در سال‌های اخیر، متخصصان بر یافتن راه‌هایی بهتر برای بهبود مراقبت‌های بهداشتی ارائه شده از راه دور متمرکز شده‌اند.
اکنون، واقعیت مجازی (VR) ممکن است راه را برای فرصت‌های جدید بی شماری هموار کند.
استفاده از واقعیت مجازی برای درمان از راه دور شامل برگزاری جلسات "رو در رو" در یک محیط مجازی است. این روش درمانی می‌تواند مشاوره‌ها را برای افرادی که در دور دست زندگی و کار می‌کنند در دسترس‌تر سازد.
من و همکارانم مقاله‌ای را منتشر کردیم که به بررسی پتانسیل واقعیت مجازی در ارائه مشاوره برای افراد مستقر در مناطق دور می‌پردازد.
در حالی که درمان رو در رو روش درمانی بهینه باقی می‌ماند، ما فهمیدیم که درمان مبتنی بر واقعیت مجازی از مشاوره مبتنی بر اسکایپ مؤثرتر است.
بهره گیری از ابزارهای موجود
ما تجربیات 30 شرکت کننده در سنین 21 تا 63 سال که در هر دو جلسه مشاوره غیر رودرروی مبتنی بر واقعیت مجازی و مبتنی بر اسکایپ شرکت کرده بودند، را مقایسه کردیم.برای ارائه جلسات واقعیت مجازی، شرکت کنندگان و متخصصین درمانگر از برنامه نمایشگر قابل نصب بر سر Oculus Go و برنامه شبکه‌ی اجتماعی vTime استفاده کردند. این یک تجربه واقعیت مجازی چند حسی و تعاملی را برای آنها فراهم کرد.
ما از آواتارهای کارتون مانند برای نشان دادن این دو درمانگر استفاده کردیم که به نحوی نزدیک به آن چه در واقعیت به نظر می‌آیند مدل سازی شده بودند.
سپس پاسخهای شرکت کنندگان را در هر دو تنظیم مقایسه کردیم تا مشخص کنیم کدام نوع درمان جذاب‌تر، و با استرس زایی کمتری است و در کل ترجیح داده می‌شود.
نتایج بر اساس عواملی شامل سطح درک شده از "حضور" (حضور در آن جا)، "هم حضوری" (همراه با درمانگر بودن)، "حضور اجتماعی" (درگیر شدن در یک دیگر) و "واقع گرایی" گردآوری شد.
محیط‌های مجازی نتایج واقعی به همراه می‌آورند
تقریباً در همه اکونت‌ها، شرکت کنندگان به شدت به نفع جلسات درمانی مبتنی بر واقعیت مجازی پاسخ دادند. استفاده از واقعیت مجازی باعث ایجاد درگیر شدن زیادی بین مشتری و درمانگر، بدون ایجاد استرس یا احساس بیماری، می‌شود.شرکت کنندگان گزارش دادند که تجربه مجازی آنها مطابق آن چه از یک تجربه چهره به چهره انتظار می‌رود بود. این حس واقع گرایانه افزایش یافته تعامل را معنا بخش‌تر می‌کند.
استفاده از آواتار واقعیت مجازی همچنین بیشتر شرکت کنندگان (22 از 30 نفر) را ترغیب کرد تا آزادانه، بدون ترس از قضاوت، خود را ابراز کنند. این در هر دو نوع شرکت کنندگان درونگرا و برونگرا مشاهده شد.
نتایج ما نشان می‌دهد که جلسات دور درمانی مبتنی بر واقعیت مجازی می‌تواند نرخ ترک تحصیل را برای مشتریان به میزان قابل توجهی کاهش داده و نتایج بالینی مثبت ایجاد کند.
حرکتی فراتر از روش استاندارد
در استرالیا حدود 7 میلیون نفر در مناطق روستایی و دور افتاده زندگی می‌کنند. بسیاری از آنها یا نمی‌توانند به مشاوره حضوری دسترسی پیدا کنند، یا مجبور می‌شوند مسافت‌های زیادی را برای آن طی کنند.کارگران مستقر در دور دست مانند کارگران معدن و ساخت و ساز بیشتر در معرض خطر مشکلات بهداشت روان هستند، و معمولاً نیاز به مشاوره مداوم یا روان درمانی دارند.
