1) 20آذرماه سال1360هجري شمسي: «آيت الله سيد عبدالحسين دستغيب» ازعلماي بزرگوار و معلم اخلاق اسلامي بدست منافقان سرسپرده بيگانه بدرجه رفيع شهادت نايل آمدند. وي علوم صرف و نحو، منطق، فقه و اصول را آموخت سپس به نجف رفت و با درجه اجتهاد به تحصيل ادامه داد. آيت الله دستغيب همچون ديگر علماي آگاه اسلام دركنار تعليم علوم اسلامي به مبارزه با رژيم طاغوت پرداخت و بارها دستگير و زنداني شد. شهيد دستغيب در دوران انقلاب اسلامي، هدايت مردم استان فارس را بعهده داشت.
1) 20آذرماه سال1360هجري شمسي: «آيت الله سيد عبدالحسين دستغيب» ازعلماي بزرگوار و معلم اخلاق اسلامي بدست منافقان سرسپرده بيگانه بدرجه رفيع شهادت نايل آمدند. وي علوم صرف و نحو، منطق، فقه و اصول را آموخت سپس به نجف رفت و با درجه اجتهاد به تحصيل ادامه داد. آيت الله دستغيب همچون ديگر علماي آگاه اسلام دركنار تعليم علوم اسلامي به مبارزه با رژيم طاغوت پرداخت و بارها دستگير و زنداني شد. شهيد دستغيب در دوران انقلاب اسلامي، هدايت مردم استان فارس را بعهده داشت.
2) 20آذرماه سال1361هجري شمسي: دكترعلي اصغر سروش اديب و مترجم تواناي ايران در74سالگي درگذشت. وي ازجمله نخستين گروه محصلان اعزامي به خارج بود و بعد ازاتمام تحصيلات و درجه اخذ دكتري به ايران بازگشت و به خدمت دولت درآمد. دكتر سروش پس از چندي مشاغل دولتي را رها كرد و به ترجمه پرداخت. ايشان افزون بر ترجمه كتب از زبان فرانسه و برعكس به زبانهاي انگليسي و عربي نيز تسلط داشت. ازآثار دكتر علي اصغر سروش كه ب آزادگي و علوّ طبع مشهوربود «فرهنگ مشابهات زبان فرانسه، امپراتوري روم و آغاز مسيحيت و تمدنهاي باستاني خاور نزديك» را مي توان نام برد.
3) قتل عام افسران رژيم پهلوي در پادگان لويزان (1357 ش): همزمان با اوج تظاهرات مردمي ضد رژيم و درگيريهاي شديد مردم با مزدوران پهلوي در عاشوراي 1357 ش، يك افسر، دو درجه دار و چهار سرباز مسلح، به ناهارخوري افسران ارشد پادگان لويزان در شرق تهران حمله كردند و با رگبار مسلسل، بيش از هفتاد نفر از افسران ارشد و درجهداران رژيم را كشتند. حمله كنندگان به جز يك سروان، بقيه كشته شدند. اين اقدام متهوّرانه در بين نظاميان اثر زيادي بخشيد و همه از جان خود هراسان شدند. دولت نظامي ارتشبد ازهاري پس از وقوع اين حادثه كه در كنار گوش خود، در تهران، آن هم در يك محيط نظامي اتفاق افتاده بود، سعي كرد حقيقت اين خبر در پادگانها منتشر نشود ولي در همان دقايق اوليه، خبر به اطلاع همه رسيد. در اين اوضاع، شاه، بيش از هر كسي در وحشت فرو رفت و نسبت به جان خود بيمناك شد. از اين زمان بود كه رييس دولت احساس كرد كه به هيچ وجه قادر به مهار كردن تظاهرات نيست و به زودي دولت او سقوط خواهد كرد.
