امام مهدی علیه‌السلام
امام علی علیه‌ السلام فرمودند:
لَتَعْطِفَنَّ الدُّنْیَا عَلَیْنَا بَعْدَ شِمَاسِهَا عَطْفَ الضَّرُوسِ عَلَى وَلَدِهَا وَ تَلَا عَقِیبَ ذَلِکَ وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ.
دنیا بعد از طغیان به ما روی خواهد آورد چون ماده شتر بدخو که به بچه خود مهربانی می کند و سپس این آیه را تلاوت نمود و می خواهیم بر آنان که مردم ناتوانشان شمرده اند منت گذاریم و آنان را امامان و وارثان قرار دهیم.
نهج البلاغه: حکمت 200
امام رضا علیه‌ السلام فرمودند:
اللَّهُمَّ أَصْلِحْ‏ عَبْدَک‏ وَ خَلِیفَتَک‏ بِمَا أَصْلَحْتَ بِهِ أَنْبِیاءَک وَ رُسُلَک وَ حُفَّهُ بِمَلَائِکتِک وَ أَیدْهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ مِنْ عِنْدِک وَ اسْلُکهُ مِنْ بَینِ یدَیهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ رَصَداً یحْفَظُونَهُ مِنْ کلِّ سُوءٍ وَ أَبْدِلْهُ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِ أَمْناً یعْبُدُک لَا یشْرِک بِک شَیئاً وَ لَا تَجْعَلْ لِأَحَدٍ مِنْ خَلْقِک عَلَى وَلِیک سُلْطَاناً وَ ائْذَنْ لَهُ‏[۱] فِی جِهَادِ عَدُوِّک وَ عَدُوِّهِ وَ اجْعَلْنِی مِنْ أَنْصَارِهِ‏ إِنَّک عَلى‏ کلِّ شَی‏ءٍ قَدِیر.
خداوندا! [امور] بنده و جانشین‏ات را اصلاح کن، آنچنان که [امور] پیامبران و رسولات را اصلاح کردی؛ او را با فرشتگانت دربر گیر و با روح ‏القدس از جانب خودت یاری کن؛ در پشت سر و پیش روی نگهبانانی قرار ده که او را از بدی درامان دارند؛ بیم و نگرانی او را تبدیل به امنیت و آرامش کن تا تنها تو را بپرستد و کسی را برای تو شریک نگیرد؛ هیچ یک از آفریدگانت را بر ولیّ ‏ات مسلط مساز؛ اجازه جهاد با دشمنان تو و دشمنان خودش را به او عطا کن و مرا از یاران او قرار ده؛ چرا که تو بر همه چیز توانایی.
مصباح المتهجد: ج ‏۱، ص ۳۶۷
امام صادق علیه السلام فرمودند:
قَبْلَ قیامِ القائمِ (علیه‌السلام) خَمسُ علاماتٍ مَحْتُوماتٍ. اَلیمانی وَ السُّفیانی و الصَّیحَةُ وَ قَتلُ النَّفسِ الزَّکِیةِ وَ الخَسفُ بِالبَیداء.
پیش از ظهور حضرت قائم (علیه‌السلام) وقوع این پنج علامت حتمی است: ظهور یمانی (از یمن)، سفیانی (از شام)، صیحه و فریاد آسمانی، کشته شدن نفس زکیه (سیدی بزرگوار در مسجدالحرام) و فرو رفتن لشکر سفیانی در زمین بیداء (بیابان میان مکه و مدینه).
الزام‌ الناصب، ج ٢، ص ١٣٦ ؛ بحار الانوار، ج ٥٢، ص ٢٠٤
امام صادق علیه‌ السلام از امام علی علیه‌ السلام نقل می‌فرمایند:
اعلموا أنّ الأرض لا تخلو من حجّة للّه عزّ و جلّ، و لکن اللّه سیعمى خلقه عنها بظلمهم و جهلهم، و لو خلت الأرض ساعة واحدة من حجة للّه، ساخت بأهلها؛ و لکن الحجّة تعرف النّاس و لا یعرفونها، کما کان یوسف یعرف النّاس و هم له منکرون.