این افراد اغلب ساعاتی طولانی را در اقلیم‌هایی سخت کار می‌کنند و برخی از آنها مجبورند برای مدتی طولانی زندگی خود را به دور از خانواده طی کنند. دسترسی به مراقبت‌های با کیفیت بهداشت روان می‌تواند در چنین شرایطی به خصوص دشوار باشد.
در حال حاضر، استفاده از موبایل و کنفرانس ویدئویی برای ارائه جلسات سرگرمی از راه دور با استفاده از برنامه‌هایی مانند Skype ، Zoom و Facetime معمول است.
با این حال، یکی از بزرگترین چالش‌های موجود در این مورد این است که مراجعین اغلب نسبت به انجام معالجه بی انگیزه هستند.
یک جلسه تلفنی با استفاده از صدا بدون فیلم، نشانه‌های مهم غیر کلامی را منتقل نمی‌کند.
حتی با وجود فیلم برداری، فاصله فیزیکی بین یک درمانگر و مشتری می‌تواند از درگیر شدن کامل مشتری جلوگیری کند. در این زمینه، درگیری به تعهد مشتری برای افشای افکار، احساسات، مشکلات و تاریخچه خود اشاره دارد.
این برای یک درمان روان شناختی موفقیت آمیز ضروری است، زیرا تحقیقات گذشته نشان داده است مشتریانی که سطح درگیری کمتری دارند، احتمال بیشتری دارد که درمان را قطع کنند.
یک برنامه موفق ارائه خدمات بهداشت روان مبتنی بر واقعیت مجازی به مناطق دور افتاده، تأثیر بسیار زیادی خواهد داشت.
آزمایش بیشتر
تاکنون در روان شناسی بالینی و روان پزشکی، تمرکز اصلی واقعیت مجازی نقش آن در درمان اضطراب و اختلالات ناشی از استرس، هراس‌های خاص، اختلال هراس و اختلال استرس پس از ضربه بوده است.به زودی، واقعیت مجازی ممکن است مسیر اصلی بعدی برای ارائه خدمات مراقبت از سلامت از راه دور باشد.
با پیشرفت این فناوری، یک نکته مهم ارزیابی ظرفیت آواتار برای عمل و حرکت به روشی باور نکردنی است.
در محیط‌های مجازی، استفاده از آواتارهای بیش از حد واقع بینانه می‌تواند احساس سرد و دلهره آوری ایجاد کند (معروف به اثرات دره غیر طبیعی یاUncanny Valley (UV))
با توجه به این که یک فناوری اسکن سه بعدی امکان ایجاد آواتار را فراهم می‌کند که اطلاعاتی معتبرتر و غنی‌تر را در مورد کاربران خود به خود اختصاص می‌دهد، می‌توان انتظار داشت که افزایش رئالیسم آواتار باعث افزایش صحت قضاوت‌های برش نازک از شخص نماینده آواتار شود. کارگران مستقر در دور دست مانند کارگران معدن و ساخت و ساز بیشتر در معرض خطر مشکلات بهداشت روان هستند، و معمولاً نیاز به مشاوره مداوم یا روان درمانی دارند. با این حال، مطالعات قبلی نشان می‌دهد که واقع گرایی عینی آواتارها ممکن است همیشه به نتایج مثبت منجر نشود، و بیشتر منجر شود به فعال شدن تأثیرات منفی و سیستم انگیزشی بدگرایانه از طریق جلوه‌های دره غیر طبیعی.
به طور مشابه، آواتارهای بیش از حد غیر واقعی و کارتونی مانند می‌توانند بر تجربه مشتری تأثیر منفی بگذارند.
در مرحله بعدی تحقیق، ما مصاحبه بالینی را با استفاده از روشهای واقعیت مجازی و چهره به چهره انجام خواهیم داد و پاسخهای فیزیولوژیکی شرکت کنندگان را می‌سنجیم. این شامل نظارت بر ضربان قلب، هدایت پوست (چقدر عرق می‌کند) و تجربیات گزارش شده است.
ما امیدواریم که آزمایش‌های بعدی، ما را به ارائه گزینه برتر درمانی مبتنی بر واقعیت مجازی در جهان برای کلیه افراد که در دور دست زندگی می‌کنند نزدیکتر کند.
منبع: شیوا پدرام - University of Wollongong
