قالب، منطقه‌اي منسجم از معرفت بشري يا منطقه‌اي منسجم از فضاي مفهومي است. اکنون اين پرسش مطرح مي‌شود که چگونه منطقه‌اي منسجم از معرفت بشري يا فضاي مفهومي را تشخيص مي‌دهيم؟ لنگ‌اکر (1987)

معمولاً در زبان‌شناسي شناختي به جاي معنا از «شبکه‌ي شعاعي معنا» سخن به ميان مي‌آيد. اين اصطلاح را براي اولين بار، ليکاف و بروگمان در زبان‌شناسي شناختي مطرح کردند. آنها مدل خاصي را در تحليل معنا در

زبان‌شناسان شناختي در مواردي براي تحليل معناي حروف از طرح‌واره‌هاي خاصي کمک مي‌گيرند. در اين طرح‌واره‌ها، دو چيز در نظر گرفته مي‌شود: مسيرپيما (شيء‌اي که در يک خط مسير قرار دارد) و ديگر،

زبان‌شناسان ديدگاه‌هاي مختلفي درباره‌ي استعاره دارند. از زمان ارسطو تحليل ماهيت استعاره اهميت خاصي داشته است. مشهورترين ديدگاهي که در اين مورد مطرح شد، «نظريه‌ي جايگزيني» است. بر طبق اين

يکي از کليدي‌ترين مفاهيم زبان‌شناسي شناختي مفهوم «قالب» [/ چارچوب] است. اين بحث را نخستين بار، فيلمور در زبان‌شناسي شناختي مطرح کرده است. او در مقاله‌اي با عنوان «معناشناسي قالب» اين مدل را

زبان‌‌شناسي شناختي به طور کلي از ارتباط معنا با ساختار زبان بحث مي‌کند. تمام تلاش‌هاي متخصصان اين دانش به کشف ابعاد گوناگون اين ارتباط معطوف شده است. اين پرسش اصلي براي آنها مطرح بوده است که

يکي از مفاهيم اساسي زبان‌شناسي شناختي مفهوم، «طرح‌واره‌ي تصويري» است. نخستين بار، مارک جانسُن اين اصطلاح را در زبان شناسي به کار برد. به نظر او، حرکات بدني آدميان و ارتباط حسي آنها با

معنا صرفاً بازتاب عيني جهان خارج نيست، بلکه شيوه‌اي از شکل‌دهي به جهان است. به عبارت ديگر، معنا تفسير و تعبير خاصي از جهان است. از اين جهت، معنا چشم‌انداز خاصي به جهان است؛ يا به عبارت ديگر، معنا

زبان‌شناسي شناختي رويکردي به تحليل زبان‌هاي طبيعي است که زبان را به عنوان ابزاري براي نظم و سامان‌بخشي، پردازش و انتقال اطلاعات در نظر مي‌گيرد. وقتي کاربران يک زبان، ارتباط زباني برقرار

تمامی کودکان، بدون توجه به اصل و نسب و محیط فرهنگی و یا اجتماعی شان در شش ماهگی شروع به ادای حرف ها و کلمات نامفهوم می کنند و در حدود سه سالگی حرف زدن را می آموزند. می دانیم که نوزادان می توانند واج ها...