دست تضرع

شبي چنين، در هفت آسمان به رحمــت باز زخويشتن نفســي، اي پســر! بــه حـق پـرداز مگر زمدت عمر آنچــه مــانــده دريــــابي كه آنچه رفــت به غفلــت، دگــر نيــايد بـاز چنــان مكــن كه به بيچـــارگــي فرومــاني كنون كه چاره به دست اندر است چاره بساز زعمرت آنچه به بازيچه رفت و ضـــايع شد گــرت دريــغ نيــــامـــــد، بقيــت انـدر باز