اي خامه! دو تا شو و به خط مگذر
اي خامه! دو تا شو و به خط مگذر
شاعر : ملک الشعرا بهار
وي نامه! دژم شو و ز هم بردر
اي خامه! دو تا شو و به خط مگذر
وي وهم! دگر به هيچ سو مگذر
اي فکر! دگر به هيچ ره مگراي
وي ديده! دگر به روي کس منگر
اي گوش! دگر حديث کس مشنو
وي پاي ! طريق مردمي مسپر
اي دست! عنان مکرمت درکش
وي طاير آرزو! فروتر پر
اي توسن عاطفت! سبکتر چم
وي طبع سخي! بکاه و زحمت بر
اي روح غني! بسوز و عاجز شو
وي فضل! از آنچه ساختي برخور
اي علم! از آنچه کاشتي بدرو
وي عقل قوي! خموده شو درسر
اي حس فره! فسرده شو در پي
وي قلب فراخ! تنگ شو در بر
اي نفس بزرگ! خرد شو در تن
وي اختر سعد! نحس شو ايدر
اي بخت بلند! پست شو ايدون
وي قوت راستي! بکش کيفر
اي نيروي مردمي! ببر خواري
وي تشنه! بمير پيش آبشخور
اي گرسنه! جان بده به پيش نان
کوته گشتي، هنوز کوتهتر
اي آرزوي دراز بهروزي!
بيرون شو و روز خرمي مشمر
اي غصهي زاد و بوم! بيرون شو
بفزاي به رامش و به رامشگر
کاهندهي مردي! اي عجوز ري!
از خون دل هزار نامآور
اي غازه کشيده سرخ بر گونه!
کينتوز به مردمان دانشور
ره ده به مخنثان بيمعني
هر روز به روز سفلهاي بنگر
هر شب به کنار ناکسي بغنو
پنهان کن آتشي به خاکستر
اي مرد! حديث آتشين بس کن
بگريز و فزون مخور غم کشور
صد بار بگفمت کز اين مردم
برگرد ز روزگار دونپرور
زآن پيش که روزگار برگردد
با نثري آتشين و نظمي تر
نشنيدي و نوحه بر وطن کردي
تو غم بردي و ديگران گوهر
تو خون خوردي و ديگران نعمت
پند دل خويشتن به ياد آور
وامروز در اين پليد بيغوله