4) راهپيمايي ميليوني و باشكوه عاشوراي حسيني عليه رژيم محمدرضا شاه پهلوي (1357ش): تظاهرات ميليوني مردم در تهران و تمام نقاط كشور، همزمان با بزرگداشت شهادت سرور شهيدان، حضرت اباعبداللَّه الحسين(ع) در عاشوراي حسيني، بينظيرتر از تاسوعا (ديروز) برپا گرديد. اين گروههاي عظيم كه در طول مسير خود به سر دادن شعارهاي سياسي ميپرداختند، در ميدان آزادي تهران اجتماع كردند. پس از راهپيمايي روز عيد فطر و تاسوعا، اين تظاهرات، عظيمترين اجتماع ضد دولتي مردم تهران به شمار ميرفت. در پايان راهپيمايي، قطعنامهاي هفده مادهاي قرائت شد كه در آن، بر سقوط و برچيده شدن بساط شاه، برقراري حكومت عدل اسلامي، رهبري حضرت امام خميني(ره)، آزادي واقعي، اجراي عدالت اجتماعي و تامين حقوق مردم و جلوگيري از هرگونه سلطهگري تاكيده شده بود كه به تصويب ميليونها نفر از مردم انقلابي رسيد. اخبار اين راهپيمايي كه در صدر اخبار مهم جهان قرار داشت، جهانيان را متوجه اين مطلب كرد كه مردم ايران، رژيم سلطنتي را نميخواهند و خواهان حكومتي اسلامي ميباشند.
5) رحلت عالم بزرگوار آيتاللَّه "شيخ عبدالحسين غروي" (1373 ش): آيتاللَّه حاج شيخ عبدالحسين چهرگاني غروي در سال 1289 ش (1328ق) در خانداني كه سابقه سه قرن روحانيت و مرجعيت در منطقه آذربايجان داشتند در نجف اشرف به دنيا آمد. وي پس از طي دوران ابتدايي به فراگيري علوم حوزوي روي آورد و از استادان نامداري همچون حضرات آيات: حاج ميرزا باقر زنجاني، شيخ حسين اهري و شيخ ابوالحسن مشكيني بهره بُرد. آيتاللَّه غروي در 22 سالگي راهي آذربايجان شد و به مدت سه سال از درس آيتاللَّه انگجي استفاده نمود. از آن پس در درس آيتاللَّه شيخ عبدالكريم حائري يزدي و سيد محمد حجت كوه كمرهاي در قم شركت جست و به مدارج والاي علمي دست يافت. آيتاللَّه غروي پس از آن، در تبريز به تدريس و تعليم و ارشاد مردم و توجه به مباحث اخلاقي اشتغال پيدا كرد و جوانان را به اسلام اصيل رهنمون ميساخت. اين عالم مجاهد در زماني كه انديشههاي ضد ديني و الحادي از جانب بيدينان در جامعه مطرح شده بود، با دلايل قاطع به دفاع از حريم دين پرداخت كه بعدها با نام اسلام و شيعه به چاپ رسيد. ايشان همچنين در مبارزات مردم تبريز به همراه عالمان آن ديار از قبيل حضرات آيات: شهيد قاضي طباطبايي، سيد محمدعلي انگجي و ميرزا عبداللَّه مجتهدي شركت فعال داشت و نام وي، همواره در ذيل اعلاميههاي عالمان تبريز به چشم ميخورد. آيتاللَّه غروي پس از پيروزي انقلاب اسلامي، از سوي مردم آذربايجان شرقي به عضويت مجلس خبرگان برگزيده شد و تا پايان عمر در اين سنگر مشغول خدمت بود. سرانجام آن فقيه وارسته پس از عمري سرشار از خدمات ديني، در بيستم آذر 1373ش در 84 سالگي جان به جان آفرين تسليم كرد و پس از تشييعي با شكوه در تبريز و قم، در قم به خاك سپرده شد. در روز فوت ايشان، سه روز در آذربايجان شرقي عزاي عمومي اعلام گرديد و مجالس ختم باشكوهي تشكيل شد.
