فعالیت شبکه‌های فارسی‌زبان از جمله VOA، BBC، رادیو فردا، رادیو زمانه، رادیو رژیم صهیونیستی، شبکه‌های ماهواره‌ای ضدانقلاب مانند منافقین، گروه‌های سلطنت‌طلب، پارس، رنگارنگ، فیس‌بوک، توییتر و... بیانگر تلاش همه‌جانبه دنیای استکبار و به ویژه آمریکا و جنگ نرم این کشور به منظور براندازی نظام جمهوری‌اسلامی است؛ یکی از جلوه‌های جنگ نرم سیل شبهاتی است که از طرق مختلف به صورت بی‌وقفه، انقلاب و ملت ایران را هدف قرار داده است. در این جا به برخی شبهات اقتصادی رایج در فضای مجازی و حقیقی پیرامون انقلاب و ملت ایران می‌پردازیم.

تعداد کلمات: 1350/ تخمین زمان مطالعه: 5 دقیقه.

شبهات اقتصادی

شبهۀ 1ـ ارزانی قبل از انقلاب و گرانی بعد از آن

قبل از انقلاب، همه چیز ارزان بود. قیمت ضروریات زندگی مردم را نگاه کنید. نان و گوشت و مرغ و تخم‌مرغ. نان زمان شاه چند بود و الان چند تومان است؟ همین‌طور بقیه کالاهای ضروری و غیرضروری مردم.

پاسخ شبهه:
درباره اقتصاد دوره پهلوی و مقایسه آن با امروز، در فضای مجازی مطالب زیادی نوشته می‌شود که این نوشته‌ها یا ناشی از بی‌اطلاعی است یا به دلیل جاهل فرض کردن مخاطبانی است که دوره پهلوی را ندیده‌اند و به منابع دست اول دسترسی ندارند.

در اکثر این نوشته‌ها با اشاره به قیمت ارزان اجناس در دوره پهلوی گفته می‌شود که در آن دوره ارزانی بوده و با انقلاب همه چیز گران شده است ولی گفته نمی‌شود آن برهه حقوق مردم و میزان اشتغال تا چه اندازه بوده است؟!

نسل امروز با شنیدن نرخ کالاهای زمان پهلوی حسرت ارزانی آن زمان را می‌خورند. این در حالی است که مقایسه نسبی قیمت‌های آن زمان و اکنون گواه نادرستی ادعای ارزانی قبل از انقلاب است!

سال 1350 که پیکان جوانان 000/28 تومان قیمت داشت، درآمد کارمند به صورت میانگین ماهانه 1000 تومان بود؛ یعنی برای خرید یک پیکان باید حقوق 28 ماه را پرداخت می‌کرد.[1]

در سال ۵۰، دستمزد روزانه یک کارگر در شهری مثل فردوس در خراسان جنوبی ۲۵ تا ۳۰ ریال بود؛ یعنی یک کارگر اگر سه روز و نیم کار می‌کرد می‌توانست یک دلار بخرد، در حالی که امروزه کارگری با مزد 70 هزار تومان در روز با مزد روزانه‌اش قادر است ۸ دلار به قیمت آزاد و 17 دلار به قیمت دولتی خریداری کند.

در سال ۵۴، یک حلب 5/4 کیلویی روغن نباتی ۲۹ تومان قیمت داشت که معادل مزد ۵ روز کارگری با حقوق روزانه ۶۰ ریال بود اما امروزه یک کارگر با مزد کمتر از یک روز خود یک حلب روغن می‌خرد.

سال ۵۴، مرغ منجمد کیلویی ۱۰۵ریال فروخته می‌شد. یعنی اگر یک کارگر تمام مزد روزانه‌اش راپرداخت می‌کرد نهایتاً ۶۷۰ گرم مرغ خریداری می‌کرد، در حالی‌که امروزه یک کارگر با مزد روزانه‌اش حداقل 5 کیلو مرغ می‌خرد.

در زمان پهلوی قیمت نان سنگک ۵ ریال بود و کارگری که در روز ۶ تومان مزد دریافت می‌کرد می‌توانست 12نان سنگک بخرد، ولی امروزه یک کارگر با مزد ۳۵هزار تومان قادر است ۳۵عدد نان سنگک بخرد.[2]

شبهۀ 2ـ بی‌ارزشی پول الان و ارزش پول زمان شاه
اوضاع کشور را ببینید. پول زمان ما ارزش داره یا پول زمان شاه؟ اون موقع با 20هزار تومن بهت ماشین میدادن؛ اما حالا با این پول یه کیلو گوشت هم نمی‌تونی بخری.

