نویسنده: علی شیرازی
«سبیكه»، مادر امام جواد (علیه السلام) و از خاندان «ماریه قبطیه» (همسر نبی گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم)) است. (1)
وی از نظر فضایل اخلاقی در درجه‌ی والایی قرار داشت و جزء برترین زنان عصر خود بود.
پیامبر اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در روایتی سبیكه را «خَیْرَةُ الاِماء» (بهترین كنیزان) نامیده‌اند. (2)
امام هفتم (علیه السلام) سال‌ها پیش از آن كه این بانو به خانه‌ی امام رضا (علیه السلام) وارد شود، برخی از خصوصیات وی را بیان فرمودند و توسط یكی از یاران خود (یزید بن سلیط) برایش سلام فرستادند. (3)
امام هشتم (علیه السلام)، از سبیكه به عنوان بانویی منزه و پاكدامن و با فضیلت یاد می‌كردند و می‌فرمودند: «سبیكه در قداست و پاكی، شبیه حضرت مریم (علیه السلام) می‌باشد و پاك و پاكیزه آفریده شده است.» (4)
حكیمه خاتون، خواهر امام رضا (علیه السلام) می‌گوید: «هنگام ولادت امام محمد تقی (علیه السلام)، برادرم از من خواست نزد سبیكه باشم. من در اتاقی كنار آن بانو ماندم. امام جواد (علیه السلام) متولد و اتاق از نور وجودش منور شد. نوزاد در روز سوم ولادت، چشم به سوی آسمان گشود، به چپ و راست نگریست و گفت: «اشهد ان لا اله الاّالله، و اشهد انّ محمّداً رسولُ الله» ! من با ملاحظه‌ی چنین موضوع شگفت انگیزی، هراسان و وحشت زده شدم. از جا برخاسته، خدمت امام هشتم (علیه السلام) رفتم و آنچه دیده بودم، به عرض ایشان رساندم.
امام رضا (علیه السلام) فرمودند، «شگفتی‌هایی كه بعد از این از او خواهید دید، بیشتر از آنچه تاكنون دیده‌اید خواهد بود.» (5)
سبیكه، افتخار مادری برای یكی از ستارگان فروزان آسمان امامت و ولایت را داشت و این افتخار را جز فرزانگان و فرهیختگان حاصل نخواهند كرد.
پی‌نوشت‌ها:
1. بحارالانوار، ج50، ص 15.
2. اصول كافی، ج1، ص 323.
3. همان، ص 315.
4.بحارالانوار، ج 50، ص 15.
5. مناقب، ج4، ص 394.
شیرازی، علی؛ (1394)؛ زنان نمونه، قم: مؤسسه بوستان كتاب (مركز چاپ و نشر تبلیغات اسلامی)، چاپ هشتم.
