اول: مسجد الاقصی
مسجد الأقصى، قبله اول مسلمانان و محل معراج پیامبر اسلام است(1). نماز خواندن در چنین جایگاهی از ارزش و اعتبار بسیاری برخوردار است. تقدس این مکان، نه تنها ریشه در اسلام، بلکه ریشه در ادیان گذشته داشته و پیامبران الهی همچون سلیمان و داود آن را بنا نهاده و پیامبران دیگر به تعمیر آن پرداخته و خدمت در آن را به عنوان افتخاری برای خود به ثبت رسانده اند.(2)خداوند متعال به بنی اسرائیل دستور میدهد که با خضوع و خشوع وارد بیت المقدس شوند و در آن مکان، از خداوند متعال بخواهند گناهانشان بخشیده شود: و به خاطر بیاورید زمانی را که گفتیم: «در این شهر بیت المقدس وارد شوید؛ و از نعمتهای فراوان آن، از هر جا میخواهید بخورید؛ و از در [بیت المقدس] با خضوع و خشوع وارد گردید! و بگویید: خداوندا، گناهان ما را بریزا تا خطاهای شما را ببخشیم؛ و به نیکوکاران پاداش بیشتری خواهیم داد. (3)
مادر حضرت مریم نیز به تصور پسر بودن فرزندی که در شکم داشت، او را نذر بیت المقدس کرد(4). رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) نیز از چنین مکان با عظمتی به سوی آسمآنها صعود کرد: پاک و منزه است خدایی که بنده اش را در یک شب، از مسجد الحرام به مسجد الاقصی - که گرداگردش را پربرکت ساخته ایم - برد، تا برخی از آیات خود را به او نشان دهیم چرا که او شنوا و بیناست. قرآن کریم گرداگرد مسجد الاقصی را پربرکت میداند. این برکت از آن جهت است که این مکان، قرارگاه پیامبران و محل نزول فرشتگان بوده است. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) در بیان ویژگی مسجد الاقصی میفرماید:
خداوند متعال، از میان هر چیزی، چند نمونه را برگزید: .. اما برگزیده او از سرزمینها مکه، مدینه و بیت المقدس است. پس به یقین نماز در مسجد من، بالاتر از هزار رکعت در غیر این مسجد است، مگر [نماز] در مسجد الحرام و مسجد الاقصی یعنی مکه و بیت المقدس... با توجه به آیات و روایات پرشمار درباره اهمیت و جایگاه مسجد الاقصی، این مسجد نزد مسلمانان از احترام خاصی برخوردار است و مسلمانان در طول تاریخ برای حفظ آن قربانیهای بسیاری داده اند اما؛ گزارشهای تاریخی حکایت از آن دارد که این مکان مقدس با چنین ارزش و منزلتی، در طول تاریخ دچار حوادث و کینه جوییهای دشمنان اسلام قرار گرفته است، که آتش زدن مسجد توسط یک یهودی متعصب، و گشودن درهای چنین مسجد با عظمتی بر روی جهانگردان، که با سگها و لباسهای خلاف عفت عمومی داخل این مکان مقدس شده و باعث هتک حرمت آن شدند از جمله آن است.(5) حضرت امام خمینی(رحمه الله) درباره اهمیت قدس میفرمودند:
مسئله قدس یک مسئله شخصی نیست، و یک مسئله مخصوص به یک کشور و یا یک مسئله مخصوص به مسلمین جهان در عصر حاضر نیست، بلکه حادثه ای است برای موحدین جهان و مؤمنان اعصار گذشته و حال و آینده، از روزی که مسجد الاقصی پی ریزی شد تا آن گاه که این سیاره در نظام هستی در گردش است. و چه دردناک است برای مسلمانان جهان در عصر حاضر که با داشتن آن همه امکانات مادی و معنوی، در مرئی و منظر آنان به پیشگاه خداوند متعال و رسولان عالی قدرش این چنین جسارت واقع شود، آن هم از یک مشت اوباش جنایتکار. و چه ننگ است برای دولتهای اسلامی که با در دست داشتن شریان حیاتی ابرقدرتهای جهان بنشینند و تماشاگر باشند که آمریکا ابر جنایت کار تاریخ، یک عنصر فاسد بی ارزش را در مقابل آنان علم کند و با عده ای ناچیز عبادتگاه مقدس و قبله گاه اول آنان را از آنان غصب نموده و با کمال وقاحت در مقابل همه آنان قدرت نمایی کند. و چه شرم آور است سکوت در مقابل این فاجعه بزرگ تاریخ.(6)
دوم: ساکنان قدس
یکی دیگر از اقدامات رژیم صهیونیستی، تحت سلطه قرار دادن بیت المقدس و ساکن نمودن صهیونیستهای مقیم کشورهای دیگر در این شهر است. هدف این رژیم بیرون کردن ساکنان مسلمان این شهر و از بین بردن مظاهر اسلامی به خصوص مسجد الاقصی، و در نهایت ایجاد مرکزی برای تجمع صهیونیستها و پایگاهی برای مبارزه با اسلام در کل جهان است. به همین خاطر از سالها قبل با هجوم به مناطق مسلمان نشین، آنان را از وطن خود اخراج کرده و جمعی را به شهادت رسانده تا بتواند شهرکهایی برای صهیونیستها به وجود آورد. این رویکرد رژیم غاصب صهیونیستی با هزینههای بسیار، و حمایت برخی دولتها به خصوص بعضی از دولتهای اسلامی مواجه بوده است. حمایتهای برخی دولتهای مسلمان از رژیم غاصب صهیونیستی در حالی انجام میپذیرد که بر اساس دستور قرآن کریم بر تمام مسلمانان واجب است که با تجاوزگران و زورگویان - همچون رژیم صهیونیستی - قطع رابطه کنند. قرآن مجید میفرماید: دین با شما پیکار کردند و شما را از خانههایتان بیرون راندند یا به بیرون راندن شما کمک کردند و هر کس با آنان رابطه دوستی داشته باشد ظالم و ستمگر است.(7)اهمیت این مسئله به گونه ای است که وقتی امیرمؤمنان علا متوجه میشود که فردی وسایل زینتی یک زن مسلمان و یک زن غیر مسلمان را به غارت برده است میفرماید: به من خبر رسیده که مردی از لشکر شام به خانه زنی مسلمان و زنی غیر مسلمان که در پناه حکومت اسلام بوده وارد شده، و خلخال و دستبند و گردن بند و گوشوارههای آنها را به غارت برده، در حالی که هیچ وسیلهای برای دفاع، جز گریه و التماس کردن، نداشته اند. لشکریان شام با غنیمت فراوان رفتند بدون این که حتی یک نفر آنان، زخمی بردارد، و یا قطره خونی از او ریخته شود، اگر برای این حادثه تلخ، مسلمانی از روی تأسف بمیرد، ملامت نخواهد شد، و از نظر من سزاوار است(8)
پینوشتها:
١. اسراء، آیه ۱.
2. صالح خضری، احکام المساجد فی شریعة الاسلامیه، ج ۱، ص ۲۲۲.
3. بقره، آیه ۵۸.
4. آل عمران، آیه ۳۵.
5. برگرفته از: فروغ مسجد، ج ۲، ص ۲۶۷.
6. صحیفه امام، ج ۱۶، ص ۱۹۰.
7. ممتحنه، آیه ۹.
8. نهج البلاغه، خطبه ۲۷.
منبع: فرصتهای از ماه خدا، محمدمهدی فجری،صص188-183، مؤسسه بوستان کتاب، قم، چاپ أول، 1393