دریافت کنندگان وحی الهی و رسالت جمعی آنان. «نبی» و جمع آن «نبیون» و «انبیاء» هفتاد و پنج بار در قرآن به کار رفته‌اند. به علاوه، واژه‌ی «نبوت» به معنای «پیامبری» پنج بار به کار رفته است. با این حال، واژه‌ی...

گفتار یا کردار اهانت‌بار یا تحقیرآمیز. مفهوم استهزاء در قالب مشتقات دو ماده‌ی هـ ز أ و س خ ر به کرات در قرآن آمده است. اسم‌ها و فعل‌های مشتق از اولی چهل و سه بار و مشتق از دومی پانزده بار در قرآن، ظاهر

اتکای به نفس افراطی، نخوت. در قرآن، استکبار اغلب به منزله‌ی یک گناه تقبیح شده است، چرا که بسان نوعی شرک است، آیا استکبار پنداشت یا اشتیاق به تشبّه جستن به کبریایی خداوند نیست؟ به نظر می‌رسد استکبار

موهبت، توانایی یا کششی که خداوند [در فرد] ایجاد می‌کند. هیچ واژه‌ی خاص قرآنی برای استعداد به این معنا وجود ندارد، هرچند معانی پیوسته با این مفهوم را می‌توان با مفاهیمی همچون درجات، توانایی، ظرفیت و مواهب

صناعتی ادبی که بدون ادات شباهت چون «شبیه» یا «مِثل» افاده‌ی تساوی معنایی می‌کند. در باب استعاره در علم بلاغت عربی بحث و دسته‌بندی‌های بسیاری صورت گرفته است (قس. Bonebakker, Istiara)؛ این

اشیاء قابل انتقال و تزیینات درون خانه. در قرآن، کاربرد اسباب و اثاث («مَتاع» و «أثاث»)، به طور مجاز، برای بحث درباره‌ی طبیعت ناپایدار هستی در عالم مادی و لذت‌ها و آلام زندگی در آخرت بسیار شایع است. با

نام یک مکان یا احتمالاً یک قبیله. این واژه با قوم عاد و از این‌رو، توسعاً با داستان هود پیامبر مرتبط است. تنها یک بار در قرآن به ارم اشاره شده است آن هم در آیات 6-7 فجر: «مگر ندانسته‌ای که پروردگارت با...

مفهوم قرآنی تعویق یا تأخیر در عقوبت الهی. این مفهوم برگرفته از واژه‌ای است مربوط به ساحت مشیّت خداوند که در قرآن یک بار در آیه‌ی 106 توبه آمده است؛ همین مفهوم بود که مبنای آموزه‌ی اصلی برخی از نخستین

منابع سنتی اسلامی حاکی از آن است که انتقال درون نسلی اموال از طریق آخرین وصیت و وصیتنامه روندی شناخته شده قبل از ظهور اسلام و در دوره‌ی مکه داشته است.

اسم (یا اسم خاص) ی که در عبارت قرآنی «أصحاب الأخدود» آمده است: «ایشان نابود شدند، مردمان گودال آتش (اصحاب الاخدود)، همان آتش مایه‌دار، آن‌گاه که آنان بالای آن نشسته بودند و خود بر آنچه بر سر مؤمنان