6) رحلت فقيه اصولي و جامع معقول و منقول آيتاللَّه "ميرزا كاظم تبريزي" (1374 ش): فقيه اصولي، محدث رجالي و جامع معقول و منقول، آيتاللَّه ميرزا كاظم تبريزي از علماي مشهور حوزههاي علميه نجف و قم، در حدود سال 1299 ش (1340ق) در تبريز به دنيا آمد و در نوجواني به تحصيل علوم ديني روي آورد. وي پس از گذراندن دروس مقدمات و سطح در 21 سالگي به نجف كوچيد و از حضرات آيات: شيخ موسي خوانساري، شيخ محمدرضا آلياسين، سيد ابوالحسن اصفهاني، شيخ محمدكاظم شيرازي، سيدمحسن حكيم و سيد محمود شاهرودي بهرههايي وافر برد. آيتاللَّه تبريزي همچنين به مدت بيست سال از محضر درس فقه، اصول، رجال و تفسير آيتاللَّه سيد ابوالقاسم خويي استفاده كرد و از برترين تلامذهاش محسوب ميشد. فرزانه تبريز، همزمان با تحصيل، به تدريس سطوح عاليه و پس از چندي به تدريس خارج فقه و اصول پرداخت تا اين كه در سال 1349 ش به قم آمد و يكي از پر بارترين مجالس درسي حوزه را تشكيل داد. آيتاللَّه تبريزي بر علوم مختلف همچون: فقه، اصول، حديث، رجال، تفسير، تاريخ، ادبيات، رياضيات، هيئت، هندسه، كلام، فلسفه و منطق تسلط فراوان داشت و با زبانهاي انگليسي و فرانسه نيز آشنا بود. برخي از تاليفات فراوان او كه سر به دهها مجلد ميزند عبارتند از: شرح عروةُالوثقي در 150 جلد، القواعد الفقهيه در 50 جلد، تطبيقاتُ الوسايل در 20 جلد، الاصول الجديده در 10 جلد، الفقه المُيسَّر و شرح اسفار. اين عالم بزرگ سرانجام در 20 آذر 1374 برابر با 18 رجب 1416 ق در 75 سالگي درگذشت و در قم به خاك سپرده شد.
7) يازدهم ذيحجه سال 207 هجري قمري:« ابو عبدالله محمّد بن عُمَر واقِدي» محدث مورخ برجسته قرن دوم هجري قمري بدرود حيات گفت و در گورستان خيزَران بغداد بخاك سپرده شد. او از نوجواني به گردآوري حديث همّت كرد و از علمايي چون« مالِكِ بن اَنَس» و« سُفيانِ ثوري » احاديث معتبر شنيد. واقدي از قديم ترين مورخان عرب محسوب مي شود و كتابهاي متعددي درباره فتوحات عربها و غزوات پيامبر اسلام (ص) تأليف كرده است از جمله اين تأليفات «التّاريخُ و المَغازي و المَبعَث، اَخبار مكه، فُتوحُ الشّام، مَقتَلُ الحُسَين (ع)، تاريخُ الفُقَها و ذِكرُ القرآن» را مي توان بر شمرد.
8) در ماه ذيحجه سال 471 هجري قمري: «ابو عبدالله محمد بن معاذ جيّاني» منجم و رياضيدان آندلسي درگذشت. او از مردم شهر جيّان آندلس بود و در جواني چند سالي در مصر بويژه در قاهره به سر برد. جيّاني منجم و رياضيداني برجسته و زبردست بود و از مدافعان جدّي كتاب اصول اقليدس بشمار مي رفت. برخي از آثار جيّاني درباره نجوم به زبانهاي لاتيني و عبري موجود است. «شرح مقاله پنجم كتاب اصول اقليدس و اَلاَسرارُ في نتايِج اَلاَفكار» از جمله آثار مهم جيّاني بشمار مي رود.
9) رحلت استاد بزرگ اخلاق و عالم عارف، آيتاللَّه "ميرزا جواد ملكي تبريزي" (1344 ق): ميرزا جوادآقا فرزند حاج ميرزا شفيع، عارفي كامل، عالمي عامل،سالكي و اصل و فقيهي گرانقدر بود. وي در تبريز متولد شد و پس از تحصيل مقدمات و سطوح به نجف اشرف عزيمت كرد و از محضر اساتيد برجستهاي چون حاج آقا رضا همداني، آخوند خراساني، محدث نوري و آخوند همداني استفاده نمود. ميرزا جواد ملكي در سال 1320 قمري پس از مراجعت به ايران در تبريز سكني گزيد و در اوج مشروطيت به قم مهاجرت كرد. وي به تمام معني اهل عبادت و تهجد بود. آيت اللَّه بهاءالديني، شيخ عباس تهراني و حضرت امام خميني از شاگردان برجستهي او ميباشند. از مرحوم ملكي آثار ارزندهاي از جمله اسرار الصلاة، المراقبات، اعمال السنة، رسالهاي در فقه و رسالهي لقاءاللَّه به جاي مانده است. اين عالم رباني سرانجام پس از يك عمر تلاش در راه تهذيب انسانها در سحرگاه يازدهم ذيالحجهي سال 1344 قمري به ديار باقي شتافت و در قبرستان شيخان قم به خاك سپرده شد.
