احمد سهیلی خوانساری

(تو 1290 ش)، كتاب شناس، خطاط و شاعر. وى در تهران به دنیا آمد و پس از اتمام تحصیلات به خدمات فرهنگى مشغول شد. او چهل سال رییس كتاب خانه‏ى ملك در تهران بود. سهیلى از اوان جوانى به شاعرى پرداخت و در انجمن‏هاى ادبى عضو بود. او در نسخ و ثلث از شاگردان امیرالكتاب بوده است. سهیلى داراى تالیفاتى است از جمله: «حصار ناى»، در شرح حال مسعود سعد سلمان؛ «كمال هنر»، در احوال و آثار كمال‏الملك؛ كتابهاى: «آداب الحرب و الشجاعه»؛ «ذیل عالم آراى عباسى»؛ «دیوان حافظ»؛ «دیوان بابا فغانى»؛ «خسرونامه‏ى عطار»؛ «شهنامه‏ى نادرى»؛ «دیوان صفاى اصفهانى» را تصحیح و تحشیه كرده است. «دیوان» اشعار وى بیش از شش هزار بیت است.[1] محقق، ادیب، شاعر. تولد: 1291، تهران. درگذشت: 8 مرداد 1373. احمد سهیلى خوانسارى، فرزند غلامرضا، پس از پایان تحصیلات، بیشتر اوقات خود را صرف تحقیق و پژوهش در متون كهن ادب پارسى كرد. وى سال‏ها ریاست كتابخانه‏ى ملك را به عهده داشت. علاوه بر این تحقیقات ولى غزل نیز مى‏سرود. ضمنا به تصحیح متون كهن فارسى و دیوان‏هاى شاعران ایران نیز مى‏پرداخت. از جمله آثارى كه به قلم وى تنظیم شده یا نه همت تصحیح شده است مى‏توان به این عنوان‏هاى زیر اشاره نمود: دیوان خواجوى كرمانى، دیوان بابا فغانى شیرازى، دیوان حكیم صفاى اصفهانى، شاهنامه‏ى نادرى، خسرونامه‏ى عطار، دیوان جلوه، ذیل عالم آراى عباسى، شاهنامه‏ى نادرى محمدعلى فردوسى ثانى، محمود و ایاز (1332)، كمال هنر (احوال و آثار محمد غفارى- كمال‏الملك)، حصار ناى (شرح احوال مسعود سعد سلمان).