: افسردگی، بد رفتاری، رفتار های جنسی و... می­ شوند؛ همچنین کودکانی که کانون گرم خانواده را دارند از توانایی مغزی بهتری برخوردار هستند.
 
باید دقت کنیم که این صمیمیت به معنای قبول کردن همه ­ی خواسته های کودک نیست، بعضی اوقات گفتن با قاطعیت کلمه «نه» به رابطه صمیمی والد- کودک لطمه­ ای وارد نمی­ کند، بلکه پیوند میان آن ها را مستحکم تر می­ کند.
 

ابراز محبت و صمیمیت به کودکان سبب از بین رفتن ناسازگاری و بد خلقی در آن ها می­شود و پایه عزت نفس درونی کودکان را افزایش می­ دهد.
 
همینطور هنگامی که مدت زمان با کیفیتی را در کنار کودکان خود می­ گذرانیم، اعتماد به نفس درونی در آن ها افزایش می­یابد زیرا کودک به شدت به حمایت والدین و در کنار آن ها بودن احتیاج دارند و این بخشی از رشد کودکان محسوب می ­شود.
 

خانه نخستین جایی است که در آن کودکان درس های زندگی را می­ آموزند و شخصیت شان شکل می­ گیرد و با قدرت به سوی آینده حرکت می­ کنند، در خانواده ای که مهر و محبت زیاد باشد تمام نیاز های روحی و جسمی کودک برطرف شده که این امر سبب احساس خوشبختی درون او می­ شود.
 
همچنین در خانواده هایی که کانون بسیار گرمی دارند کودک خود را بهتر می­ شناسد، استعداد و نواقص خود را کشف می­ کند، که زمینه ای برای رشد و بالندگی کودک، احساس شادکامی و سازگاری بالا با اجتماع برای او فراهم می­ شود.[1]
 

خانواده هایی که با عطوفت و مهربانی بسیار با کودکان خود برخورد می­کنند، کودکانی با بهره هوشی بالاتری پرورش می­ دهند زیرا مغز کودکان در حال رشد به شدت تجربیات آن ها بر احساساتشان موثر است.
 
کودکانی که هرگز مورد تنبیه های سخت و بدنی والدین قرار نمی­گیرند رشد هوشی بهتری نسبت به سایر کودکان دارند.
 
صحبت کردن با آرامش و ملایمت و برقراری ارتباط عاطفی و صمیمی با کودک باعث ارتقای مهارت او در گفتار و رفتار می­شود و در نهایت می­ توان گفت که اگر کودکی محیط پیرامون خود را امن بداند و قادر به بیان آزادانه احساسات خود باشد رشد ذهنی و ضریب هوشی بالاتری از سایر کودکان دارد.
 

یکی از روش های موثر برای علاقه مند کردن کودکان به یادگیری همراهی کردن آن ها در هنگام درس خواندن می­ باشد، کانون گرم خانواده هر سختی و زحمتی را به جان می خرد تا فرزندانشان آموزش های لازم را به درستی فرا گیرند و پیشرفت عالی در این زمینه داشته باشند.
 
به طور کلی می­توان گفت که بزرگترین علت در کودکانی که استعداد تحصیلی پایینی دارند، عدم توجه والدین و نبود محیط مناسب برای شکوفا شدن استعداد هایشان می­ باشد.
 

یکی از مهمترین کار هایی که والدین باید به کودکان خود آموزش دهند تربیت دینی کودکان است؛ والدینی که برای آموزش این امر از راه صمیمیت و مهربانی وارد می­ شوند نتیجه بهتری دریافت می­ کنند؛ زیرا می ­­توانند به زبانی ساده و قابل فهم این مسائل را برای کودکان توضیح می ­دهند و نقش شگفت انگیزی در تعلیم و تربیت دینی کودک دارد.[2]
 

اگر چه اغلب بچه ها در محیط های آشنا و کلیشه ای با امور روزمره ثابتی و حد مرز های امنی رشد می­ کنند اما میزان تحملشان در مقابل تحریکات و مشکلات زندگی کاملا با هم متفاوت است.
 
معمولا والدینی که فشار روانی و استرس درون خانواده را خودشان کنترل می­ کنند و رابطه صمیمی . خوبی با فرزندان خود دارند، باعث حس آرامش بهتری درون کودکانشان می ­شوند و فشار روانی روی آن ها را به شدت کاهش می ­دهند.[3]
 

اولین راه ایجاد صمیمیت در خانواده داشتن صداقت در رفتار و گفتار می ­باشد، زیرا گفتگو سر آغاز بیان احساسات، باور ها، ترس ها، امیدها و... است پس هر یک از اعضای خانواده باید سعی کنند زمانی را برای صحبت کردن با هم اختصاص دهند و در مورد موضوعات مهم با هم به بحث و گفتگو بپردازند، که این امر موجب افزایش صمیمیت و مهربانی درون آن ها می­ شود.
 
روش دیگری که موجب صمیمیت در خانواده می ­شود، مشورت کردن اعضای خانواده با یک دیگر است زیرا با این کار اعضای خانواده یک دیگر را به خوبی و بهتر درک می­کنند و می ­توان از آن به عنوان شاهراه رسیدن به صمیمیت نام برد.

پی نوشت: