لاله، خونين کفن از خاک سر آورده برون خاک، مستوره ي قلب بشر آورده برون نيست اين لاله ي نوخيز، که از سينه ي خاک پنجه ي جنگ جهاني جگر آورده برون دست خونين زمين است که از بهر دعا صلح جويانه زکوه وکمر...

هوا کمي مسموم است . خانه هاي گلي در خود فرو رفته اند . بلال ، در سکوت و وهم ، فرو رفته و هواي اذان از سرش پريده . خبر به مکه رسيده است کعبه در حسرت باران آيه هايي است که از زبان رسول جاري مي شد .روزگار...

من با تمام حادثه پيوند خورده ام شلاقهاي سخت و نفس بند خورده ام شرقي ترين نگاه مرا درک مي کند وقتي به جان چشم تو سوگند خورده ام من بارها چکيده ي اين شعر سرخ را

باغ ، در حسرت يک رهگذر باراني ست و نصيب دل من ، چشم تو باراني ست بي تو اي ژرف ترين خاطره سبز بهار ! چشمها منتظر يک پدر باراني ست کسي انگار که آهسته به در مي کوبد باز کن قاصدکي پشت در باراني ست...

بس نکته غير حسن بيايد که تا کسي مقبول طبع مردم صاحنظر شود حافظ داني آسوده کيست در عالم ؟ آنکه مقبول اهل عالم نيست خاقاني

برخيز، که فجر انقلاب است امروز بيگانه صفت، خانه خراب است امروز هر توطئه و نقشه که دشمن بکشد از لطف خدا، نقش بر آب است امروز فجر است و سپيده حلقه بر در زده است روز آمده، تاج لاله بر سر زده است

من شعراى معاصر را تقسيم مى كنم به شعرايى كه غزل سرا بودند، و شعرايى كه قصيده سرا بودند، و شعرايى كه نوسرا بودند. هر كدام چند نفرى هستند كه من به ايشان علاقه داشتم . در غزل ، مرحوم اميرى فيروز كوهى است...

مى خواهم اين امين از نوشته ها و شعرهاى حتى عارفانه اش براى جوان امروزى بگويد؛ بفرماييد چه شعرهايى داشته ايد و مى خواستم از امين براى ما بگوييد. عرض كنم حضور شما كه ماجراى امين ، ماجراى ديگر و عالم ديگر...

از همیشه خندان تو آسمان چون همیشه زیبا بود غنچه در غنچه باغ می خندید کوه وصحرا و بیشه زیبا بود زندگی عطر دوستی می داد عطر ایمان و عطر آزادی

براي آمدنت انتظار كافي نيست دعا و اشك و دل بي‌قرار كافي نيست چنين كه يخ زده ايمان من، اگر هر روز هزار بار ببارد بهار كافي نيست تمام هر چه شراب است غير چشمانت