بدانید که زمین از حجت خدای عزّوجلّ خالی نیست، اما به‌واسطه ستمگری‌ها و جهالت‌های مردم، خداوند دیدگانشان را از مشاهده او فرو بسته است و اگر زمین لحظه‌ای از حجت خدا خالی باشد نظامش درهم ریخته و اهلش را در خود فرو خواهد برد، اما حجت خدا مردم را می‌شناسد، ولی مردم او را نمی‌شناسند همان‌گونه که حضرت یوسف مردم (برادرانش) را می‌شناخت و آنها او را نشناختند.
اثبات الهداة، ج ۵، ص ١۵۴
خدای عزوجل به پیامبر اکرم صلّی‌الله‌علیه‌وآله فرمود:
قد جعلت علیّا وزیرک و خلیفتک من بعدک على أهلیک و امّتک، و أعطیتک اذا خرج من صلبک أحد عشر مهدیّا، کلّهم من ذرّیتک، من البکر البتول، آخر رجل منهم یصلّى خلفه عیسى بن مریم، یملأ الأرض عدلا کما ملئت جورا و ظلما، انجى به من الهلکة و اهدى به من الضّلالة، و أبرء بن الأعمى و أشفى به المریض.
من علی را وزیر و در بین اهل‌بیت و امتت جانشین بعد از تو قرار دادم، و از نسلت، از طریق زهرای بتول یازده جانشینِ به حق راه یافته به تو عنایت کردم که آخرین آنها مردی است که عیسی‌بن‌مریم به امامت او نماز گزارد، او زمین را همان‌گونه که از ستم پر شده است از عدالت سرشار خواهد کرد، به دست او انسان‌ها را از هلاکت نجات بخشم و گمراهان را به راه راست راهبری کنم، دیده کوران باز کنم و بیماران را شفا دهم.
اثبات الهداة، ج ۵، ص ٢١٩
امام مهدی علیه السلام به خداوند متعال عرضه می‌دارد:
أسأَلُکَ أن تُصَلِّیَ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وعَلى‏ آلِ مُحَمَّدٍ، وأَن تُنجِزَ لی أمری، وتُعَجِّلَ لِیَ الفَرَجَ، وتَکفِیَنی وتُعافِیَنی، وتَقضِیَ حَوائِجی، السّاعَةَ السّاعَةَ، اللَّیلَةَ اللَّیلَةَ، إنَّکَ عَلى‏ کُلِّ شَی‏ءٍ قَدیرٌ
از تو مى‌خواهم که بر محمّد و خاندان محمّد، درود فرستى و کارم را به فرجام رسانى و در فَرَجم تعجیل کنى و مرا کفایت کنى و عافیت بخشى و حاجت‏هایم را برآورده کنى، هم‌اکنون، هم‌اکنون و امشب، امشب؛ که تو بر هرکارى توانایى».
دلائل الإمامة : ص ۴۵۸ ح ۴۳۸
امام رضا علیه السلام فرمودند:
إنَّ القائِمَ هُوَ الَّذی إذا خَرَجَ کانَ فی سِنِّ الشُّیوخِ ومَنظَرِ الشُّبّانِ، قَویاً فی بَدَنِهِ، حَتَّى لَو مَدَّ یدَهُ إلَى أعظَمِ شَجَرَةٍ عَلَى وَجهِ الأَرضِ لَقَلَعَها! ولَو صاحَ بَینَ الجِبالِ لَتَدَکدَکت صُخورُها! یکونُ مَعَهُ عَصا موسَى وخاتَمُ سُلَیمانَ علیهماالسلام، ذاک الرّابِعُ مِن وُلدی، یغَیبُهُ اللّهُ فی سِترِهِ ما شاءَ، ثُمَّ یظهِرُهُ فَیملأُ بِهِ الأَرضَ قِسطاً وعَدلاً کما مُلِئَت جَوراً وظُلماً.
قائم، کسى است که وقتى ظهور مى کند، در سنّ پیران و سیماى جوانان است، بدنى چنان نیرومند دارد که اگر دستش را به طرف بزرگ ترین درخت روى زمین ببرد، آن را از ریشه در مى آورد و اگر در کوهستان فریاد زند، صخره ها در هم مى ریزند. عصاى موسى و انگشتر سلیمان را با خود دارد. او چهارمین از نسل من است، خداوند براى مدّتى او را در پس پرده خود پنهان مى سازد، سپس آشکارش مى گرداند و به وسیله او زمین را همچنان که از ظلم و ستم آکنده شده است، از عدل و داد پر مى کند».
کمال الدین: ص۳۷۶ ح۷