شفق‌های قطبی: اطلاعات ماهواره‌ای

بررسی 16 ماهه اطلاعات ماهواره‌ای توسط پژوهشگر آزمایش JPL به علت تازه‌ای برای شفق‌های قطبی بلند مدت، که به نور‌های شمالی و جنوبی معروفند، انجامیده است.
رویداد‌های شدید شفقی که به مدت چند روز تا چند هفته پس از توفان‌های مغناطیسی ادامه پیدا می‌کند آن طور که قبلاً تصور می‌شد بخشی از خود شفق نیست. این مطلب را تسوراتانی و والتراگنزالس عنوان کرده‌اند. شفق‌های قطبی بلند مدت که ممکن است به دنبال یک توفان کوتاه مدت ظاهر شوند یا نشوند از آثار اختلال‌های مغناطیسی ناشی از خورشید به نام «آمواج آلفن» هستند. این نام به افتخار هانس آلفین نظریه‌دان سوئدی و برنده جایزه نوبل که وجود این اختلال‌ها را پیش‌بینی کرده بود اختیار شده است.
این دانشمندان معتقدند که این قبیل امواج آلفن که توسط فرآیند ناشناخته در خورشید به وجود می‌آید میدان مغناطیسی بین سیاره‌ای را تغییر شکل می‌دهد. چنانچه این میدان طوری پیچ و تاب بردارد که در خلاف جهت میدان مغناطیسی زمین قرار بگیرد، دو میدان به هم وصل خواهند شد. از آنجا که حرکت باد خورشیدی به طرف بیرون خورشید است. خطوط میدان زمین «کشیده» می‌شوند و انرژی کسب می‌کند (درست مانندتنش وارد بر یک نوار لاستیکی کشیده شده ). تسوراتانی می‌گوید: « این میدان مغناطیسی در پشت کرۀ زمین دو باره به هم می‌پیوندند و ذرات باردار را به نیم کرۀ تاریک (طرف شب) سیاره‌ی ما پرتاب می‌کند» این ذرات، جوّ فوقانی زمین را در حوالی قطبین برانگیخته می‌کنند و چندی روزی، شفق‌های روشن را پدید می‌آورند.
اطلاعات مورد استفاده در سال‌های 1979- 1978 توسط ماهوارۀ بین المللی کاشف خورشید – زمین 3 (ISEE3) جمع آوری شد که یک ماهوارۀ دیدبان باد خورشیدی بود و قبل از عبور از میان ستارۀ دنباله‌دار جاکوبینی – زینر در سال 1985 نام آن به ماهوارۀ کاشف بین المللی ستاره دنباله دار (ICE) تغییر کرد. در طول 500 روز مشاهده بی‌وقفه، هشت مورد فعالیت شدید و طولانی شفقی روی داد که هر یک با عبور یک موج آلفن همراه بود که توسط ISEE3 آشکار شد. توفان‌هایی با شدت کمتر نیز ممکن است ناشی از امواج آلفن باشند، اما طبق گزارش تسوراتانی و گنزالس، برای یافتن هرگونه ارتباط آشکار، مطالعات بیش‌تری لازم است.
آن‌ها یادآور می‌شوند که پیش‌بینی چنین وقایعی مشکل است. اگر چه می‌توان یک موج آلفن را در نزدیکی خورشید آشکار سازی کرد اما وقتی این موج به مجاورت زمین می‌رسد تشخیص سمت آن ناممکن می‌شود و بنابراین نمی‌توان گفت که آیا به میدان مغناطیسی زمین وصل خواهد شد یا نه. به نظر آنان بهترین روش برای آشکار سازی، قرار دادن یک دیدبان بین زمین و خورشید است، درست باشد ISEE3، قبل از آنکه کاوشگر ستاره‌های دنباله‌دار شود