اي ز چشمهي نوشت چشم و دل چراغاني |
|
خلوتم چراغان کن اي چراغ روحاني |
تا فرو نيارد کس سر به تاج سلطاني |
|
سرفرازي جاويد در کلاه درويشي است |
همتم نميگيرد شاه را به درباني |
|
تا به کوي ميخانه ايستادهام دربان |
شاديش گران ديدم اندهش به ارزاني |
|
تا کران اين بازار نقد جان به کف رفتم |
چون مدائنش بشو خطبههاي خاقاني |
|
هر خرابه خود قصريست يادگار صدخاقان |
چند گو بگيرد دل در هواي باراني |
|
عقدهي سرشک اي گل بازکن چو بارانم |
گر به اشک شوق اي دل اين غبار بنشاني |
|
از غبار امکانت چشمهي بقا زايد |
تا به خنده در آفاق گل به دامن افشاني |
|
برشدن ز چاه شب از چراغ ماه آموز |
با زبان خاموشي شيوهي خدا خواني |
|
شمع اشکبارم داد در شب جدائي ياد |
گو رسد به حرگاهت نالههاي زنداني |
|
از حصار گردونم شب دريچهاي بگشا |
چند گو در اين مرتع ني زني و چوپاني |
|
گلهاش به پيرامن زهرهام چراند چشم |
تا خراج بستاني زين خليج طوفاني |
|
ساحل نجاتي هست اي غريق دريا دل |
نغمه ساز توحيد است ارغنون عرفاني |
|
وقت خواجهي ماخوش کز نواي جاويدش |
تا کجا بيانجامد انحطاط ايراني |
|
روي مسند حافظ شهريار بيمايه |