کسی را تصوّر کنید که از او خوب تر و بهتر وجود ندارد؛ فرقی نمی کند مرد باشد یا زن، آشنا باشد یا غریبه، فامیل باشد یا دوست یا حتّی پدر و مادرتان. من در ذهنم یک مرد بسیار خوب را تصوّر می کنم. فکر می کنید او چه خصوصیاتی باید داشته باشد؟ کسی که از همه بهتر است، مطمئناً در رفتار و کردارش چیزهایی دیده می شود که در سایر افراد دیده نمی شود یا اگر دیده شود، خیلی قابل اعتماد نیست؛ چون یا موقت است یا ظاهرسازی.

صبح

او اوّل صبح کاملاً سرحال و بانشاط است. ورزش کرده، نان تازه خریده، صبحانه را آماده کرده، مسواک زده، موهایش را شانه کرده، لباس های تر و تمیز پوشیده و عطری خوش بو زده و در آخر به طرف محل کار خود می رود. در طول مسیر، لبخند بر لب دارد و موقع رانندگی به سایر رانندگان ناسزا نمی گوید. به محل کارش که می رسد، همه از دیدن او خوش حال می شوند.

چند ساعت بعد از صبح

با دوستان و همکارانش خوش رفتاری می کند. همه را دوست دارد و به آن ها احترام می گذارد. یکی از همکاران یا دوستانش عصبانی می شود و شلوغ کاری می کند؛ اما او به راحتی بر اعصابش تسلّط می یابد و می تواند با حرف هایش فرد عصبانی را آرام کند. اگر کسی بیاید و خبرچینی کند، با حرف هایی قشنگ و دلنشین، او را متوجه خطایش می کند. هرکس خسته می شود، سری به اتاق او می زند، از بس خوش اخلاق و مهربان است.

ظهر

او حتماً یک غذای خوش مزه برای خودش آورده. مثل بعضی ها که غذای شان را قایم می کنند تا در یک فرصت مناسب آن را یواشکی بخورند عمل نمی کند. سفره غذایش را باز می کند و به هرکس که در آن نزدیکی باشد می گوید: «بفرمایید سر سفره!» از نظر او، بهترین سفره سفره ای است که تعداد بیش تری سر آن حضور داشته باشند. ابتدا دست هایش را می شوید، نام خدا را می برد و سپس مشغول خوردن غذا می شود. پس از تمام شدن هم خدا را شکر می کند و در جمع کردن سفره با دیگران همکاری می کند. آخرش هم دهانش را می شوید تا مبادا خُرده های غذا لابه لای دندان هایش بماند و منظره ی بدش دوستانش را اذیت کند.

چند ساعت بعد از ظهر

حتماً در همین ساعت ها کسانی با او تماس می گیرند و از او درخواست کمک دارند. با لبخند از همه ی آن ها پذیرایی می کند و قول می دهد کمک شان کند؛ زیرا او عقیده دارد: تا می توانی باید به مردم کمک کنی و باعث شوی دل های ناشاد آن ها شاد شود. او حتّی به کسانی که قبلاً ناراحتش کرده اند کمک می کند.

غروب

پس از یک روز کار و تلاش، خسته است؛ اما اجازه نمی دهد این خستگی او را بداخلاق کند. وقتی به خانه می رود، یادش می افتد سر راه باید کلّی خرید کند. وقتی دارد میوه می خرد، متوجه می شود فرد فقیری در همان نزدیکی با حسرت به میوه ها نگاه می کند. یواشکی چند کیسه را پُر می کند از سیب و پرتقال و موز و کیوی و نارنگی و خیار. پولش را حساب می کند و به میوه فروش می گوید: «این ها را بده به آن فرد فقیر و نگو از طرف کیست.»

اول شب

با سلامی بلند وارد خانه می شود و به خانواده اش مهربانی می کند. حاضر است برای راحتی خانواده اش هر کاری انجام دهد. مثلاً لباس های قشنگی می پوشد تا خانواده اش از دیدن او خوش حال تر شوند؛ همان لباس هایی را در خانه می پوشد که ما می گذاریم برای میهمانی رفتن . به حرف همسر و بچه هایش گوش می دهد و کاری می کند آن ها احساس آرامش کنند.

خلاصه این که

چنین آدمی آن قدر خوب و باصفا است که دوست داری هر روز برایش هدیه بخری؛ دوست داری هر روز دعوتش کنی به بهترین رستوران شهر. دوست داری با او به گردش بروی و کلّی دردِ دل کنی. دوست داری هِی مشکل دار شوی و او هِی مشکلاتت را برایت حَل کند. در کُل دوست یک کم از خوبی هایش را یاد بگیری.

این بهترین انسان کیست؟

این ها فقط چند مورد از خوبی های انسانی بود که الگوی رفتارش را از پیامبر عزیزمان حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم گرفته بود؛ پیامبری که با خودش رحمت و مهربانی آورد، بچه ها را دوست داشت و مهربانی اش از سال های دور تا حالا زبان زد است.

این روزها آن قدر مردم گرفتار هستند و آن قدر از هم دیگر دل خوری دارند که همین چند مورد از خصوصیات رفتاری حضرت محمد صلی الله علیه و آله برای ما کافی است تا بهترین انسان باشیم؛ اما خوبی های پیامبر گرامی مان همین چند تا نیست؛ بلکه خوبی های ایشان به اندازه ای زیاد است که خداوند تمام دنیا و آنچه در دنیا وجود دارد به خاطر وجود مبارک ایشان خلق کرده است. محال است کسی حتّی از ادیان دیگر درباره خصوصیات اخلاقی پیامبر مهربان مان حضرت محمد صلی الله علیه و آله بشنود و عاشقش نشود.

کافی است عاشقش شوی، آن وقت است که به رفتارهایش توجه می کنی و همان کارها را در زندگی ات انجام می دهی. این طوری کم کم می بینی چقدر عوض شده ای و چقدر مردم تو را بیش تر از قبل دوست دارند.

نویسنده: مریم راهی