عامل بنیادین اصل شادکامی، به همان توحید برمی‌گردد. اگر زندگی انسان، مبتنی بر توحید شکل بگیرد، بنیان شادکامی تحقق یافته است.

فقدان نشاط، موجب انقباض روح و فقدان هیجان می‌شود و همین امر سبب فقدان توان لازم برای عمل می‌گردد و در نتیجه، به ناکامی می‌انجامد.

دنیا، سرای عمل است که در آن افراد به انجام دادن طاعت و ترک معصیت فراخوانده می‌شوند. بنابراین، دنیا جایی نیست که فرد در آن آزاد باشد و هر رفتاری که می خواهد انجام دهد.

حکمت دیگر خلقت انسان، ابتلا و آزمایش است گفتنی است که آزمایش خداوند متعال به منظور آگاهی یافتن نیست؛ بلکه حکمت آن، شکوفا کردن استعدادهای انسان است.

خوش اخلاقی از فضایلی است که دارای آثار گوناگون فردی و اجتماعی است و در زندگی انسان و جامعه تاثیر زیربنایی دارد و زمینه ساز نیکی هاست۔

یادآوری نعمت‌های خدادادی، توجه به زوایای پیدا و پنهان آن در زندگی، و سپس شکرگزاری، در طراوت بخشی زندگی فردی و اجتماعی مهم است.

عبادت که اجرای دستورهای الهی است، باید به قصد تقرب به خداوند صورت گیرد، و بالاترین راز عبادت، همین تعبد است.

انسان هرگاه به گرفتاری دچار می شود، احساس اتکا به قدرت بی پایان خداوند در او به شدت افزایش می یابد. پس ناآگاهانه به نیرویی توانا متوسل میشود و از او یاری میخواهد.

آموزه‌های دینی، با جهت دهی رفتار دینداران، نقشی اساسی در زیباسازی اعمال آنها ایفا می کند؛ زیرا انسان دین دار در پی رضایت حضرت حق و هماهنگ سازی رفتار خود با دستورات اوست.

افراد مذهبی و متدین معتقدند هر واقعه‌ای که در زندگی آنها روی می دهد، بازتابی از مشیت الهی است و این مشیت الهی که از نظرها پنهان است، در نمازها و دعاها مشهود می شود.