صدوق در من لا یحضر از فضل بن شاذان از امام رضا صلوات الله علیه نقل کرده که در روایت بیان علل احکام فرمود: ابتدا شده در نماز به سوره حمد، برای آنکه در قرآن مجید و سایر کلام نیست کلامی که جمع شده باشد در او جوامع خیر و حکمت الاهیه مانند سوره مبارکه حمد. . .
صدوق در کتاب ثواب الاعمال از علی بن ابی حمزه بطائنی نقل کرده است که گفت: امام صادق (علیه السلام ) فرمود: اسم اعظم خدا جدا جدا شده در سوره مبارکه حمد.
و همین روایت در کتاب مستدرک از سید ابن طاووس به سند دیگر و در کتاب تفسیر برهان و بحار نقل شده است.
در کتاب کافی به سند صحیح از امام صادق (علیه السلام ) نقل شده که فرمود: اگر بخوانم حمد را بر میتی هفتاد مرتبه پس زنده شود، عجب نیست.
و به سند دیگر از امام باقر (علیه السلام ) است که فرمود: هر مریضی که الحمد او را خوب نکند، هیچ چیز دیگر او را خوب نمی کند و به سند دیگر نیز این روایت نقل شده است.
در تفسیر برهان از عیاشی از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نقل کرده است که فرمود به جابربن عبدالله: آیا نمی خواهی تعلیم کنم تو را افضل سوره ای که خدا نازل فرموده است در قرآن؟ عرض کرد: بلی. پس تعلیم کرد او را سوره حمد و فرمود: آن شفا هست از هر دردی مگر مرگ.
از کتاب امالی شیخ از امام صادق (علیه السلام ) نقل کرده است که فرمود: کسی که به او علتی و مرضی برسد، پس حمد را در گریبانش هفت مرتبه بخواند. اگر خوب نشد، هفتاد مرتبه بخواند. که من ضامن هستم برای او عافیت را.
از کتاب مناقب ابن شهر آشوب نقل شده که یکی از دو دست هشام بن عدی الهمدانی در جنگ صفین جدا شد. پس امیرالمؤ منین صلوات الله علیه دست او را گرفت و بر محل خودش گذاشت و چیزی خواند، خوب شد. عرض کرد یا امیرالمؤ منین چه خواندی؟ حضرت فرمود: سوره حمد. چون که فهمید در نظرش کوچک آمد، دست او از محل افتاد دیگر حضرت به او اعتنا نفرمود.
از کتاب طب الائمه از امام صادق (علیه السلام ) نقل شده که فرمود: هر وقت به پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم کسالتی و یا چشم زخمی یا دردسری عارض می شد، دست مبارک خود را باز می کرد و سوره حمد و معوذتین (سوره قل اعوذ برب الناس و قل اعوذ برب الفلق ) می خواند، پس دست خود را به صورت می کشید، درد و کسالت برطرف می شد.
از طب الائمه از امام باقر (علیه السلام ) است که فرمود: هر کس سوره مبارکه حمد و قل هو الله احد او را خوب نکند، پس هیچ چیز او را خوب نمی کند. و هر مرضی دفع می شود به این دو سوره شریفه.
از امام صادق (علیه السلام ) است که به یکی از دوستان که مبتلا به تب شدید بود فرمود: سر خود را در میان گریبان پیرهن داخل کن و اذان و اقامه بگو و هفت مرتبه سوره حمد بخوان. پس عمل کرد، فوری خوب شد.
و از امام (علیه السلام ) نقل شده که فرمود: نخواندم حمد را بر دردی هفتاد مرتبه مگر آنکه ساکن شد. و اگر بخواهید تجربه کنید، لکن شک نکنید.
شیخ طبرسی در کتاب مکارم الاخلاق از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نقل کرده که فرمود: در هفت مرتبه حمد خواندن شفاست برای هر دردی. و اگر صد مرتبه بخواند و روح از جسد خارج شده باشد، خداوند روح او را برمی گرداند.
در بحار از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم است که فرمود: کسی که فاتحه الکتاب را بخواند، خدا به او به عدد تمام آیات که نازل فرموده، ثواب عطا فرماید.
در حدیث سوالات یهودی از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم همین مفاد را پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در جواب یهودی فرموده است.
و در حدیث دیگر می فرماید: کسی که فاتحه الکتاب را قرائت کند، اجرش مثل آن کسی که دو ثلث قرآن را تلاوت کرده می باشد. و مثل آن است که بر هر مرد و زن مؤ منی تصدق کرده.
و در حدیث دیگر فرمود رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم: قسم به آن کسی که جان من به ید قدرت اوست، خدا نازل نکرده در تورات و انجیل و زبور و قرآن مثل این سوره شریفه. و آن است ام القرآن و سبع المثانی. ..
و این دو روایت اخیر را شیخ طبرسی در تفسیر مجمع البیان نیز ذکر فرموده است. و روایات گذشته را در کتاب وسائل و مستدرک نقل کرده اند.
در بحار از دعوات راوندی نقل کرده از امیرالمؤ منین از پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم که فرمود: جبرئیل نازل شد و گفت: یا محمد صلی الله علیه و آله و سلم به درستی که خدای تعالی بر تو هیچ سوره ای از قرآن نازل نکرده مگر آنکه در آن حرف فا می باشد - و هر فایی از آفت است - مگر سوره حمد که فا در آن نیست.
از کتاب تفسیر عیاشی از امام صادق (علیه السلام ) نقل کرده است که فرمود: شیطان چهار مرتبه به صدای بلند گریه کرد: اول آن روزی که خدا او را لعنت کرد، و آن روزی که به زمین آمد، و آن روزی که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم مبعوث شد، و دیگر آن روزی که ام الکتاب - یعنی سوره حمد - نازل شد.
در کتاب مستدرک از امام رضا (علیه السلام ) نقل کرده که فرمود: قرائت حمد شفاست برای هر دردی مگر مرگ.
و از ابو سلیمان نقل کرده که گفت: در جنگی خدمت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بودیم. مردی بیهوش افتاد. یکی از اصحاب سوره فاتحه الکتاب را در گوش او خواند، حرکت کرد و خوب شد. پس عرض کردیم این را خدمت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم. پس فرمود: این سوره ام القرآن است. و آن است شفا از هر دردی.
در اول تفسیر برهان او مولا امیرالمؤ منین صلوات الله علیه نقل کرده که عبدالله بن عباس مشرف شد خدمت حضرت برای تفسیر قرآن. حضرت وعده داد او را برای شب. پس در شب حاضر شد. حضرت فرمود: اول قرآن چیست؟ عرض کرد: فاتحه الکتاب. حضرت فرمود: اول فاتحه چیست؟ عرض کرد: بسم الله. حضرت فرمود: اول ((بسم الله )) چیست؟ عرض کرد: بسم. باز فرمود: اول بسم چیست؟ عرض کرد: با. پس حضرت شروع فرمود در تکلم در ((با)) تا آخر شب. وقتی که نزدیک صبح شد فرمود: اگر شب ادامه داشت، ما نیز در کلام خود ادامه می دادیم.
و فرمود در حدیث دیگر: اگر بخواهم سنگین می کنم بار هفتاد شتر را در تفسیر فاتحه الکتاب. یعنی از بیانات من کتابها در تفسیر فاتحه الکتاب نوشته شود که اگر بر هفتاد شتر بار شود سنگین شود
منبع: حوزه نت