10) وفات فقيه امامي آيتاللَّه "سيدعلي ممتاز العلماء" (1355 ق): ابوالحسن علي بن شمس العلما سيدابراهيم ملقب به ممتاز العلماء، از بزرگان علماي هند بود. وي پس از تحصيل مقدمات به فراگيري معقول و منقول پرداخت. وي در 1327 ق به نجف اشرف رفت و از محضر درس سيدمحمدكاظم يزدي، آخوند خراساني، شيخ زينالعابدين مازندراني و آقا ضياءالدين عراقي استفاده برد. ممتاز العلما پس از پنج سال به زادگاه خود، لكهنو برگشت و به تدريس و تاليف و ارشاد مردم پرداخت. اثبات النُّبُوَّه، الامامه و تجزي الاجتهاد از تاليفات اوست.
11) 10دسامبرسال1896ميلادي: «آلفرد نوبل» شيميدان سوئدي در63سالگي درگذشت. نوب درجواني براي تأمين هزينه زندگي اش به روسيه مهاجرت كرد و بعد ازمدتي درسايه استعداد سرشارش درعلم شيمي، شيميداني برجسته شد. نوبل درسال1867ميلادي موفق به اختراع ديناميت شد. او بنيانگذار جوايز معروف به نوبل است. اين جوايز هرسال در5 رشته فيزيك، شيمي، پزشكي، ادبيات و صلح جهاني به دانشمنداني امداد مي شود كه در راه اعتلاي صلح و پيشرفت علوم گامي مثبت برداشته اند.
12) 10دسامبرسال1948ميلادي: اعلاميه حقوق بشر درمجمع عمومي سازمان ملل متحد تصويب شد وبدين ترتيب حقوق طبيعي و اجتماعي افراد بشر مورد تأييد يك سازمان بين المللي قرارگرفت. اعلاميه حقوق بشر را هيئتي ازنمايندگان كشورهاي مختلف، به توصيه سازمان ملل تهيه و تدوين كردند. اين اعلاميه بعدها مورد تصديق كليه كشورهاي عضو سازمان ملل قرارگرفت. اعلاميه حقوق بشر شامل يك مقدمه و 30 ماده است و درماده اول آن به برابري افراد بشر و حاكميت روح برادري درميان آنان اشاره شده است. درجهان امروز اعلاميه ياد شده فقط راهگشاي استكبار جهاني براي اعمال نفوذ در ديگر نقاط جهان است.
13) تولد خانم "اميلي ديكِنْسون" بانوي شاعر امريكايي (1830م): خانم اميلي ديكِنْسون، بانوي شاعر امريكايى در دهم دسامبر 1830م در ايالت ماساچوست امريكا به دنيا آمد. اميلي در ابتدا در زادگاهش و سپس در يك كالج به تحصيل پرداخت اما به سبب آنكه عميقاً از تعليم و تربيتي چنان خشك و خشونتآميز رنج ميبرد، دنباله تحصيل را رها كرد و در خانه به وسيله معلم خصوصي و مطالعات شخصي بر وسعت معلومات خود افزود. ديكنسون در اواسط عمر به دنبال آشنايى با برخي نويسندگان معروف امريكا، به ادبيات علاقهمند شد و با الهام از آثار آنان، اشعار فراواني سرود. سالهاي پاياني عمر اميلي ديكنسون به انزوا و گوشهگيري در زادگاهش گذشت و او بيشتر وقتش را به پرورش گل و سرودن شعر مصروف داشت. از وي نزديك به دو هزار قطعه منظوم بر جاي مانده كه تنها سه منظومه از آنها در زمان حياتش انتشار يافت. پس از مرگ، اشعار او به صورت يادداشتهاي پراكنده و گاه با خط ناخوانا در گوشه و كنار اتاقش پيدا شد كه شش سال پس از مرگش در ديواني انتشاريافت و پيروزي عظيمي در ادبيات امريكا به دست آورد. همچنين چاپ كامل اشعار ديكنسون 38 سال پس از مرگ وي در سال 1924م اتفاق افتاد. به طور كلي، نميتوان اشعار ديكنسون را به عصري معيّن، منسوب كرد. اشعار وي از رنج درون و شكنجه پنهاني او حكايت دارد كه همه در قطعههاي كوتاه و موجز چون رباعي و با وزني خاص و قالبي ساده گنجانده شده و از قدرت عجيب در تصوير و ترسيم و از نفوذ فراوان و از سبكي پاكيزه و اعجابآور برخوردار است. بيآنكه بتوان اميلي ديكنسون را با شاعري معين سنجيد، ميتوان او را در شمار چند تن بانوي شاعر بزرگ جهان به شمار آورد كه شهرتش پس از مرگ، روزافزون شد واشعارش در نسل بعد، نفوذ بسيار يافت. خانم اميلي ديكنسون، سرانجام در پانزدهم مه 1886م در 56 سالگي درگذشت.
