تشيع، با اعتقاد به عصمت امامان (عليهم السلام) و باور به استمرار نبوت در امامت، از منابع بسيار غني در دين شناسي برخوردار است. شيعيان، علاوه بر آنچه اهل سنت از اقوال و سيره‌ي پيامبر (صلي الله عليه و آله...

دين جهاني، با آداب و سُنن ملي چه رفتاري دارد؟ آيا آنها را کنار مي‌نهد و خود به ساختن آداب و رسوم تازه مي‌پردازد؟ يا آنها را تأييد مي‌کند و در کنار خويش مي‌نشاند؟ و يا از ميان آنها گزينش مي‌کند؟

در بخشي از مقاله «دفاع از حديث - 2» که در شماره‌ي سوم فصل نامه‌ي علوم حديث، درج گرديد، دفاعي از احاديث نقصان عقل زنان صورت پذيرفت. سعي نويسنده محترمِ آن دفاعيه، پاسخگويي به اشکالات زير بود:

بررسي مسئله‌ي زن در سخنان امام علي (عليه السلام)، سهلِ ممتنع است. آنچه در نهج البلاغه و ساير متون تاريخي و حديثي به ايشان منسوب است، آهنگي ملامتگر و تنقيص کننده دارد. اين امر، زمينه‌ي گفت و گوهاي

شخصيت‌هاي بزرگ که از جامعيت علمي و عملي برخوردارند، به سختي شناخته مي‌شوند؛ زيرا غالباً يک جنبه از علوم يا رفتار و خصلت‌هايشان، سبب پنهان ماندن ديگر زوايا و ابعاد شخصيتي آنان مي‌گردد.

انسان‌هاي بزرگ، به جهت بسط وجودي، عرصه‌هاي زندگي شان بسيار متنوع و گسترده است. اينان، به سبب احاطه‌ي علمي بر زواياي تاريک و ناپيداي انسان و جهان، انديشه‌اي سرآمد دارند. بالندگي انديشه و نوع رفتار و

يکي از شاخه‌هاي فقه الحديث، شناخت تعارض اخبار و اختلاف روايات است. در بسياري از موارد، گوناگوني آرا، ريشه در اختلاف احاديث دارد. دانستن اسباب اختلاف و راه علاج آن، در وحدت آرا و نزديک شدن به

پيش از پرداختن به «فقه الحديث» و استنباط از روايات، پژوهش در دو حوزه ضروري است؛ يکي حوزه صحت انتساب و اطمينان به صدور حديث از پيشوايان دين، و ديگري حوزه صحت متن منقول.

تاريخ هر حادثه و پديده، از چگونگي وقوع آن خبر مي‌دهد، و به شناسنامه‌اي مي‌ماند که آيندگان را از هويت و چند و چون آن با خبر مي‌سازد.

بهره مندي از زلال نصوص (متون) ديني، يعني قرآن و سنت، وابسته به تحقق شرايط و فقدان موانع است. فهم کننده بايد از يک سو توانايي‌هايي را در خود حاصل کند و از دگر سو، موانع خُنثا کننده‌ي فهم را از خود بپيرايد....