امروزه جامعه شناسي با وضعيتي روبرو است که برخي از رشته ها، بويژه علوم انساني، در دهه ي پيش با آن روبرو بودند:

گرچه تعيين لحظه ي گذرا از ساختارگرايي به پس ساختارگرايي صرف نظر از دقت آن غيرممکن است، اما چارلز لمرت ( 1990 ) سرآغاز پس ساختارگرايي را به سخنراني 1966 ژاک دريدا، يکي از سرشناس ترين رهبران اين رويکرد

در بحث از نظريه ي اجتماعي پس مدرن ضروري است که تمرکز خود را از نظريه هاي جامعه شناختي به نظريه هاي اجتماعي انتقال دهيم. گرچه تمايز بين اين دو آشکار نيست، اما نظريه هاي جامعه شناختي معمولاً تحولاتي را انعکاس...

بي ترديد، يورگن هابرماس نه تنها نظريه پرداز اجتماعي پيشگام جهان امروز است، بلکه مدافع پيشگام مدرينته و عقلانيت در برابر يورش هاي پس مدرنيست ها ( و ديگران ) نيز به شمار مي آيد. به نظر سايدمن:

ريتزر قضيه ي مدرنيته را در دو اثرش با عنوان مک دوناليزه شدن جامعه و ابزار جديد مصرف مورد توجه قرار مي دهد.

به گفته ي گيدنز، مدرنيته يک فرهنگ مخاطره آميز است. منظورم اين نيست که زندگي اجتماعي ذاتاً مخاطره آميزتر از آن شرايطي است که مي بايست باشد؛ لااقل براي بيشتر آدمها اينگونه نيست. مفهوم مخاطره بيشتر در ارتباط...

آنتوني گيدنز ( 1990: براي آشنايي با يک انتقاد تند از نظريه ي مدرنيته ي گيدنز، رجوع کنيد به مستروويچ، 1998 ) نه تنها در تلاش براي سازگاري با نظريه ي ساختاربندي اش ( رجوع کنيد به فصل 11 )، بلکه همچنين به...

پيش از متفکران معاصر، جامعه شناسان کلاسيک نيز به تحليل و نقد جامعه ي مدرن پرداخته بودند. براي نمونه، چنين تحليلي در کار چهار نظريه پرداز عمده و کلاسيک جامعه شناسي مارسک، وبر، دورکيم و زيمل آشکار است. همه...

يکي از تفاوت هاي اساسي بين نظريه پردازان آمريکايي و اروپايي در تصويرهاي آنها از ماهيت کنشگر نهفته است. چيزي که در نظريه ي آمريکايي بيشتر به چشم مي خورد، نفوذ بسيار زياد رفتارگرايي و نيز نظريه ي مبادله...

همانند کارهاي مربوط به تلفيق خرد- کلان در ايالات متحده، بين اروپايياني که درباره ي قضيه ي عامليت- ساختار کار مي کنند، نيز تفاوت هاي مهمي ديده مي شود. براي مثال، در ادبيات مربوط به ماهيت عامل، عدم توافق...