خانم حاجیوند می گوید: ما در بروجرد زندگی می کنیم تعطیلات نوروز مهمان داشتیم که محمدحسین دو ساله در حضور مهمانان زیرنویس اخبار تلویزیون را برای مهمانان خواند. این عمل او موجب شگفتی مهمانان شد و حیرت همسر و برادرم را نیز برانگیخت. گفتند شاید تصادفا نوشته ها را درست خوانده زیاد مهم نیست. ولی وقتی در مسیر خیابانها، نام خیابانها و فروشگاه ها و اسامی معابر و کوچه ها و بانکها را نیز خواند به نبوغ خدادادی او پی بردیم و از اینکه او اول اسفند ۸۲ متولد شده و در نوروز ۸۴ زیرنویس تلویزیون را خوانده است شگفت زده شده و بعد متوجه شدیم که او توانایی خواندن بیش از یک هزار و پانصد کلمه را دارد.
حتی در خواندن برخی آیات قرآن به کمک پدرش و کتب دبستانی توانایی دارد.خانم گروست در کتابی درباره پسر سرآمدش نوشته است: مایک در سه سالگی توانست بخواند. وقتی مایک کوچکتر بود میدیدم که علاقه زیاد به ورق زدن کتاب دارد بعد از کتاب پارچه ای این بار کتاب کاغذی خریدم و خواستم که به او خواندن یاد بدهم.
وقتی به واژه هایی با حروف «ش» شروع میشد دیدم در میان حیرت من مایک کتاب را روی زانوانش گذاشت، کتاب به اندازهای بزرگ بود که تمام پاهایش را می پوشاند، البته کتاب بزرگ نبود پاهای مایک کوچک بود مایک بعداز یک دقیقه نگاه کردن به صفحات کتاب شروع به خواندن کرد: شیر حیوانی است درنده، شیر را در قفس نگهداری می کنند، شمع استوانه کوچکی است شمعهای میلاد مسیح روشن اند.
ناگهان متوجه شدم که با دهانی خشک در حالی که مو بر تنم راست شده و با اضطرابی نزدیک به هستری بی اختیار من هم نوشته های کتاب را دنبال می کنم با خود فکر کردم شاید من قبلا برایش خواندم و او حفظ کرده است. با آرامش به خود مسلط شده به او گفتم: بسیار خوب حالا واژه هایی را که با حرف «گ» شروع می شود که بدون مکث و اشتباه و بدون آنکه عجله کند تمام صفحات کتاب را خواند.
مجله ای را شتابان برداشتم و گفتم حالا ببینم با این حروف ریزتر چه میکنی؟ او مجله را به چشمهایش نزدیک کرد و شروع به خواندن قسمتی کرد که مربوط به تحقیقات فضایی بود. حتی در مورد اصطلاحات علمی نیز خطا نکرد. تعجب کرده بودم عجولانه پرسیدم:
مایک چند وقت است که می توانی بخوانی؟
از خیلی وقت پیش مامان ...
برای خواندن چه کار می کنی؟
خواندن بلدم، همین مامان.
در گزارش یکی از محققین ایالات متحده آمده است که ۹۲ درصد کودکان پر استعداد در شش سالگی و ۳۳ درصد قبل از پنج سالگی قادر به خواندن هستند. کودک پراستعداد با مشکل بزرگی مواجه است، اگر در شرایطی بماند که برای دیگران عادی است ولی با وضعیت او جور نیست خطر نابودی تدریجی او را تهدید می کند.
این کودکان به علت متفاوت بودنشان با مشکلاتی روبه رو می شوند که گاه نمی توانند بر آنها چیره شوند چون مجال و شرایط تربیتی لازم را برای شکفتن نمی یابند. هیچ چیز تأسف بارتر از آن نیست که یک نابغه بالقوه بر اثر بی توجهی به انحطاط کشیده شود.
حتما روزهایی را که در کلاس درس نشسته و در فکر و خیال بودید، به خاطر دارید. همین موقع معلم صدایتان می کرد و رشته افکار از دست تان در می رفت و قادر به جواب دادن سؤال معلم نبودید. کودک شما هم چنین تجربه ای را خواهد داشت. کودکان و نوجوانان این روزها کارهای زیادی انجام می دهند، از جست و جو در اینترنت گرفته، تا بازی‌های کامپیوتری و... این حواس پرتی ها با توجه و تمرکز آنها در حال رقابت است.
با این همه مسائلی که ممکن است باعث وقفه در کار شود کودکان به سختی می توانند بر آنچه در حال انجام آن هستند تمرکز کنند اما کمک به کودکان برای ایجاد نظم و استراتژیهای تمرکز و مهارت های تمرکز در سنین پایین ضامن موفقیت آنها در دبیرستان، دانشگاه و حتی محل کار خواهد بود. در اینجا برخی از راهنمایی های عملی و نکاتی که والدین برای تمرکز کودکشان می توانند استفاده کنند را بررسی می کنیم.
بهتر است کودک بداند بعد از آمدن از مدرسه چه کاری باید انجام دهد. اگر مایل است اول تلویزیون ببیند و بعد به تکالیف خود بپردازد، این را تعیین کنید و با هم به توافق برسید یا اینکه بهتر است بداند از او انتظار می رود بعد از یک چرت کوتاه شروع به انجام تکالیفش کند. برای کودکتان توضیح دهید که شما مسئولیت‌های مهمی در خانه، محل کار و جامعه دارید اما تنها و مهم ترین مسئولیت فرزندتان در حال حاضر یادگیری و آموزش است. هرچه زودتر انتظارات و برنامه منظم یادگیری و انجام تکالیف را مشخص کنید، راحت تر می توانید آن را تبدیل به یک روال معمول کنید. یک تمرین خانوادگی انجام دهید به این ترتیب که اجازه دهید فرزندان بزرگتر الگوی کوچکترها باشند و زمانی که آنها مشغول انجام تکالیف و مطالعه هستند بزرگ ترها هم به آنها کمک کنند و برنامه خود را در مورد آنها هم به کار گیرند.
هیچ چیز بیشتر از این تمرکز فرزندتان را به هم نخواهد زد که وقتی در حال انجام تکالیف است کودک همسایه در بزند و از او بخواهد برای بازی با او همراه شود در حالی که باید تکالیفش درست و مرتب انجام شود قبل از آنکه برای بازی به بیرون برود. با تنظیم قوانینی مثل تعیین زمان مشخص برای انجام تکالیف، این پیام را برسانید که کار مدرسه بر هر چیزی ارجحیت دارد. همچنین بفهمانید تا پایان انجام تکالیف و کنترل آن، تلویزیون یا تماس تلفنی، بازی‌های ویدئویی و... تعطیل است.
منبع: کودکان نابغه و باهوش، فاطمه تقدسی‌نیا، صص262-258، نوید حکمت، چاپ دوم، قم، 1396
