از تکنیک‌های برنامه ریزی فعالیت و برنامه ریزی فعالیت‌های لذت بخش می توان برای خنثی سازی سطح پایین فعالیت و ایجاد سازمان و نظم بیشتر در زندگی روزمره‌ی بیمار استفاده کرد.

درمانگر می تواند از چند راهبرد برای تغییر باورهای فراشناختی مثبت دربارهی نشخوار فکری استفاده کند. این راهبردها را می توان در یک روند متوالی به شرح زیر اجرا کرد.

برخی بیماران، ایجاد تمایز بین باور درباره‌ی کنترل و تجارب کنترل را سودمند میدانند، چون این دو مقوله یکسان نیستند.

درمانگر پس از آماده سازی بیمار، با مروری بر فرایند درمان به معرفی تکنیک آموزش توجه می پردازد. دلیل استفاده از آموزش توجه، کمک به بیمار در کسب آگاهی و کنترل انعطاف پذیر بر تفکر نشخواری است.

درمانگر از استعاره‌ها، به عنوان وسیله ای برای نشان دادن نقش نشخوار فکری استفاده می کند و پایه و اساسی برای ایجاد فراآگاهی فراهم می سازد.

درمانگر به جست وجوی برانگیزاننده‌ی درونی مرتبط با تغییر عاطفه یا دوره‌ی نشخوار فکری می پردازد. این برانگیزاننده معمولا یک فکر خودآیند منفی است.

فکر منفی که به عنوان عامل برانگیزاننده عمل می کند، اغلب یک خودگویی منفی از قبیل من یک شکست خورده ام، من بی فایده هستم، احساس خوبی ندارم، هرگز موفق نخواهم شد» و..است

در اغلب موارد، فرد به دنبال رویاها و کابوس‌های مرتبط با رویداد آسیب زا، درباره‌ی افکار و احساسات ناشی از آنها، دل مشغولی ذهنی پیدا می کند.

درمانگر برای چالش با این باورها می پرسد که آیا تداوم توجه به تهدید واقعا می تواند از وقوع رویداد آسیب زا پیش گیری کند. به ویژه، بیمار چگونه دقیقا می فهمد که مراقب کدام خطر قبل از وقوع آن باشد؟

درمانگر باید سایر اشکال ظریف نشخوار فکری یا فرایندهای درجاماندگی مشابه را که ممکن است در طول درمان نادیده گرفته شده یا اخیرا به وجود آمده باشند، مورد بررسی قرار دهد.