شکيب ارسلان مشهور به اميرالبيان يکي از مهم‌ترين شخصيت‌هاي سياست و انديشه در سطح جهان عرب به شمار مي‌رود که در دوراني به سر برد که جهان عرب شاهد تحولات و دگرگوني‌هاي اساسي و بنيادين بود. همين

سيد ابوالحسن اصفهاني روحاني برجسته و يکي از مراجع تقليد شيعه‌ي مقيم نجف در قرون سيزده و چهارده هجري است که دوره زندگي‌اش يکي از مقاطع حساس و سرنوشت‌ساز ايران و عراق مي‌باشد. در اين مقطع تحولات

رشيد رضا موضوع حکومت اسلامي را پس از پرداختن به مسئله خلافت به پيش مي‌کشد. طرح اين موضوع در سومين مرحله از آراء سياسي او شکل مي‌گيرد؛ نخست مباني خلافت را در نظريه و نگرش سياسي اسلام

رشيد رضا طرفدار انديشه پيوند ميان دين و سياست بود و داوري شفابخش درد جوامع اسلامي را در بازگشت به اسلام راستين و احياي خلافت و نيز انديشه اصلاحي مي‌دانست. اسلام در باور او ديني معنوي، سياسي و

محمد رشيد رضا، انديشمند سنت‌گراي مصري سوري‌الاصل، به نوعي نهضت اصلاحي را به سنت‌گرايي پيوند زد. توجه بيش از حد او به سنت‌گرايي و تأثيرپذيري از بزرگان مکتب سلفيه، او و انديشه‌هايش را با انتقادات

در خصوص انديشه سياسي ملاعبدالرسول کاشاني، نظر به اينکه دو اثر برجسته ايشان ترياق السموم که در امامت و ولايت و رفع شبهات زمان خود بوده و رساله انصافيه تبلور انديشه و افکار ملاعبدالرسول به حساب مي‌آيد

آخوندزاده به رغم پسوند نامش که متضمن شائبه دين‌مداري اوست، شايد در ميان انديشمندان ايراني و در فضاي فکري ايران عصر ناصري صريح‌ترين دين‌ستيزي باشد که نقدهاي خود را به عرصه عمومي نيز عرضه

«جوش قدرت فرنگستان» که در بسط سيطره استعماري قدرت‌هاي غربي بر جوامع غير غربي تبلور مي‌يافت امکان ورود سرکوب‌گرانه آن‌ها را به ساحات خيال‌انگيز سرزمين‌هاي «هزار و يک شب» فراهم آورد. بختک

در زمان سلطنت محمد شاه و صدارت حاج ميرزا آقاسي، تسلط سفارت‌خانه‌هاي روس و انگليس بر دربار ايران به حدي بود که اگر نوکر سفارت مکتوبي مي‌آورد بايد به سرعت و به طور مستقيم صدراعظم يا پادشاه‌ايران را

اميرکبير به عنوان يک دولتمرد و سياستمدار شناخته شده است و به عنوان دانشمند يا انديشمند سياسي او را نمي‌شناسند. پرسش اين است که غايت انديشه‌ي سياسي چيست و متفکران و انديشمندان سياسي يا علم انديشه‌ي سياسي...