ضدماده چیست؟
نويسنده:دانش- همشهری آنلاین
ذرات ضدماده ذرات زیراتمی هستند که دارای خواصی ضد خواص ذرات ماده طبیعی هستند، برای مثال، یک پوزیترون معادل ضدذرهای الکترون با بار منفی است و دارای بار مثبت است.
هنگامی که یک ذره و ضدذره با هم برخورد میکنند، نیست میشوند و مقدار زیادی انرژی بر اساس معادله مشهور اینشتین E=mc^2 آزاد میکنند.(E معادل انرژی، m معادل جرم، و cمعادل سرعت نور است.)
ذرات ضدماده در برخوردهای با سرعتهای بسیار بالا به وجود میآیند.
در اولین لحظات پس از مهبانگ (انفجار بزرگ) تنها انرژی موجود بود. هنگامی که جهان سرد شد و گسترش یافت، ذرات ماده و ضدماده به میزان مساوی تولید شدند.
اما ضدماده در دنیای امروز نادر است. دانشمندان مطمئن نیستند، چرا.
یک نظریه حاکی از آن است که در آغاز ماده بیشتری نسبت به ضدماده خلق شد، بنابراین حتی پس از نیستشدن آنها در تلاقی دوجانبه به قدر کافی ماده طبیعی به جای ماند تا ستارهها و کهکهشانها را بیافریند.
این پدیده در ابتدا در سال 1928 بوسیله فیزیکدان انگلیسی پل دیراک پیشبینی شد. او هنگامی که معادلههایی را به دست آورد که برای یک الکترون با بار منفی و یک الکترون با بار مثبت – یک ضدذره- صدق میکردند، برای اولین بار وجود ضدذرهها را پیشبینی کرد.
پیش بینیهای او با تحربیات فیزیکدان آمریکایی کارل آندرسن در سال 1932 اثبات شد.
هنگامی که یک ذره و ضدذره با هم برخورد میکنند، نیست میشوند و مقدار زیادی انرژی بر اساس معادله مشهور اینشتین E=mc^2 آزاد میکنند.(E معادل انرژی، m معادل جرم، و cمعادل سرعت نور است.)
ذرات ضدماده در برخوردهای با سرعتهای بسیار بالا به وجود میآیند.
در اولین لحظات پس از مهبانگ (انفجار بزرگ) تنها انرژی موجود بود. هنگامی که جهان سرد شد و گسترش یافت، ذرات ماده و ضدماده به میزان مساوی تولید شدند.
اما ضدماده در دنیای امروز نادر است. دانشمندان مطمئن نیستند، چرا.
یک نظریه حاکی از آن است که در آغاز ماده بیشتری نسبت به ضدماده خلق شد، بنابراین حتی پس از نیستشدن آنها در تلاقی دوجانبه به قدر کافی ماده طبیعی به جای ماند تا ستارهها و کهکهشانها را بیافریند.
این پدیده در ابتدا در سال 1928 بوسیله فیزیکدان انگلیسی پل دیراک پیشبینی شد. او هنگامی که معادلههایی را به دست آورد که برای یک الکترون با بار منفی و یک الکترون با بار مثبت – یک ضدذره- صدق میکردند، برای اولین بار وجود ضدذرهها را پیشبینی کرد.
پیش بینیهای او با تحربیات فیزیکدان آمریکایی کارل آندرسن در سال 1932 اثبات شد.