گرچه روش شناسي مردمي گام هاي بلندي در جامعه شناسي برداشته و برخي قابليت ها را براي انباشت دانش درباره ي جهان زندگي روزمره، به ويژه در حوزه ي تحليل گفتگو از خود نشان داده است، اما با برخي مشکلات نيز دست...

روش شناسان مردمي جامعه شناسان سنتي را به اين خاطر که برداشت خاص خودشان از واقعيت اجتماعي را بر جهان اجتماعي تحميل مي کنند، مورد انتقاد قرار مي دهند ( مهان و وود، 1975 ). آنها معتقدند که جامعه شناسي آن...

برخي از روان شناسان مردمي توجه خود را به دنياي کار و مشاغل معطوف کرده اند. به عنوان مثال، باتون (1987) مصاحبه هاي استخدامي را مورد بررسي قرار داده است. او مصاحبه را به منزله ي نوعي گفتگوي چرخشي متوالي...

مهمترين گونه ي پژوهش هاي روش شناسي مردمي، يعني تحليل گفتگو، بررسي شيوه هاي عموماً پذيرفته شده اي است که گفتگوها از طريق آنها سازمان مي يابند. تحليلگران گفتگو به بررسي روابط ميان يک گفتگو مي پردازند نه...

اصطلاح اتنومتدولوژي ( روش شناسي مردمي ) با توجه به ريشه هاي يوناني اش، در لغت به معناي « روش هايي » است که انسانها به منظور انجام زندگي هاي روزانه ي شان به کار مي گيرند. به سخني ديگر، جهان چيزي جز

کنش متقابل گرايي نمادين، در آن شکلي که عمدتاً به رهبري هربرت بلومر تکامل يافته است، به سمت يک جهت گيري کاملاً خرد حرکت کرده است؛ هر چند که اين مسئله ممکن است به دليل دفاع از موجوديتش بوده باشد. اين تأکيد...

بحث درباره ي اصول بنيادي کنش متقابل گرايي نمادين به صورت عام، کار ساده اي نيست، زيرا همان گونه که پل راک مي گويد، کنش متقابل گرايي نمادين با نوعي « ابهام تعمدي ساخته شده » و در برابر « نظام مندي مقاومت...

ميد مهمترين انديشمند تاريخ کنش متقابل گرايي نمادين ( جويس، 2001 ) است و کتابش ذهن، خود و جامعه به عنوان مهمترين کار انجام گرفته در اين سنت فکري به شمار مي رود.

عمل گرايي موضع فلسفي دامن گستري است که مي توان از درون آن چند جنبه را که بر جهت گيري جامعه شناختي رو به توسعه ي ميد موثر بودند، بيرون کشيد ( چاران، 2000؛ جويز، 1993 ). نخست اينکه به نظر عمل گرايان

برجسته ترين نظريه پرداز نظام ها در جامعه شناسي نيکلاس لومان ( 1998-1927 ) است. لومان نوعي رويکرد جامعه شناختي را ساخته و پرداخته کرد و در آن عناصري از کارکردگرايي ساختاري تالکوت پارسونز را با نظريه