14) پايان دوران چهارصد ساله تسلط استعمار اسپانيا بر كشور كوبا (1898م): سرزمين كوبا واقع در امريكاي مركزي در 27 اكتبر 1492م توسط كريستُف كُلُمْبْ دريانورد معروف ايتاليايى كه در خدمت دربار اسپانيا بود، كشف شد و از همان زمان زير سلطه استعماري اسپانيا قرار گرفت. با اين حال، فعاليتهاي آزاديخواهي كوبا از قرن نوزدهم آغاز گرديد و در طول اين قرن ادامه يافت. اما علي رغم تمامي تلاشها و حتي جنگهاي چريكي، اسپانيا اين شورشها را سركوب كرد و حاكميت استعماري خود را بر كوبا ادامه داد. در اين ميان، امريكا بارها تمايل خود مبني بر الحاق كوبا به خاك ايالات متحده را اعلام كرد و اين درخواست در سالهاي پاياني قرن نوزدهم، با توجه به اوجگيري مبارزات مردم كوبا عليه اسپانيا، به صورت جديتري مطرح شد. اين در حالي بود كه اسپانيا نيز براي رها شدن از مشكلات پيش آمده، درصدد ارائه خودمختاري تدريجي به كوبا بود. البته اين تصميم، مورد نظر امريكا نبود چرا كه ايالات متحده به دنبال بهانهاي براي حذف اسپانيا و جايگزيني خود در اين منطقه بود. در اين ميان و به دنبال درگيري كوتاه مدتي كه در فوريه 1898م بين امريكا و اسپانيا روي داد، چون اسپانيا توانايى جنگ با امريكا را نداشت به مذاكره روي آورد و از پاپ تقاضاي ميانجيگري نمود. مذاكرات دو كشور در نهايت به معاهده پاريس انجاميد كه در تاريخ دهم دسامبر 1898م به امضا رسيد و شرايط سخت و ناگواري را بر اسپانيا تحميل نمود كه واگذاري مناطق كوبا و اطراف آن به امريكا از آن جمله بود. در اين تاريخ، هرچند حاكميت استعماري 406 ساله اسپانيا بر كوبا خاتمه يافت، اما استعمار نوين، جايگزين آن شد كه تا زمان انقلاب ضد ديكتاتوري در سال 1959م، به مدت 61 سال ادامه يافت. از آن زمان و با كوتاه شدن دست امريكا از كوبا، دشمنيهاي ايالات متحده با كوبا همچنان ادامه دارد.
15) مرگ "ماكس پلانك" دانشمند و فيزيكدان برجسته آلماني (1947م): ماكْسْ پِلانْگ، فيزيك دان و رياضيدان بزرگ آلماني در 23 آوريل 1858م به دنيا آمد. وي پس از اتمام تحصيلات دانشگاهي، به سمت استادي دانشگاه مونيخ دست يافت و به تحقيقات متعددي در زمينه انرژي پرداخت. تا سال 1899م، دانشمندان تصور ميكردند كه انرژي به طور اتصالي جريان دارد ولي ماكس پلانك در 14 دسامبر 1899م به جامعه فيزيك برلين اظهار داشت كه انرژي به صورت انفصالي است كه آن را دامنه انرژي يا كوآنتاي انرژي ميگويند. اين يافته علمي با اصول و قوانيني كه تا آن روز دانسته شده بود وفق نميكرد و طبعاً مخالفاني براي پلانك به وجود آورد، ولي اين مخالفتها بيش از 5 سال طول نكشيد زيرا تئوري انيشتين كه متكي بر توري كوآنتا بيان شد، ارزش واقعي و حقيقي تئوري پلانْكْ را معلوم نمود. ماكس پلانك به سبب ارائه نظريه كوآنتا، در سال 1918م جايزه نوبل فيزيك را دريافت كرد. پلانك كه از مخالفين سرسخت هيتلر، ديكتاتور توسعه طلب آلمان نيز به شمار ميرفت، تحقيقات جامع و ارزشمندي در زمينه ترموديناميك، فيزيك نظري، حرارت، تشعشع و نور انجام داد و آثاري در اين زمينهها از او بر جاي مانده است. پس از جنگ جهاني دوم، دولت آلمان ميخواست به مناسبت نودمين سال تولد پلانك جشني برپا كند كه پلانك چند روز زودتر در دهم دسامبر 1947م درگذشت.
