آشنایی با مراحل تکامل اجتماعی کودکان

در سن یک تا دو سالگی فرزند شما یاد می گیرد خودش غذا بخورد، به تنهایی بازی کند و به کشف دنیای اطراف خود بپردازد و تا حدودی به استقلال دست یابد.
 

مراحل تکامل اجتماعی کودک مهمترین قسمت زندگی او می باشد که به موازات رشد جسمانی، رشد اجتماعی هم شکل می‌گیرد و کودک از نظر فکری و عاطفی نیز به بلوغ می‌رسد. البته بیشترین مهارت‌های اجتماعی اکتسابی است، به همین دلیل در دوران کودکی، تمرین و آموزش بیشتر در برقراری ارتباط با دیگران می‌تواند نقش مهمی در افزایش مهارت‌ها و همچنین ضریب هوشی کودک ایفا کند. کودک نباید به گونه‌ای پرورش یابد که صرفا دارای ضریب هوشی بالایی باشد ولی از نظر کلامی، عاطفی و اجتماعی در سطح پایین قرار داشته باشد چراکه در این صورت دچار مشکلات جدی در آینده خواهد شد.

در واقع چگونگی ارتباط و تعامل با دیگران در بزرگسالی، بخش بسیار مهمی از شخصیت هر فرد را به نمایش می‌گذارد که شکل‌گیری صحیح آن از همان سنین کودکی امکان‌پذیر است. به همین دلیل به والدین توصیه می‌شود حتما فرزندشان را به مهدکودک بفرستند چرا که در این محیط، کودک نحوه تعامل و برخورد با دیگران و شرکت و همکاری در گروه را یاد می‌گیرد از نظر اریکسون روان شناس بزرگ آلمانی نظریه روانی–اجتماعی رشد انسان را به هشت مرحله تقسیم می شود. هر فرد باید در هر مرحله از رشد ویژگی مثبتی به شخصیت خود اضافه کند.
 

یک شیرخوار از بدو تولد تا یک سالگی یاد می گیرد که می تواند برای به دست آوردن غذا، محافظت، آرامش و محبت به مراقبین خود اعتماد کند. شما باید در اولین مراحل تکامل اجتماعی کودک نیازهای او را به خوبی تامین کنید تا دچار بی اعتمادی نگردد.
 

در سن یک تا دو سالگی فرزند شما یاد می گیرد خودش غذا بخورد، به تنهایی بازی کند و به کشف دنیای اطراف خود بپردازد و تا حدودی به استقلال دست یابد. اگر شما کودک را بیش از اندازه محدود کنید ممکن است درباره توانایی های خود دچار شرم و شک شود و در آینده نتواند به خود مختاری دست یابد.
 

در سن سه تا پنج سالگی توانایی حرکتی و ذهنی کودک بیشتر می گردد. در این سن برای شروع و انجام برنامه های خود احساس مسئولیت پذیری بیشتری می کند، در این مرحله شما باید ابتکار را در کودک تقویت نمایید و نباید باعث شوید که کودک احساس خطاکاری و گناه داشته باشد.
 

سن شش تا یازده سالگی سنی است که کودک یاد می گیرد توقعات خانواده و مدرسه را برآورده سازد و از طریق فعالیت هایی که انجام می دهد و روابطی که با دیگران دارد احساس ارزشمند بودن می کند. اما در صورتی که در برقراری روابط با دیگران موفق نشود دچار احساس حقارت می گردد.
 

در سن دوازده تا نوزده سالگی شما باید در نوجوان تان احساس خود قدرتمندی ایجاد کنید تا اینکه دچار سردرگمی درباره هویت و نقش خود در زندگی نشود.
 

دوران جوانی یعنی سال های 20 تا 30 سالگی زمانی است که فرزند جوان شما باید روابط نزدیک و معنا داری با دیگران پیدا کند.
 

سال های چهل تا پنجاه سالگی میانسالان باید نقش مسئولانه و بزرگسالانه ای را در جامعه، محیط کار و آموزش و راهنمایی نسل آینده به عهده بگیرند تا اینکه تبدیل به شخصی ضعیف و خود محور و در جا باقی مانده نگردند.
 

دوران سالمندی که از شصت سالگی به بعد می باشد زمانی است که انسان زندگی خود را ارزیابی می کند و باید آن را همان طور که بوده بپذیرد و اگر نتواند معنایی برای زندگی خود پیدا کند دچار ناامیدی می شود.

منبع: مرکز مشاوره رهیاب