پاسخ شبهه:
طبق مقاله مورخ ۱۴ مهر ۱۳۵۳ روزنامه اطلاعات، میزان کمترین حقوق یک نفر کارمند، ۷۵۰۰ریال تصویب شده بود.

یعنی یک کارمند در سال ۱۳۵۳ با یک حقوق پایه می‌توانست ۹۶ دلار و ۱۵ سنت ارز خریداری کند:15/96 = 78 ÷ 7500

اما در سال ۱۳۹7 با توجه به تحریم‌ها و جنگ اقتصادی و ارزی و نوسانات بازار میانگین حقوق یک کارمند، 20/000/000 ریال می‌باشد و قیمت میانگین دلار آزاد 100/000 ریال است یعنی یک کارمند با یک حقوق متوسط می‌تواند 200 دلار ارز خریداری کند:

200 = 100/000 ÷ 20/000/000

حال کسانی که ادعا دارند ارزش پول ما نسبت به زمان ستم‌شاهی کمتر شده و وضعیت اقتصادی خرابتر از آن زمان است، این دو عدد را مقایسه کنند!

و صد البته در زمان ستم‌شاهی پهلوی مرغ و گوشت خوردن، زندگی لاکچری به حساب می‌آمد در صورتی که الان ملزومات زندگی عادی محسوب می‌شود!!!

به این نکته هم توجه کنید که این عدد با توجه به وجود جنگ ارزی میان ایران و آمریکاست در صورتی که زمان شاه ایران دست راست آمریکا در منطقه بود. کمی توجه کنید.[3]

شبهۀ 3 ـ اختلاس‌های انقلابی و امتیاز گرفتن‌های شاه
الان سرمایه ما را داخلی‌ها می‌خورند؛ یا به خارج می‌برند. قبلاً شاه می‌داد به خارجی‌ها و امتیاز می‌گرفت.

پاسخ شبهه:
1- اختلاس و خیانت‌ها در دوره پهلوی به حدی بی‌رویه بود که موضوع کتاب‌ها و مقالات خارجی شده بود![4]

2- معاملات دولتی در داخل و خارج با رشوه بود، اختلاس از دارایی‌های دولت، بسیار مرسوم بوده، مقامات درجه اول حکومت، همگی در خارج برای خود حساب‌های بانکی داشتند و دارایی غارت شده را به خارج منتقل می‌کردند.[5]

3- وام‌های بسیار کلانی به دلالان و وابستگان رژیم داده می‌شد، خزانه مملکت همچون حساب شخصی شاه بود و به انحاء مختلف از آن برداشت می‌شد، کمک به مؤسسات علمی آمریکا و انگلیس، یک تبلیغ مرسوم و معمول رژیم برای کسب وجهه در خارج بود.[6]

4- برای برداشت از خزانه و صرف وجوه متعلق به ملت، تمایل شاه، فرح، علَم، اقبال و... کافی بود و هر نوع خریدی را مجاز می‌ساخت، حتی خرید آپارتمان در خارج از کشور به افتخار مقامات خارجی کشور ثالث.[7]

5- فسادهای اقتصادی قبل از انقلاب به صورت کاملاً رسمی شکل می‌گرفت. به عبارت دیگر شاه و اطرافیان او، خود را مالک ایران دانسته و اموال ملی ایران را در راستای منافع شخصی هزینه می‌کردند. برخی از مصارف این اموال حتی بر خلاف عقل و منطق بوده است.[8]

6- متأسفانه تمامی موارد بالا صرف منافع شخصی و هوسرانی شاه و درباریان می‌شد و برخلاف ادعای متن، امتیازی ایجاد نمی‌کرد.

7- لیکن در جمهوری اسلامی ایران، نه تنها رأس نظام کاملاً خلاف این رویه حرکت می‌کند بلکه در پیشگیری و مقابله با هرنوع فساد تأکید بسیار دارد.

اگر چه در سطوح پایین‌تر کاستی‌هایی قابل مشاهده است، اما بحمدلله این یک رویه مقبول، ولو غیرعلنی نمی‌باشد.[9]

8- در جمهوری اسلامی هرگونه فساد اقتصادی مشمول مجازات‌های تعیین‌شده در قوانین است و دستگاه قضایی با این موارد قاطعانه برخورد می‌کند.