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
1) 20آذرماه سال1360هجري شمسي:
«آيت الله سيد عبدالحسين دستغيب» ازعلماي بزرگوار و معلم اخلاق اسلامي بدست منافقان سرسپرده بيگانه بدرجه رفيع شهادت نايل آمدند. وي علوم صرف و نحو، منطق، فقه و اصول را آموخت سپس به نجف رفت و با درجه اجتهاد به تحصيل ادامه داد. آيت الله دستغيب همچون ديگر علماي آگاه اسلام دركنار تعليم علوم اسلامي به مبارزه با رژيم طاغوت پرداخت و بارها دستگير و زنداني شد. شهيد دستغيب در دوران انقلاب اسلامي، هدايت مردم استان فارس را بعهده داشت.
4) راهپيمايي ميليوني و باشكوه عاشوراي حسيني عليه رژيم محمدرضا شاه پهلوي (1357ش):
تظاهرات ميليوني مردم در تهران و تمام نقاط كشور، همزمان با بزرگداشت شهادت سرور شهيدان، حضرت اباعبداللَّه الحسين(ع) در عاشوراي حسيني، بينظيرتر از تاسوعا (ديروز) برپا گرديد. اين گروههاي عظيم كه در طول مسير خود به سر دادن شعارهاي سياسي ميپرداختند، در ميدان آزادي تهران اجتماع كردند. پس از راهپيمايي روز عيد فطر و تاسوعا، اين تظاهرات، عظيمترين اجتماع ضد دولتي مردم تهران به شمار ميرفت. در پايان راهپيمايي، قطعنامهاي هفده مادهاي قرائت شد كه در آن، بر سقوط و برچيده شدن بساط شاه، برقراري حكومت عدل اسلامي، رهبري حضرت امام خميني(ره)، آزادي واقعي، اجراي عدالت اجتماعي و تامين حقوق مردم و جلوگيري از هرگونه سلطهگري تاكيده شده بود كه به تصويب ميليونها نفر از مردم انقلابي رسيد. اخبار اين راهپيمايي كه در صدر اخبار مهم جهان قرار داشت، جهانيان را متوجه اين مطلب كرد كه مردم ايران، رژيم سلطنتي را نميخواهند و خواهان حكومتي اسلامي ميباشند. 
9) رحلت استاد بزرگ اخلاق و عالم عارف، آيتاللَّه "ميرزا جواد ملكي تبريزي" (1344 ق):
ميرزا جوادآقا فرزند حاج ميرزا شفيع، عارفي كامل، عالمي عامل،سالكي و اصل و فقيهي گرانقدر بود. وي در تبريز متولد شد و پس از تحصيل مقدمات و سطوح به نجف اشرف عزيمت كرد و از محضر اساتيد برجستهاي چون حاج آقا رضا همداني، آخوند خراساني، محدث نوري و آخوند همداني استفاده نمود. ميرزا جواد ملكي در سال 1320 قمري پس از مراجعت به ايران در تبريز سكني گزيد و در اوج مشروطيت به قم مهاجرت كرد. وي به تمام معني اهل عبادت و تهجد بود. آيت اللَّه بهاءالديني، شيخ عباس تهراني و حضرت امام خميني از شاگردان برجستهي او ميباشند. از مرحوم ملكي آثار ارزندهاي از جمله اسرار الصلاة، المراقبات، اعمال السنة، رسالهاي در فقه و رسالهي لقاءاللَّه به جاي مانده است. اين عالم رباني سرانجام پس از يك عمر تلاش در راه تهذيب انسانها در سحرگاه يازدهم ذيالحجهي سال 1344 قمري به ديار باقي شتافت و در قبرستان شيخان قم به خاك سپرده شد. 
