پیرامون عصبانيت
خشم، حالت برانگيختگي و هيجان شديد در هنگام رويارويي با محرک‌هاي نامناسب محيطي است؛ احساسي که همه و در هر سني آن را تجربه مي‌کنند. گريه نوزاد، حالت خصمانه يک نوجوان و پرخاشگري بزرگسالان مي‌تواند بيانگر احساس خشم باشد. روشي که کودک براي ابراز خشم خود انتخاب مي‌کند، بسيار مهم است و مي‌تواند الگوي رفتاري وي در برابر هر موقعيت عصبي‌کننده در آينده بزرگسالي وي باشد.
بنابراين آموزش کنار آمدن و ابراز خشم با روش مناسب به کودکان از بسياري رفتارهاي مخرب و آسيب رسان در آينده پيشگيري مي‌کند. خشم و عصبانيت يکي از احساسات و هيجانات بشري و راهي است براي نشان دادن حالت ناخوشايند دروني نسبت به پديده رنج‌آور و منفي بيروني، بنابراين از بين بردن اين احساس و هيجان هدف ما نيست بلکه هدف تعديل آن است. روز بهتر، آرام‌تر، مناسب‌تر با آسيب‌رساني کمتر به خود و ديگري و در نهايت اداره حمله خشم و عصبانيت به روشي موثر. مهم‌ترين عواملي که به‌طور عمده سبب خشم مي‌شوند، عبارتند از: تجاوز به مالکيت افراد، حمله و آزار کلامي، حمله فيزيکي، طرد کودکان و اصرار و پافشاري بر انجام کاري.
درک اين موقعيت‌ها از جانب فرد سبب خشم وي مي‌شود و ممکن است شرايطي که وي تجربه مي‌کند، واقعا براي همه چنين مفهومي نداشته باشد. خشم جزيي غيرقابل اجتناب از زندگي است ولي برخي افراد بهتر با آن مدارا مي‌کنند. مراتب خشم براي رخدادي واحد، در همه افراد يکسان نيست. روزانه در محيط اطرافمان خشم و پرخاشگري قابل مشاهده است، نمودهايي مانند رفتار و گفتار تهاجمي و آزاردهنده بين فردي، فيلم‌هاي خشن، اخبار و عکس‌هاي بيانگر خشونت و پرخاشگري و... بنابراين همه در معرض پيام‌هاي گوناگوني از پرخاشگري و تهاجم که نمونه‌هايي از ابراز خشم هستند، قرار دارند و تمامي اينها روي رفتار کودک در مواجهه با احساس خشم تاثير مي‌گذارد. در جهان امروز آموختن کنترل و اداره خشم به روشي مثبت و بي‌ضرر به کودکان بسيار مهم است. آنها بايد بياموزند که احساس خشم و عصبانيت، پذيرفتني است ولي آسيب رساندن به خود و ديگران به صرف عصباني بودن، پذيرفتني نيست. نکات کليدي در کنترل و اداره خشم، عبارتند از: تشخيص احساس خشم در خود و ديگري، کنترل تکانه‌هاي خشم، روش‌هاي خود آرام‌سازي، توانايي نشان دادن خشم به روش غيرتهاجمي و بيان و انتقال احساس خشم به روش مثبت، مهارت‌هاي حل مساله، شيوه خروج از يک موقعيت تهاجمي و پرخاشگرانه و پيشگيري از قرباني اعمال پرخاشگرانه ديگران شدن.
ابزار و وسايلي که براي کنترل و اداره خشم مورد استفاده قرار مي‌گيرد، به دو دسته تقسيم مي‌شود:
به‌طور کلي، آموختن روش‌هاي زير به کودکان کمک مي‌کند تا خشم خود را به روشي بي‌ضررتر و مناسب‌تر بروز دهند. اين روش‌ها شامل خود آرام‌سازي، برقرار کردن ارتباط مفيد و موثر، کسب مهارت‌هاي حل مساله، تغيير محيط و استفاده از شوخي است.
يکي از مهم‌ترين راه‌ها براي سازگاري با پاسخ‌هاي فيزيکي مضر در برابر خشم، انجام دادن يک کار فيزيکي ديگر است. از هر پنج حس کودکان براي آرام کردن آنها هنگام خشم مي‌توان استفاده کرد. گوش دادن به موزيک، کشيدن يک نقاشي، دويدن، بيرون رفتن و قدم زدن، پاشيدن آب به صورت، فشردن خميربازي، شل و سفت کردن عضلات بدن، نفس‌هاي عميق و آهسته کشيدن و خوردن يک خوراکي يا نوشيدني، همه به يک پاسخ مناسب‌تر در مقابل احساس خشم مي‌انجامد. برخي از کودکان به لمس، پاسخ بهتري نشان مي‌دهند و مي‌توانيم به آنها بياموزيم که چگونه در چنين مواقعي از ماساژ بازو و يا پايشان به عنوان روشي براي خود آرام‌سازي استفاده کنند.
