اي گوشه اي زمردمک چشمت آستان هر بار، پلک هم زدنت شام و روزمان يک غمزه ناز ابروي تو، عرض کائنات يک شبنم از سر مژه ات، عمق کهکشان يک سايه از نهال قديم تو، آفتاب يک دانه از انار لبت، ميوه ي جهان

خواب ماهي ها خواب کمي است اما ، پشت آن رؤياي دريا آرميده است. معادله ي منفي ما آدم هاي امروز

اين نامه را بخوان . اين نامه را مي نويسم ولي به هيچ صندوق پستي اي نمي اندازم ؛ با اينکه مي دانم تمام پستچيها نشاني تو را مي دانند . فقط به خاطر اينکه صندوقها دلشان پر از حرفهاي تکراري و ملال آور است ؛...

مرحوم کيومرث صابري فومني (همان گل آقاي خودمان) نويسنده ستون «دو کلمه حرف حساب» و صاحب امتياز و مدير مسئول مجله طنز گل آقا و از برجسته ترين طنز نويسان معاصرايران. مي دانيم که وظيفه طنز نويس، نوشتن ازناراستي...

مي خواستم شعري براي جنگ بگويم ديدم نمي شود ديگر قلم زبان دلم نيست گفتم: بايد زمين گذاشت قلم ها را ديگر سلاح سرد سخن کارساز نيست

محمدرضاي آقاسي را کسي نيست که نشناسد. شاعر شوريده اي که کلماتش را چون گدازه هاي آتشفشان بر جان هاي تشنه مي افکند و آتش شان مي زد. با آن صداي گرم و رسا و آن لحن حماسي و آن هيبت با شکوه. که البته همه ديده...

زکوشش به هر چيز خواهي رسيد به هر چيز، خواهي کماهي رسيد بروز کارگر باش و اميدوار که از يأس، جز مرگ نايد به بار گرت پايداري است در کارها شود سهل پيش تو دشوارها

تو در کجاي جهاني که خواب مي بيني؟ براي من نگراني که خواب مي بيني؟ چه زود گم شدي از من، شبيه رفتن گل به روي رود در آني که خواب مي بيني بدون اين که بپرسي کدام ساعت بود؟ بدون آن که بداني که خواب مي بيني...

بدون ورد و طلسمي، بدون جادويي شکافت قلبم و بي پز زدن پرستويي- شبيه جانم از اعماق سينه ام کوچيد دو دست خوني من ماند و هيچ چاقويي و راه افتاد از من کسي که از من رفت به سمت بي سمتي و به سوي بي سويي...

وقي بهار، پنجره اي باز مي کند لطف درخت را به تو ابراز مي کند اهل نياز من توکه هستي که سالهاست دنيا براي آمدنت ناز مي کند؟ رقصي تمام آينه ها را گرفته است موسيقي نگاه تو اعجاز مي کند