11) 10دسامبرسال1896ميلادي:
«آلفرد نوبل» شيميدان سوئدي در63سالگي درگذشت. نوب درجواني براي تأمين هزينه زندگي اش به روسيه مهاجرت كرد و بعد ازمدتي درسايه استعداد سرشارش درعلم شيمي، شيميداني برجسته شد. نوبل درسال1867ميلادي موفق به اختراع ديناميت شد. او بنيانگذار جوايز معروف به نوبل است. اين جوايز هرسال در5 رشته فيزيك، شيمي، پزشكي، ادبيات و صلح جهاني به دانشمنداني امداد مي شود كه در راه اعتلاي صلح و پيشرفت علوم گامي مثبت برداشته اند.
12) 10دسامبرسال1948ميلادي:
اعلاميه حقوق بشر درمجمع عمومي سازمان ملل متحد تصويب شد وبدين ترتيب حقوق طبيعي و اجتماعي افراد بشر مورد تأييد يك سازمان بين المللي قرارگرفت. اعلاميه حقوق بشر را هيئتي ازنمايندگان كشورهاي مختلف، به توصيه سازمان ملل تهيه و تدوين كردند. اين اعلاميه بعدها مورد تصديق كليه كشورهاي عضو سازمان ملل قرارگرفت. اعلاميه حقوق بشر شامل يك مقدمه و 30 ماده است و درماده اول آن به برابري افراد بشر و حاكميت روح برادري درميان آنان اشاره شده است. درجهان امروز اعلاميه ياد شده فقط راهگشاي استكبار جهاني براي اعمال نفوذ در ديگر نقاط جهان است.
13) تولد خانم "اميلي ديكِنْسون" بانوي شاعر امريكايي (1830م):
خانم اميلي ديكِنْسون، بانوي شاعر امريكايى در دهم دسامبر 1830م در ايالت ماساچوست امريكا به دنيا آمد. اميلي در ابتدا در زادگاهش و سپس در يك كالج به تحصيل پرداخت اما به سبب آنكه عميقاً از تعليم و تربيتي چنان خشك و خشونتآميز رنج ميبرد، دنباله تحصيل را رها كرد و در خانه به وسيله معلم خصوصي و مطالعات شخصي بر وسعت معلومات خود افزود. ديكنسون در اواسط عمر به دنبال آشنايى با برخي نويسندگان معروف امريكا، به ادبيات علاقهمند شد و با الهام از آثار آنان، اشعار فراواني سرود. سالهاي پاياني عمر اميلي ديكنسون به انزوا و گوشهگيري در زادگاهش گذشت و او بيشتر وقتش را به پرورش گل و سرودن شعر مصروف داشت. از وي نزديك به دو هزار قطعه منظوم بر جاي مانده كه تنها سه منظومه از آنها در زمان حياتش انتشار يافت. پس از مرگ، اشعار او به صورت يادداشتهاي پراكنده و گاه با خط ناخوانا در گوشه و كنار اتاقش پيدا شد كه شش سال پس از مرگش در ديواني انتشاريافت و پيروزي عظيمي در ادبيات امريكا به دست آورد. همچنين چاپ كامل اشعار ديكنسون 38 سال پس از مرگ وي در سال 1924م اتفاق افتاد. به طور كلي، نميتوان اشعار ديكنسون را به عصري معيّن، منسوب كرد. اشعار وي از رنج درون و شكنجه پنهاني او حكايت دارد كه همه در قطعههاي كوتاه و موجز چون رباعي و با وزني خاص و قالبي ساده گنجانده شده و از قدرت عجيب در تصوير و ترسيم و از نفوذ فراوان و از سبكي پاكيزه و اعجابآور برخوردار است. بيآنكه بتوان اميلي ديكنسون را با شاعري معين سنجيد، ميتوان او را در شمار چند تن بانوي شاعر بزرگ جهان به شمار آورد كه شهرتش پس از مرگ، روزافزون شد واشعارش در نسل بعد، نفوذ بسيار يافت. خانم اميلي ديكنسون، سرانجام در پانزدهم مه 1886م در 56 سالگي درگذشت. 
