امام مهدی علیه‌السلام
امام باقر علیه السّلام فرمودند:
قال الباقر علیه السلام فى صفة المهدى: یعطیکم فى السنة عطائین و یرزقکم فى الشهر رزقین و تؤ تون الحکمة فى زمانه حتى ان المرئة لتقضى فى بیتها بکتاب الله تعالى و سنة رسول الله.
امام باقر علیه السلام در توصیف مهدى (عجل الله تعالی فرجه الشریف) فرمودند: در سال دو بار بر شما بخشش مى فرماید و در هر ماه دوبار روزى مى دهد. در زمان او حکمت به شما داده شود، تا آنجا که زن در خانه خویش بر اساس کتاب خداوند و سنت پیامبر (صلى الله علیه و آله و سلم) حکم مى کند.
الغیبة، نعمانى، ص 158.
امام صادق علیه السّلام فرمودند:
کل ما فى ایدى شیعتنا من الارض فهم فیه محللون حتى یقوم قائمنا فیجبیهم طسق ما کان فى ایدیهم و یترک الارض فى ایدیهم و اما ما کان فى ایدى غیرهم فان کسبهم من الارض حرام علیهم حتى یقوم قائمنا فیاءخذ الارض من ایدیهم و یخرجهم صغرة.
همه زمینهایى که در اختیار شیعیان ماست بر آنان حلال است تا آنکه قائم ما قیام نماید و از آنان مالیات زمینهایى را که در اختیار آنان است بستاند و زمین را به ایشان واگذار نماید. اما زمینهایى که در اختیار غیر شیعیان است، در آمد آنان از این زمینها حرام است تا وقتى که قائم ما بپاى خیزد و زمین را از آنان باز ستاند و با ذلت آنان را بیرون براند.
الکافى، ج 1 ص 408
امام علی علیه السلام در توصیف امام مهدى علیه السّلام فرمودند:
فلا یترک عبدا مسلما الا اشتراه و اعتقه و لا غارما الا قضى دینه و لا مظلمة لاحد من الناس الا ردها و لا یقتل قتیل الا قضى عنه دینه و الحق عیاله فى العطاء.
هیچ برده مسلمانى باقى نمى ماند مگر آن که (حضرت مهدى علیه السلام) او را خریده و آزاد مى سازد و بدهکارى نیست مگر آن که وام او را بپردازد. ستمى بر کسى نمى رود مگر آن که داد او را بستاند. کسى کشته نمى شود مگر این که قرض او ادا مى کند و خانواده اش را تحت پوشش کمک‌هاى خویش قرار مى دهد.
الامام المهدى، ص 631.
حضرت فاطمه علیها السّلام فرمودند:
أمّا وَاللّهِ، لَوْ تَرَکُوا الْحَقَّ عَلی أهْلِهِ وَ اتَّبَعُوا عِتْرَةَ نَبیّه، لَمّا اخْتَلَفَ فِی اللّهِ اثْنانِ، وَ لَوَرِثَها سَلَفٌ عَنْ سَلَف، وَ خَلْفٌ بَعْدَ خَلَف، حَتّی یَقُومَ قائِمُنا، التّاسِعُ مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ علیه السلام ؛
به خدا سوگند، اگر حقّ ـ یعنی خلافت و امامت ـ را به اهلش سپرده بودند و از عترت و اهل بیت پیامبر (صلوات اللّه علیهم) پیروی و متابعت کرده بودند حتّی دو نفر هم با یکدیگر درباره خدا ـ و دین ـ اختلاف نمی کردند. و مقام خلافت و امامت توسط افراد شایسته یکی پس از دیگری منتقل می گردید و در نهایت تحویل قائم آل محمّد (علیه السّلام) می گردید که او نهمین فرزند از حسین (علیه السّلام) می باشد.
بحارالأنوار، ج 36، ص 352، ح 224
امام حسین علیه السّلام در بیان آنچه هنگام ظهور امام زمان علیه السلام رخ مى دهد، فرمودند:
وَ لَتَنْزِلَنَّ الْبَرَکَةُ مِنَ السَّماءِ اِلَى الاَْرْضِ حَتّى اِنَّ الشَّجَرَةَ لَتَقْصِفُ مِمّا یَزیدُ اللّه ُ فیها مِنَ الثَّمَرَةِ وَ لَتُوْکَلُ ثَمَرةُ الشِّتاءِ فِى الصَّیْفِ وَ ثَمَرَةُ الصَّیْفِ فِى الشِّتاءِ وَ ذلِکَ قَوْلُهُ تعالى: وَ لَوْ اَنَّ اَهْلَ الْقُرى آمَنوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِم بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الاَْرْضِ وَلکِن کَذَّبُوا؛
برکت از آسمان به سوى زمین فرو مى ریزد، تا آن جا که درخت از میوه فراوانى که خداوند در آن مى افزاید، مى شکند. (مردم) میوه زمستان را در تابستان و میوه تابستان را در زمستان مى خورند و این معناى سخن خداوند است که: و اگر مردمِ آبادى ها ایمان مى آوردند و تقوا پیشه مى کردند، برکت هایى از آسمان و زمین به روى آنان مى گشودیم، لیکن تکذیب کردند.
مختصر بصائر الدرجات، ص 51 .