پیام های مثبت، معمولاً تکراری، مشخص، خاص و شخصی هستند. آنها همچنین باید توسط یک شخصیت معتبر که همدلی نشان می دهد ابلاغ شوند (نمودار زیر را ببینید). در حالی که مطالعه ما مشخص نمی کند که مؤثرترین مؤلفه های پیام مثبت چیست (زیرا فضای نمونه ای بسیار کوچک بود)، اما نتایج نشان می دهد که، به عنوان مثال، یک پیام مثبت که خاص یا شخصی نباشد و توسط پزشکی ارائه شود که فاقد اقتدار و همدلی کافی است، تأثیر مطلوبی نخواهد داشت.
.jpg "مشاوره های بهداشتی در عصر دیجیتال")
تصویر: گرافیکی که بسیاری از اجزای پیام مثبت بهداشت و درمان را نشان می دهد. پیام های مثبت پیچیده هستند. توسط جرمی هوویک، نویسنده، ارائه شده است (بدون حق استفاده مجدد).
معنی همه این موارد برای مشاوره های کمک دیجیتالی، از قرار ملاقات تلفنی گرفته تا "روبات های مراقبتی" (روبات های هوشمند مصنوعی ارائه دهنده خدمات بهداشتی) چیست؟ این سؤال مهمی است که باید به آن پاسخ دهید، زیرا به گونه ای روز افزون، استفاده از روبات ها به عنوان روشی مقرون به صرفه برای مقابله با نیاز به مراقبت از جمعیت رو به افزایش سالخورده در انگلستان و جاهای دیگر پیشنهاد می شود.
بیماری همه گیر فعلی، استفاده از مشاوره های کمک دیجیتالی را تسریع کرده است. وزیر بهداشت انگلیس، مت هانکوک، ادعا کرد که بیماران پس از همه گیری فعلی، کمتر تمایل دارند به مشاوره های حضوری مراجعه کنند. مشاوره های آنلاین با مشاوره های مراقبان روباتی فرق دارد، اما روند دور از تعامل مستقیم انسان با انسان را حتی در آنها نمی توان انکار کرد. مطالعات نشان می دهد اقتدار از زبان بدن نیز ناشی می شود. همچنین هر دو برای توسعه همزمان چارچوب های اخلاقی متناسب، بیش از حد سریع ارائه شده اند.
مشکلات فنی و اخلاقی
اتخاذ شواهدی مبنی بر این که در عصر دیجیتال، ارسال پیام های مثبت به بیماران، کمک کننده است، هم از نظر فنی و هم از نظر اخلاقی مشکل ساز است. در حالی که برخی از مؤلفه های پیام مثبت (مثل این که "این دارو باعث می شود شما به زودی احساس بهتری داشته باشید") می تواند به طور مستقیم از طریق تلفن همراه، از طریق تماس ویدیویی یا حتی توسط یک روبات مراقب تحویل شود، اما به نظر می رسد انجام این کار ذاتاً برای دیگران مشکل ساز باشد. به عنوان مثال، این احساس که فرد قدرت دارد ممکن است نه از پیام که از عنوان او (دکتر) ناشی شود، چه این پزشک شخصاً دیده شود یا از طریق تلفن با او تماس گرفته شود.اما مطالعات نشان می دهد اقتدار از زبان بدن نیز ناشی می شود. نمایش زبان بدن از طریق تلفن یا فیلم دشوارتر است. در حالی که مراقبان روباتی ممکن است توانایی انتقال قدرت خود را از این طریق داشته باشند - و نشان داده شده است که آنها زبان بدن را به اندازه ای به حد کافی پیچیده برای برانگیختن برخی احساسات نشان می دهند - انسان های واقعی متفاوت عمل می کنند. تطبیق با آن چه در مورد پیام های معتبر برای عصر دیجیتال می دانیم کار ساده ای نیست. برخی مطالعات نشان می دهد اگر چه به نظر می رسد مشاوره های کمک دیجیتالی مضر نیستند، اما آنها متفاوت هستند (و معمولاً کوتاه ترند) و ما نمی دانیم که آیا آنها به همان اندازه مؤثر هستند یا نه.
همچنین، برای شخصی سازی پیام مثبت برای بیمار (مؤلفه دیگری از پیام های مثبت)، ممکن است مهم باشد که نشانه های ظریفی مانند یک نگاه رو به پایین یا یک پُز عجیب را انتخاب کنید، که مطالعات نشان داده است که می تواند برای تشخیص دقیق مهم باشد. خواندن این نشانه ها ممکن است از طریق تماس تلفنی دشوارتر باشد، چه رسد به این که توسط یک مراقب روباتی - حداقل در حال حاضر – تشخیص داده شود.
این ها فقط مشکلاتی فنی نیستند، بلکه اخلاقی نیز هستند. اگر مشاوره های مراقبت های بهداشتی کمک شونده توسط فناوری دیجیتالی در ارائه پیام های مثبت، که به نوبه خود منجر به مراقبت های بهتر می شوند، مؤثر نباشند، تهدید کننده به نقض الزامات اخلاقی برای کمک به بیماران خواهند بود. البته، اگر یک مراقب روباتی بتواند کارها را با هزینه کمتری یا برای افراد بیشتری (که ممکن است نیاز به خوابیدن داشته باشند) انجام دهد، این امر ممکن است به حفظ تعادل کمک کند. اما توزین مسائل اخلاقی مختلف باید با دقت ارزیابی شود و این کار عملاً انجام نشده است.
برای مراقبان روباتی، این امر موارد اخلاقی و حتی وجودی دیگری را مطرح می کند. اگر همدلی و مراقبت یکی از مؤلفه های اصلی پیام مثبت ارائه شده است، مهم است که بدانید آیا مراقبان روباتی قادر به مراقبت هستند یا خیر. تحقیقات نشان می دهد که پزشکانی که پیام هایی همدلانه و مثبت ارائه می دهند می توانند درد بیمار را کاهش دهند. در حالی که می دانیم روبات ها را می توان مراقب و همدل دانست، اما این، همان مراقبت مورد نظر نیست. ممکن است تا جایی که به هر حال به نفع بیمار باشد، این که این همدلی تقلبی است یا واقعی، برای برخی از بیماران مهم نباشد، اما هنوز هم، این مسئله بیش از آن که به عنوان یک فرض، مسلّم انگاشته شود، باید مورد بررسی قرار گیرد. محققان از این مورد (و سایر موارد) اخلاقی آگاه هستند و خواستار چارچوبی برای تنظیم طراحی روبات های مراقبتی شده اند.
مطالعه پیام های مثبت نشان می دهد که چارچوب های اخلاقی جدید از ادغام آخرین شواهد در مورد پیچیدگی ارتباطات مؤثر، مثبت، و متفاوت بهره می برند. در پایان چنین تجزیه و تحلیلی جدی، ممکن است معلوم شود که مشاوره های مراقبت های بهداشتی و روبات های مراقبتی مدد شونده توسط فناوری دیجیتالی به اندازه مشاوره های حضوری خوب هستند. و حتی در بعضی موارد می توانند بهتر باشند (بعضی از افراد ممکن است در گفتن اسرار صمیمی به یک روبات احساس راحتی بیشتری کنند تا به یک انسان). آن چه مسلم است متفاوت بودن آنهاست و ما در حال حاضر نمی دانیم که پیامدهای این اختلافات در بهینه سازی مزایای پیام های پیچیده مثبت در مراقبت های بهداشتی چیست.
منبع: جرمی هوویک، دانشگاه آکسفورد
