روز جهانی ماما
پنجم ماه مي مصادف با 15 ارديبهشت، روز جهاني ماما نامگذاري شده است. براي اولين بار در سال 1980 اين روز به عنوان روز جهاني ماما پيشنهاد و سپس از سال 1992 به صورت رسمي اعلام شد.
هدف از بزرگداشت روزجهاني ماما افزايش آگاهي و تبادل اطلاعات مابين ايشان در راستاي سلامتي مادر و نوزاد است.
در دنيا روزانه 1600 زن در اثر عوارض بارداري و زايمان جان خود را از دست مي دهند و بيش از 99 درصد اين مرگها در کشورهاي در حال توسعه اتفاق مي افتد، بيشترين علت مرگ مادران (حدود 60 تا 80 درصد) به علت خونريزي، زايمان سخت، فشارخون بالا، عفونت و عوارض سقطهاي غير بهداشتي است و بسياري از اين مرگها قابل پيشگيري است. با مرگ مادر، خانواده عضو اصلي خود را براي مديريت و مراقبت کودکان از دست مي دهد و سرانجام بقا و آموزش کودکان نامعلوم مي شود. لذا پيشگيري از مرگ مادران يکي از اهداف مهم کشورها است. با برنامه ريزي دقيق و انجام مراقبت هاي لازم در اين دوران مي توان به اين هدف دست يافت و ماما به عنوان عضو اصلي در مراقبت از مادر نقش مهمي در اين خصوص ايفا مي کند.
بر اساس استانداردهاي بين المللي، بايد براساس هر 1000 تولد 30 تا 50 ماما در سيستم وجود داشته باشد. با وجود اين که در کشور با خيل عظيم ماماهاي بيکار مواجه هستيم اما به ازاي هر 1000 تولد تنها 12 ماما وجود دارد که اين مساله نشان مي دهد هنوز از خيل عظيم نيروهاي جوان بااستعداد به دليل شناخت نداشتن از جايگاه واقعي آن استفاده بهينه نشده است.
پس از آن در پي 3 سال تعطيلي انقلاب فرهنگي از آغاز سال 1362 با نام «مدرسه عالي مامايي» شروع به کار کرد و مجددا از ورودي ديپلم به تربيت کاردان و کارشناس مامايي اختصاص يافت. در سال 1365 پس از انتقال آموزش گروههاي پزشکي از آموزش عالي به وزارت بهداشت، دانشکده هاي پرستاري و مامايي تاسيس شد که در بهمن 1368 مصوب شد و هم اکنون در تربيت دانشجويان کارشناسي و کارشناسي ارشد مامايي ارائه خدمت مي کنند
به مخاطره افتادن استقلال حرفه مامايي از مهمترين مشکلات کنوني جامعه مامايي در ايران است و اين در حالي است که بنابر تعاريف سازمان بهداشت جهاني و دستورالعمل هاي وزارت بهداشت، رشته مامايي کاملا مستقل تعريف شده است و مي تواند بدون نياز به سرپرست وظايف خود را انجام دهد. اموري که در حيطه کاري ماماها قرار دارد شامل تمامي مراقبت هاي عادي دوران بارداري، مشاوره هاي دوران بلوغ، تشخيص و درمان بيماري هاي شايع دستگاه تناسلي و مشکلات دوران پيري مي شود.
دومين مشکل اين صنف، عدم عقد قرارداد دفاتر خصوصي ، اداري و سازمان هاي بيمه با آنهاست. در تمام دنيا خدمت دهنده تحت پوشش بيمه قرار مي گيرد؛ چه خدمت ازسوي پزشک انجام شود و چه ماما، ولي در کشور ما اينگونه نيست. عدم عقد قرارداد سازمان هاي بيمه گر و پذيرش سونوگرافي در دفترچه بيمه ازسوي ماماهاي کشور موجب مي شود بيماران نتوانند از بيمه خدمات درماني و تامين اجتماعي استفاده کنند. قرارداد نداشتن بيمه ها با ماما موجب مي شود ميل خانواده ها که ترجيح مي دهند براي کوچکترين مشکلي به پزشک متخصص مراجعه کنند، تشديد شود.
اين موضوع هم از نظر اقتصادي پرهزينه و هم وقت متخصصان را به امور ساده تري که از عهده ماما هم براحتي بر مي آيد اختصاص مي دهد. حتي براي سازمان هاي بيمه گر نيز هزينه هاي بيشتري به وجود مي آورد. با توجه به شيفتهاي شب طولاني و محيط کاري استرس زا مامايي بايد جزو مشاغل سخت و زيان آور شناخته شود؛ در حالي که هنوز از مزاياي اين قانون برخوردار نشده است. اين نيز جزو مشکلات اين شغل است.
