عضویت العربیة English
سه‌شنبه، 1 خرداد 1403 ( جهش تولید با مشارکت مردم )
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها: هرکه عبادت‌هاى خالصانه‌اش را نزد خداوند بفرستد، خداوند بهترین مصلحت‌ها را بر او فرو فرستد. مجموعه ورّام ج 2 ص 108
امام مهدی علیه‌السلام
ام هانی گوید به امام باقر علیه السّلام عرضه داشتم، معنی کلام خداوند در آیه «فلا اقسم بالخُنَّس» (تکویر، 15) چیست؟ حضرت فرمودند:
‌یا ام هانی امام یَخنِسُ سَنَةَ ستینَ و مأتینِ ثم یَظهَرُ کالشهاب یتَوقَد فی اللیلة الظلماء فان ادرکتِ زمانه قرَت عینُک.
ای ام هانی این آیه درباره امامی است که خود را از سال 260 پنهان نموده (به گونه‌ای که مردم او را نمی شناسند). سپس مانند شهابی درخشنده در شب تاریک، ظهور می کند پس اگر تو آن زمان را درک کردی چشمت روشن.
الکافی، ج 1، ص 341
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
طُوبي لمن ادرك قائمَ اهلِ بيتي و هو مقتدٍ به قبلَ قيامِهِ يأتِمُ به و بائمةِ الهُدي من قبلِهِ و يَبرَأُ الي الله من عدوِّهم اُولئِكَ رُفقائي و اكرمُ اُمَّتي عليَّ.
خوشا به حال كسي كه زمان قائم اهل بيت مرا را درك كند، در حالي كه قبل از قيامش از او پيروي مي كرده، به او و ائمه هدي قبل از او متمسك شده و از دشمنانشان به سوي خداوند بيزاري مي جسته است، آنها دوستان من و كريم ترينِ امت من هستند.
بحار الانوار، ج 51، ص 72
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
والّذي بَعَثَني بالحقِّ نبياً لو لم يبقِ من الدنيا الا يومٌ واحدٌ لاطالَ اللهُ ذلك اليومَ حتي يَخرُجَ منه وَلَدي المهديُّ فَيَنْزِلَ روحُ الله عيسي بن مريم عليه السّلام فَيُصلِّي خَلْفَه.
قسم به آن كس كه مرا به حق به نبوت مبعوث كرد اگر از دنيا جز يك روز باقي نماند خداوند آن روز را آنقدر طولاني مي كند تا فرزندم مهدي در آن روز قيام كند، پس عيسي بن مريم عليه السّلام فرود مي آيد و پشت سرش نماز مي خواند.
بحار الانوار، ج 51، ص 71
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
عَنْ أبِي عَبْدِاللهِ عليه السّلام قالَ: مَنْ سَرَّهُ أَنْ يَکونَ مِنْ أَصْحابِ الْقائِمِ فَلْيَنْتَظِرْ وَلْيَعْمَلُ بِالْوَرَعِ وَمَحاسِنِ الْأَخْلاقِ وَهُوَ مَنْتَظِرٌ فَاِنْ ماتَ وَقامَ الْقائِمُ بَعْدَهُ کانَ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ مِثْلُ أَجْرِ مَنْ أَدْرَکهُ.
کسي که دوست مي دارد از اصحاب امام قائم بشمار آيد، پس در انتظار بسر ببرد و ورع و پارسايي را پيشه خود سازد و به محاسن اخلاق بپردازد، اين چنين کسي را منتظر گويند و اگر بميرد در حاليکه امام خود را زيارت نکرده باشد، پاداش وي بسان کساني است که در رکاب امام حضور دارند.
مستدرک سفينة البحار، ج 6، ص 184
زراره می گوید: امام صادق علیه السّلام فرمودند:
یُنادیِ مُنادٍ بِاسْمِ الْقائِمِ علیه السّلام قلْتُ: خاصٌّ أمْ عامٌّ؟ قالَ: عامٌّ یَسْمَعُ کلُّ قَوْمٍ بِلِسانِهِمْ، قلْتُ فَمَنْ یُخالِفُ الْقائِمَ وَقَدْ نُودِیَ بِإِسْمِهِ؟ قالَ لا یَدَعُهُمْ إِبْلِیسُ ... .
منادی ای به نام «قائم آل محمد» - صلَی الله علیه و آله - (در جهان) ندایی می دهد. زراره گفت به امام گفتم: (طرف خطاب و یا شنونده آن) بعضی از مردم اند یا همه مردم؟ امام پاسخ داد: ندا عام است و همه با زبان خود آن را می شنوند. به امام عرض کردم: پس چه کسی در برابر این وضوح و صراحت ابلاغ، به مخالفت برمی خیزد؟ امام پاسخ داد: ابلیس مردم را آن چنان مورد وسوسة خویش قرار می دهد که در پایان شب، مردم نسبت به قیام امام، شک می کنند.
منتخب الأثر، ص 450
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
ما کانَ قَوْلُ لُوطٍ عليه السّلام لِقَوْمِهِ «لَوْ اَنَّ لِي بِکمْ قُوَّةً أَوْ آوِي إِلي رُکنٍ شَدِيدٍ» (سورة هود، آيه 80) إِلاّ تَمَنِّياً لِقُوّةِ الْقائِمِ الْمَهْدِيِّ وَشِدَّةِ أَصْحابِهِ وَهُمْ الرُّکنُ الشَّدِيدُ ... .
گفتار حضرت لوط عليه السّلام درباره قومش که فرمودند: «اي کاش مرا قوتي و يا پناهگاهي امن و استوار بود تا از شرّ شما محفوظ مي ماندم» آرزويي است در حيطه قدرت قائم مهدي و استواري يارانش که عبارتند از رکن شديد، هر يک از ياران مهدي عليه السّلام داراي قدرت چهل مرد هستند، دلهاي آنها از فولاد محکم تر است، اگر بر کوهها بگذرند کوهها درهم فرو ريزند و دست از شمشيرهاي خود برنمي دارند تا آنکه خدا از آنان راضي شود.
ينابيع المودّه، ص 9
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
قالَ أَبو عَبْدِ اللهِ عليه السّلام : إِنَّ قائِمَنا إِذا قامَ مَدَّ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ لِشِيعَتِنا فِي أَسْماعِهِمْ وَ أَبْصارِهِمْ حَتّي (لا) يَکونَ بَيْنَهُمْ وَبَيْنَ الْقائِمِ بَرِيدٌ يُکلِّمَهُمْ فَيَسْمَعُونَ وَ يَنْظُرُونَ إِلَيْهِ وَهُوَ فِي مَکانِهِ.
همانا آنگاه که قائم ما ظهور کند، خداوند نيروي شنوايي و بينايي شيعيان و پيروان ما را آن چنان تقويت خواهد کرد که از فاصله بسيار دور صداي امام را مي شنوند و آن حضرت را مي بينند و با او صحبت مي کنند، در صورتي که امام در جايگاه خويش مستقر است.
الكافي، ج 8، ص 240