منبع:www.salamat.com
/س
بنابراين آموزش کنار آمدن و ابراز خشم با روش مناسب به کودکان از بسياري رفتارهاي مخرب و آسيب رسان در آينده پيشگيري مي‌کند. خشم و عصبانيت يکي از احساسات و هيجانات بشري و راهي است براي نشان دادن حالت ناخوشايند دروني نسبت به پديده رنج‌آور و منفي بيروني، بنابراين از بين بردن اين احساس و هيجان هدف ما نيست بلکه هدف تعديل آن است. روز بهتر، آرام‌تر، مناسب‌تر با آسيب‌رساني کمتر به خود و ديگري و در نهايت اداره حمله خشم و عصبانيت به روشي موثر. مهم‌ترين عواملي که به‌طور عمده سبب خشم مي‌شوند، عبارتند از: تجاوز به مالکيت افراد، حمله و آزار کلامي، حمله فيزيکي، طرد کودکان و اصرار و پافشاري بر انجام کاري.
درک اين موقعيت‌ها از جانب فرد سبب خشم وي مي‌شود و ممکن است شرايطي که وي تجربه مي‌کند، واقعا براي همه چنين مفهومي نداشته باشد. خشم جزيي غيرقابل اجتناب از زندگي است ولي برخي افراد بهتر با آن مدارا مي‌کنند. مراتب خشم براي رخدادي واحد، در همه افراد يکسان نيست. روزانه در محيط اطرافمان خشم و پرخاشگري قابل مشاهده است، نمودهايي مانند رفتار و گفتار تهاجمي و آزاردهنده بين فردي، فيلم‌هاي خشن، اخبار و عکس‌هاي بيانگر خشونت و پرخاشگري و... بنابراين همه در معرض پيام‌هاي گوناگوني از پرخاشگري و تهاجم که نمونه‌هايي از ابراز خشم هستند، قرار دارند و تمامي اينها روي رفتار کودک در مواجهه با احساس خشم تاثير مي‌گذارد. در جهان امروز آموختن کنترل و اداره خشم به روشي مثبت و بي‌ضرر به کودکان بسيار مهم است. آنها بايد بياموزند که احساس خشم و عصبانيت، پذيرفتني است ولي آسيب رساندن به خود و ديگران به صرف عصباني بودن، پذيرفتني نيست. نکات کليدي در کنترل و اداره خشم، عبارتند از: تشخيص احساس خشم در خود و ديگري، کنترل تکانه‌هاي خشم، روش‌هاي خود آرام‌سازي، توانايي نشان دادن خشم به روش غيرتهاجمي و بيان و انتقال احساس خشم به روش مثبت، مهارت‌هاي حل مساله، شيوه خروج از يک موقعيت تهاجمي و پرخاشگرانه و پيشگيري از قرباني اعمال پرخاشگرانه ديگران شدن.
کنترل احساس خشم
ابزار و وسايلي که براي کنترل و اداره خشم مورد استفاده قرار مي‌گيرد، به دو دسته تقسيم مي‌شود:
ابزار بدني:
ابزار فکري:
به‌طور کلي، آموختن روش‌هاي زير به کودکان کمک مي‌کند تا خشم خود را به روشي بي‌ضررتر و مناسب‌تر بروز دهند. اين روش‌ها شامل خود آرام‌سازي، برقرار کردن ارتباط مفيد و موثر، کسب مهارت‌هاي حل مساله، تغيير محيط و استفاده از شوخي است.
يکي از مهم‌ترين راه‌ها براي سازگاري با پاسخ‌هاي فيزيکي مضر در برابر خشم، انجام دادن يک کار فيزيکي ديگر است. از هر پنج حس کودکان براي آرام کردن آنها هنگام خشم مي‌توان استفاده کرد. گوش دادن به موزيک، کشيدن يک نقاشي، دويدن، بيرون رفتن و قدم زدن، پاشيدن آب به صورت، فشردن خميربازي، شل و سفت کردن عضلات بدن، نفس‌هاي عميق و آهسته کشيدن و خوردن يک خوراکي يا نوشيدني، همه به يک پاسخ مناسب‌تر در مقابل احساس خشم مي‌انجامد. برخي از کودکان به لمس، پاسخ بهتري نشان مي‌دهند و مي‌توانيم به آنها بياموزيم که چگونه در چنين مواقعي از ماساژ بازو و يا پايشان به عنوان روشي براي خود آرام‌سازي استفاده کنند.
منبع:www.salamat.com
/س