منبع:روزنامه جام جم
/خ
هدف از بزرگداشت روزجهاني ماما افزايش آگاهي و تبادل اطلاعات مابين ايشان در راستاي سلامتي مادر و نوزاد است.
در دنيا روزانه 1600 زن در اثر عوارض بارداري و زايمان جان خود را از دست مي دهند و بيش از 99 درصد اين مرگها در کشورهاي در حال توسعه اتفاق مي افتد، بيشترين علت مرگ مادران (حدود 60 تا 80 درصد) به علت خونريزي، زايمان سخت، فشارخون بالا، عفونت و عوارض سقطهاي غير بهداشتي است و بسياري از اين مرگها قابل پيشگيري است. با مرگ مادر، خانواده عضو اصلي خود را براي مديريت و مراقبت کودکان از دست مي دهد و سرانجام بقا و آموزش کودکان نامعلوم مي شود. لذا پيشگيري از مرگ مادران يکي از اهداف مهم کشورها است. با برنامه ريزي دقيق و انجام مراقبت هاي لازم در اين دوران مي توان به اين هدف دست يافت و ماما به عنوان عضو اصلي در مراقبت از مادر نقش مهمي در اين خصوص ايفا مي کند.
بر اساس استانداردهاي بين المللي، بايد براساس هر 1000 تولد 30 تا 50 ماما در سيستم وجود داشته باشد. با وجود اين که در کشور با خيل عظيم ماماهاي بيکار مواجه هستيم اما به ازاي هر 1000 تولد تنها 12 ماما وجود دارد که اين مساله نشان مي دهد هنوز از خيل عظيم نيروهاي جوان بااستعداد به دليل شناخت نداشتن از جايگاه واقعي آن استفاده بهينه نشده است.
مامايي در ايران
پس از آن در پي 3 سال تعطيلي انقلاب فرهنگي از آغاز سال 1362 با نام «مدرسه عالي مامايي» شروع به کار کرد و مجددا از ورودي ديپلم به تربيت کاردان و کارشناس مامايي اختصاص يافت. در سال 1365 پس از انتقال آموزش گروههاي پزشکي از آموزش عالي به وزارت بهداشت، دانشکده هاي پرستاري و مامايي تاسيس شد که در بهمن 1368 مصوب شد و هم اکنون در تربيت دانشجويان کارشناسي و کارشناسي ارشد مامايي ارائه خدمت مي کنند
به مخاطره افتادن استقلال حرفه مامايي از مهمترين مشکلات کنوني جامعه مامايي در ايران است و اين در حالي است که بنابر تعاريف سازمان بهداشت جهاني و دستورالعمل هاي وزارت بهداشت، رشته مامايي کاملا مستقل تعريف شده است و مي تواند بدون نياز به سرپرست وظايف خود را انجام دهد. اموري که در حيطه کاري ماماها قرار دارد شامل تمامي مراقبت هاي عادي دوران بارداري، مشاوره هاي دوران بلوغ، تشخيص و درمان بيماري هاي شايع دستگاه تناسلي و مشکلات دوران پيري مي شود.
دومين مشکل اين صنف، عدم عقد قرارداد دفاتر خصوصي ، اداري و سازمان هاي بيمه با آنهاست. در تمام دنيا خدمت دهنده تحت پوشش بيمه قرار مي گيرد؛ چه خدمت ازسوي پزشک انجام شود و چه ماما، ولي در کشور ما اينگونه نيست. عدم عقد قرارداد سازمان هاي بيمه گر و پذيرش سونوگرافي در دفترچه بيمه ازسوي ماماهاي کشور موجب مي شود بيماران نتوانند از بيمه خدمات درماني و تامين اجتماعي استفاده کنند. قرارداد نداشتن بيمه ها با ماما موجب مي شود ميل خانواده ها که ترجيح مي دهند براي کوچکترين مشکلي به پزشک متخصص مراجعه کنند، تشديد شود.
اين موضوع هم از نظر اقتصادي پرهزينه و هم وقت متخصصان را به امور ساده تري که از عهده ماما هم براحتي بر مي آيد اختصاص مي دهد. حتي براي سازمان هاي بيمه گر نيز هزينه هاي بيشتري به وجود مي آورد. با توجه به شيفتهاي شب طولاني و محيط کاري استرس زا مامايي بايد جزو مشاغل سخت و زيان آور شناخته شود؛ در حالي که هنوز از مزاياي اين قانون برخوردار نشده است. اين نيز جزو مشکلات اين شغل است.
منبع:روزنامه جام جم
/خ
