تَعَّبُدی، (= تعبداً) اصطلاحی است اصولی منسوب به تعبد و تعبد به معنای عبادت و طاعت و خشوع و خضوع می‌باشد. تعبدی یعنی از روی تعبد و بدون چون و چرا پذیرفتن امر شرعی. اصولیین متأخر این اصطلاح را در

تعارض دعوی، (= تعارض در دعوی)، در اصطلاح فقها و در کتاب قضاء در موردی استعمال می‌شود که دو نفر نسبت به ملکی ادعای مالکیت کنند، این مسأله دارای صور مختلف و گوناگونی است و فقهای شیعه

از اصطلاحات اصول فقه امامیه، تعارض در لغت به معنای تماثل و تشابه میان دو چیز آمده است، لیکن در اصطلاح اصولیین چندین تعریف برای آن شده است. قدر مشترک تعاریف این است که: فرض و تصور وجود دو

در اصطلاح اصول فقه در الفاظ، دو ناحیه‌ی اساسی وجود دارد: ناحیه‌ی وضع، ناحیه‌ی استعمال و در هر یک از این دو ناحیه ممکن است تعارض پدید آید، و اصولیین به منظور رفع حیرت، به هنگام تعارض، راه‌حلهائی

اصطلاح اصول فقه، تعادل به معنای همانند و همسان بودن دو چیز و تراجیح به معنای برتری دادن است. در اصطلاح علم اصول فقه، تعادل و تراجیح و یا تعادل و ترجیح، عنوان فصلی است که درباره‌ی تعادل روایات، از

تطفیف، یعنی کم فروشی کردن،‌ نقص در وزن و کیل (پیمانه) در لغت طف به معنای طرف و جانب آمده است، و مقدار کمی را که از طرف یک شیء جدا شود طف نامند، و به همین جهت طبرسی در مجمع البیان چنین گفته

تسامح در ادله‌ی سنن، در اصطلاح اصولیین و فقها عبارت از به تسامح برگزار نمودن خبرهای واحدی است که مفاد آنها برخوردار شدن از ثواب در مقابل انجام دادن عملی است، توضیح سخن آنکه: خبر واحد خبری است که به حد...

تزویر، مصدری از باب تفعیل و اصل آن ماده زَور است که به معنی دروغ می‌باشد. حکم تزویر در فقه امامیه، فقهای امامیه با استناد به آیه‌ی شریفه‌ی «وَاجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ» [حج، 30] و نهی وارد در آن و دیگر...

تزکیه، در کتب مختلف فقهی در معانی گوناگونی اصطلاح شده است، در کتاب قضا، تزکیه عبارت است از «تزکیه‌ی شاهد». و آن این است که می‌دانیم یکی از مبانی حکم قاضی، شهادت شهود است و مدعی برای اثبات حق خود باید

تزاحم، اصطلاح علم اصول، در موردی اطلاق می‌شود که دو حکم یا بیشتر در مقام امتثال و عمل، قابل جمع نباشند. در مورد تزاحم، هیچگونه تمانع و تضادی در مقام انشاء حکم نیست، بر خلاف تعارض، چه آنکه در مفهوم اصطلاحی...