عضویت
العربیة
English
سهشنبه، 11 ارديبهشت 1403
( سال مهار تورم و رشد تولید )
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها: هرکه عبادتهاى خالصانهاش را نزد خداوند بفرستد، خداوند بهترین مصلحتها را بر او فرو فرستد. مجموعه ورّام ج 2 ص 108
مجموعه برنامه ها و مسابقات ماه مبارک رمضان (99)
اعمال روزانه ماه مبارک رمضان
اوقات شرعی مراکز استانها در سال 1399
ویژه نامه پرسمان کرونا
تولیدات صوت و فیلم پرتال فرهنگی راسخون
آینده اینجاست
عدالت برای همه
پرسش و پاسخ های موضوعی
سوالات خود را از مشاوران ما بپرسید
کلیپ تصویری | سرود ملی جمهوری اسلامی ایران با کیفیت بسیار بالا
مقالات
چندرسانهای
گالری تصاویر
مشاوره
پرسش و پاسخ
انجمنها
اخبار و تحلیل
احادیث
سبک زندگی
نرم افزار
موبایل
مشاهیر
پیامک
ویژه نامه
تولیدات فرهنگی
ادامه...
مسیر جاری
صفحه اصلی
موضوعات
احادیث
معصوم شناسی
امام مهدی علیهالسلام
امام مهدی علیهالسلام
امام باقر علیه السّلام فرمودند:
اذا قام القائم من آل محمد صلى الله علیه و آله: ضرب فساطیط لمن یعلم الناس القران على ما انزل الله.
چون قائم آل محمد صلى الله علیه و آله قیام نماید، خیمه هایى برپاى دارد تا افرادى قرآن را آن گونه که خداى نازل فرموده است به مردم بیاموزند.
نوائب الدهور، ح 3، ص 409.
امام باقر علیه السّلام فرمودند:
يهدم ما كان قبله كما هدم رسول الله (صلى الله عليه و آله و سلم) امر الجاهلية و يستاءنف الاسلام جديدا.
او (امام مهدى علیه السّلام) آنچه را پيش از او بوده است در هم ريزد؛ آنگونه كه رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) امور جاهليت را در هم ريخت. مهدى عليه السلام اسلام را به گونه اى تازه و جديد مى آغازد.
الغيبة، نعمانى، ص 152.
امام باقر علیه السّلام فرمودند:
اذا قام القائم عليه السلام يوسع الطريق الاءعظم... و يهدم كل مسجد على الطريق و يسد كل كوة الى الطريق و كل جناح و كنيف و ميزاب الى الطريق.
چون قائم عليه السلام قيام كند، راههاى اصلى را توسعه مى دهد و هر مسجدى را كه مانع را باشد ويران مى سازد و هر پنجره را كه به سوى راههاى عمومى گشوده باشد و نيز هر گونه ايوان و آبريزگاه و ناودانى را كه به طرف راههاى عمومى باشد مى بندد.
الغيبة، شيخ طوسى، ص 475.
امام باقر علیه السلام درباره این آیه شریفه (وَلَمَنِ انْتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ...؛ و براى آن کس که انتقام کشد پس از ستمى که بر او رفته است. (شوری/41))، فرمودند:
ذلک القائم علیه السلام اذا قام انتصر من بنى امیة و من المکذبین و من النصاب.
منظور از این آیه، قائم آل محمد علیه السلام است، چون او قیام کند از بنى امیه و تکذیب کنندگان و دشمنان انتقام بگیرد.
تفسیر برهان، ج 1، ص 212.
امام حسين علیه السّلام فرمودند:
صاحب الامر يضع سيفه على عاتقه ثمانية اشهر.
صاحب الامر شمشيرش را به مدت هشت ماه بر شانه خويش مى گذارد (و به نبردى پيوسته مى پردازد).
كمال الدين، ص 318، روايت 5.
امام حسين علیه السّلام فرمودند:
فى القائم منا سنن من الانبياء... فاما من نوح فطول العمر و اءما من ابراهيم فخفاء الولادة و اعتزال الناس و اما من موسى فالخوف و الغيبة و اءما من عيسى فاختلاف الناس فيه و اءما من ايوب فالفرج بعد البلوى و اءما من محمد فالخروج بالسيف.
در قائم ما سنتها و ويژگيهايى از پيامبران وجود دارد: از نوح عليه السلام عمر طولانى، از ابراهيم عليه السلام مخفى بودن و ولادت و دورى گزينى از مردم، از موسى عليه السلام ترس و غيبت، از عيسى عليه السلام اختلاف مردم درباره او، از ايوب عليه السلام گشايش پس از گرفتاريها، و از محمد عليه السلام قيام با شمشير.
كشف الغمة، ج 3، ص 329.
امام رضا علیه السّلام فرمودند:
لو قد خرج قائمنا لم يكن الا العلق و العرق، القوم على السروج و ما لباس القائم الا الغليظ و ما طعامه الا الجشب.
چون قائم ما قيام كند، چيزى جز مرگ و عرق نخواهد بود. افراد هماره بر پشت اسبها (در نبرد) خواهند بود. لباس قائم لباسى خشن و غذايش طعامى ناگوار و بدمزه خواهد بود.
بحارالانوار، ج 52، ص 359.
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
و ما تستعجلون بخروج القائم؟ فوالله ما لباسه الا الغليظ و لا طعامه الا الجشب و ما هو الا السيف و الموت تحت ظل السيف.
چرا درباره قيام قائم شتاب مى كنيد؟ به خدا سوگند! لباسش جز لباسى ضخيم و خوراكش جز غذايى ناگوار نيست. قيام او جز شمشير و مرگ در سايه شمشير نيست.
بحارالانوار، ج 52، ص 354.
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
ان قائمنا اذا قام لبس لباس على عليه السلام و سار بسيرته.
همانا چون قائم ما قيام كند، لباس على عليه السلام را بپوشد و بر اساس شيوه و سيره او رفتار نمايد.
وسائل الشيعة، ج 3، ص 348، روايت 7.
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
یفقد الناس امامهم فیشهد الموسم فیراهم و لا یرونه.
مردم امام خویش را نیابند (امامشان غایب از نظرها باشد پس امام هنگام حج) در مراسم حج حضور یابد و ایشان را ببیند، ولى آنان وى را نبینند.
وسائل الشیعة، ج 8، ص 96، روایت 9.
<<
<
6
7
8