تنها به چند مورد آن اشاره می کنیم:

ماده 23: چنانچه مرتکبان جرایم اقتصادی مطابق قوانین دیگر مفسدفی‌الارض شناخته نشوند، ‌علاوه بر ضبط یا استرداد عواید ناشی از جرم به شرح زیر محکوم خواهند شد:

1- هرگاه ارزش موضوع یا عواید ناشی از جرم بیش از یک میلیارد ریال باشد به جزای نقدی دوبرابر آن و حبس تعزیری درجه 2 و شلاق تعزیری درجه 6 و محرومیت دائمی از خدمات عمومی دولتی.

2- هرگاه ارزش موضوع یا عواید ناشی از جرم بیش از یکصد میلیون تا یک میلیارد ریال باشد، به جزای نقدی دوبرابر آن و حبس تعزیری درجه 3 و شلاق تعزیری درجه 6 و محرومیت دائمی از خدمات عمومی و دولتی.

3- هرگاه ارزش موضوع یا عواید ناشی از جرم بیش از 10میلیون تا 100میلیون ریال باشد، به جزای نقدی دو برابر آن و حبس تعزیری درجه 4 و شلاق تعزیری درجه 6 و محرومیت دائمی از خدمات عمومی و دولتی.

4- هرگاه ارزش موضوع یا عواید ناشی از جرم تا ده میلیون ریال باشد، به جزای نقدی دو برابر آن و حبس تعزیری و محرومیت از خدمات عمومی و دولتی درجه 5 و شلاق تعزیری درجه 6

ماده 24: مرتکبان مشمول بندهای «1» ‌و «2» ماده (23) به مدت 5 تا 10 سال به کلیه محرومیت‌های زیر محکوم می‌شوند:

1- محرومیت از تأسیس، مدیریت (عضویت در هیأت مدیره و مدیریت عامل)، بازرسی و حسابرسی شرکت‌های تجاری؛

2- محرومیت از اشتغال در کلیه بانک‌ها و مؤسسات مالی و اعتباری

3- محرومیت از داشتن چک و یا اصدار اسناد تجارتی

4- محرومیت از خروج از کشور در خصوص اتباع ایرانی

5- محرومیت از عضویت در احزاب، گروه‌ها و دسته‌جات سیاسی یا اجتماعی از جمله سازمان‌های مردم نهاد.[10]

شبهۀ 4ـ فقر اقتصادی و اجتماعی، دستاورد انقلاب
زمان شاه اوضاع خیلی خوب بود. اوضاع اقتصادی، وضع معیشت مردم. تفریح و هزاران چیز دیگه. همه چیز خوب و عالی بود و بعد از انقلاب ما دچار فقر اقتصادی و مشکلات اجتماعی و... شدیم.

پاسخ شبهه:
در پاسخ به این شبهه یک سؤال کلیدی وجود دارد و آن هم اینکه اگر همه چیز در زمان پهلوی خوب بود، پس چرا مردم انقلاب کردند و با دادن خون جوانانشان، شاه را سرنگون کردند؟ مشکل کجا بود؟

شکی نیست که در هر انقلابی، شروع کار از نارضایتی مردم است. نارضایتی مردم از وضعیت جامعه و اقتصاد و فرهنگ و ظلم‌ها و... نقطه شروع اعتراضات مردمی و سقوط شاه شد.

در این‌باره اعترافات اردشیر زاهدی پسر فضل‌الله زاهدی، آخرین سفیر ایران در آمریکا و داماد محمدرضا پهلوی شنیدنی است.

همچنین برای مطالعه بیشتر درباره اوضاع نامساعد زمان پهلوی، به کتاب‌های آخرین سفر شاه به قلم ویلیام شوکراس و کتاب شیر و عقاب به قلم جیمز بیل، مراجعه کنید.

پی‌نوشت:
1. http://kayhan.ir/fa/news/125385
2. آرشیو روزنامه‌های دوره پهلوی از سال ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۷ – کانال روشنگری
3. کانال روشنگری
4. مدنی، تاریخ سیاسی معاصر ایران، ص 140 139، پاورقی شماره 3
5. نمونه‌های زیادی از چنین حساب‌های بانکی در ماه‌های اول پیروزی انقلاب در روزنامه‌ها درج شده است.
6. مدنی، نمونه‌ای از این اسناد و نامه‌ها را که حاکی از اختصاص وجوهی برای چنین مؤسسات و اشخاصی است، در کتاب خود آورده است، رجوع شود به تاریخ سیاسی معاصر ایران، ص 141، پاورقی ش 3
7. yon.ir/nYDh7
8. yon.ir/mNFCM
9. http://yon.ir/0iLsQ
10. متن کامل طرح تشکیل سازمان مبارزه با مفاسد اقتصادی