14) پايان دوران چهارصد ساله تسلط استعمار اسپانيا بر كشور كوبا (1898م):
سرزمين كوبا واقع در امريكاي مركزي در 27 اكتبر 1492م توسط كريستُف كُلُمْبْ دريانورد معروف ايتاليايى كه در خدمت دربار اسپانيا بود، كشف شد و از همان زمان زير سلطه استعماري اسپانيا قرار گرفت. با اين حال، فعاليتهاي آزاديخواهي كوبا از قرن نوزدهم آغاز گرديد و در طول اين قرن ادامه يافت. اما علي رغم تمامي تلاشها و حتي جنگهاي چريكي، اسپانيا اين شورشها را سركوب كرد و حاكميت استعماري خود را بر كوبا ادامه داد. در اين ميان، امريكا بارها تمايل خود مبني بر الحاق كوبا به خاك ايالات متحده را اعلام كرد و اين درخواست در سالهاي پاياني قرن نوزدهم، با توجه به اوجگيري مبارزات مردم كوبا عليه اسپانيا، به صورت جديتري مطرح شد. اين در حالي بود كه اسپانيا نيز براي رها شدن از مشكلات پيش آمده، درصدد ارائه خودمختاري تدريجي به كوبا بود. البته اين تصميم، مورد نظر امريكا نبود چرا كه ايالات متحده به دنبال بهانهاي براي حذف اسپانيا و جايگزيني خود در اين منطقه بود. در اين ميان و به دنبال درگيري كوتاه مدتي كه در فوريه 1898م بين امريكا و اسپانيا روي داد، چون اسپانيا توانايى جنگ با امريكا را نداشت به مذاكره روي آورد و از پاپ تقاضاي ميانجيگري نمود. مذاكرات دو كشور در نهايت به معاهده پاريس انجاميد كه در تاريخ دهم دسامبر 1898م به امضا رسيد و شرايط سخت و ناگواري را بر اسپانيا تحميل نمود كه واگذاري مناطق كوبا و اطراف آن به امريكا از آن جمله بود. در اين تاريخ، هرچند حاكميت استعماري 406 ساله اسپانيا بر كوبا خاتمه يافت، اما استعمار نوين، جايگزين آن شد كه تا زمان انقلاب ضد ديكتاتوري در سال 1959م، به مدت 61 سال ادامه يافت. از آن زمان و با كوتاه شدن دست امريكا از كوبا، دشمنيهاي ايالات متحده با كوبا همچنان ادامه دارد. 
15) مرگ "ماكس پلانك" دانشمند و فيزيكدان برجسته آلماني (1947م):
ماكْسْ پِلانْگ، فيزيك دان و رياضيدان بزرگ آلماني در 23 آوريل 1858م به دنيا آمد. وي پس از اتمام تحصيلات دانشگاهي، به سمت استادي دانشگاه مونيخ دست يافت و به تحقيقات متعددي در زمينه انرژي پرداخت. تا سال 1899م، دانشمندان تصور ميكردند كه انرژي به طور اتصالي جريان دارد ولي ماكس پلانك در 14 دسامبر 1899م به جامعه فيزيك برلين اظهار داشت كه انرژي به صورت انفصالي است كه آن را دامنه انرژي يا كوآنتاي انرژي ميگويند. اين يافته علمي با اصول و قوانيني كه تا آن روز دانسته شده بود وفق نميكرد و طبعاً مخالفاني براي پلانك به وجود آورد، ولي اين مخالفتها بيش از 5 سال طول نكشيد زيرا تئوري انيشتين كه متكي بر توري كوآنتا بيان شد، ارزش واقعي و حقيقي تئوري پلانْكْ را معلوم نمود. ماكس پلانك به سبب ارائه نظريه كوآنتا، در سال 1918م جايزه نوبل فيزيك را دريافت كرد. پلانك كه از مخالفين سرسخت هيتلر، ديكتاتور توسعه طلب آلمان نيز به شمار ميرفت، تحقيقات جامع و ارزشمندي در زمينه ترموديناميك، فيزيك نظري، حرارت، تشعشع و نور انجام داد و آثاري در اين زمينهها از او بر جاي مانده است. پس از جنگ جهاني دوم، دولت آلمان ميخواست به مناسبت نودمين سال تولد پلانك جشني برپا كند كه پلانك چند روز زودتر در دهم دسامبر 1947م درگذشت. 
