عفونت رحم

عفونت رحم و یا آندومتریت یک بیماری التهابی غده رحم است که معمولاً به دلیل عفونت ایجاد می شود. به طور کلی عفونت رحم خطرناک و جدی نیست، اما بهتر است که هر چه سریعتر درمان شود. آندومتریت معمولاً با مصرف آنتی بیوتیک با تجویز پزشک برطرف می شود.

اما از طرفی هم عفونت های درمان نشده می توانند منجر به بروز عوارض در اندام دستگاه تناسلی، مشکلات ناباروری و سایر مشکلات سلامت عمومی زنان شوند.

بر همین اساس خانم ها بهتر است برای به حداقل رساندن خطرات، علل و علائم عفونت رحم را بشناسند تا در صورت بروز علائم زودتر بتوانند آن را تشخیص دهند.1

علت عفونت رحم

آندومتریت معمولاً در اثر عفونت ایجاد می شود. عفونت هایی که می توانند عفونت رحم را ایجاد کنند، عبارتند از:

بیماری سل

عفونت ناشی از ترکیب باکتری های طبیعی واژن

عفونت های مقاربتی (STI) مانند کلامیدیا و سوزاک

همه خانم ها در واژن خود به طور طبیعی تعدادی باکتری دارند، اما به هم خوردن ترکیب طبیعی باکتری ها پس از یک تغییر در سبک زندگی آن ها می تواند منجر به آندومتریت شود. دهانه رحم معمولاً باکتری ها را از رحم خارج می کند. با این حال، هنگامی که دهانه رحم باز است، مانند هنگام زایمان یا جراحی، باکتری ها می توانند وارد رحم شوند. هر دو باکتری، باکتری های عادی واژن و باکتری های غیر طبیعی یافت می شود می تواند عامل آندومتریت باشد.1

علائم عفونت رحم

برخی از زنان مبتلا به عفونت، هیچ نشانه‌ی خاصی را احساس نمی‌کنند، اما در دیگران این نشانه‌ها وجود دارد:

احساس درد در ناحیه‌‌ی تحتانی شکم؛

احساس درد در ناحیه‌ی فوقانی شکم؛

تب؛

احساس درد حین رابطه‌ی جنسی؛

خونریزی نامنظم؛

احساس درد هنگام خروج ادرار؛

افزایش ترشحات واژینال بدبو؛

خستگی.

عفونت رحم می‌تواند موجب دردهایی در سطح اندک یا متوسط بشود، اما در برخی زنان این درد بسیار شدید است و آنها علائم زیر را دارند:

دردی شدید و آزاردهنده در لگن؛

استفراغ؛

بیهوشی؛

تب شدید (بالاتر از ۱۰۱ درجه فارنهایت).

اگر یکی از این نشانه‌ها را دارید، حتما به پزشک یا مرکز فوریت‌های پزشکی مراجعه کنید، زیرا ممکن است عفونت به خون یا سایر بخش‌های بدن‌تان سرایت پیدا کرده باشد.2

عوارض عفونت رحم

عفونت رحم یکی از مواردی است که باعث نازایی زنان می‌شود. عفونت‌های لگنی به دلیل ابتلای زنان به سل دستگاه تناسلی باعث چسبندگی رحم و از بین بردن لایه‌های داخلی آن و در نهایت قطع قاعدگی و نازایی می‌شود.

عفونت‌های لگنی می‌تواند عوارض نامطلوبی نیز در دوران حاملگی بر مادر و جنین برجای بگذارد. کلامیدیا عفونت شایعی است که در زنان حامله نیز دیده می‌شود و در صورتی که درمان نشود می‌تواند به بافت‌های دیگر لگن نیز صدمه بزند. اکثر زنان بارداری که به این نوع عفونت دچار هستند علامتی ندارند، اما برخی دیگر دچار علائم سوزش و تکرر ادرار می‌شوند.

همچنین عفونت درمان نشده، خطر زایمان زودرس، پارگی زودرس کیسه آمینیون و مرگ جنین را افزایش می‌دهد.

یکی دیگر از پیامدهای ابتلا به کلامیدیا در بارداری، عفونت رحمی بعد از زایمان است که در این صورت زنان دو الی سه هفته پس از زایمان با مشاهده علائمی همچون خونریزی، ترشحات، تب و درد قسمت پائین شکم به پزشک متخصص زنان مراجعه می‌کنند.

همچنین در ۳۰ تا ۵۰ درصد از نوزادانی که از زنان آلوده به دنیا می‌آیند، نوزاد دچار عفونت ریه نیز شده است. عفونت‌های چشمی نیز یکی از علل بسیار شایع نابینایی در نوزادان به دلیل ابتلای مادر به عفونت‌های کلامیدیایی است. در این صورت لازم است نوزادانی که از زنان آلوده به دنیا می‌آیند، بستری شوند و تحت درمان با آنتی بیوتیک قرار گیرند تا از عفونت چشمی پیشگیری شود و در صورتی که هنگام تولد دچار عفونت چشمی باشند، باید از نظر عفونت کل بدن بررسی شوند تا از دیگر عوارض جلوگیری شود.

عفونت گنوکوکی نیز ممکن است در هر یک از دوره‌های سه ماهه حاملگی تأثیر مخربی داشته باشد. سقط عفونی، زایمان زودرس، پارگی پیش از موعد پرده‌های جنینی و عفونت آن و عفونت پس از زایمان در زنانی که هنگام زایمان به گنوره مبتلا هستند، شیوع بیشتری دارد.

سایر عوارض عفونت رحم عبارتند از:

بالا یا پایین رفتن غیرطبیعی درجه حرارت بدن

احساس درد هنگام تماس جنسی

خطر حاملگی خارج رحمی

احساس گیجی و منگی

کاهش شدید فشارخون

رنگ پریدگی غیرعادی

احساس لرز

تنگی نفس

ضعف.3

آزمایش‌ها برای تشخیص عفونت رحم

پزشک معالج برای تشخیص عفونت در ناحیه‌ی رحم از آزمایش‌های زیر استفاده می‌کنند:

آزمایش ناحیه‌ی لگن؛

معاینه‌ی دهانه‌ی رحم؛

آزمایش ادرار به‌دنبال نشانه‌هایی چون خون، سرطان و سایر بیماری‌ها.

بعد از آزمایش‌های لازم، پزشک نتایج را برای بررسی بیشتر مطالعه می‌کند.

اگر مشخص شود که لگن دچار عفونت شده است، باید سایر بخش‌های دستگاه تولید مثل، مانند لوله‌های فالوپ هم ارزیابی شوند تا مبادا آسیب جدی وارد شده باشد. سایر آزمایش‌های جانبی از این قرار است:

سونوگرافی لگن

با عکس‌برداری به کمک اشعه، وضعیت درونی لگن مشخص می‌شود.

بیوپسی آندومتر

در این روش نیز قسمت کوچکی از زهدان برای بررسی بیشتر تکه‌برداری می‌شود.

لاپاروسکوپی

در این شیوه نیز با ایجاد برشی کوچک و ورود به داخل محفظه‌ی شکمی از درون بدن عکس‌برداری می‌شود.2

درمان عفونت رحم

اندومتریت با آنتی بیوتیک درمان می شود. در صورت تشخیص عفونت مقاربتی، همسر بیمار هم باید تحت درمان با آنتی بیوتیک قرار بگیرد. برای درمان بهتر بیمار باید تمام داروهای تجویز شده توسط پزشک خود را تا پایان دوره درمان مصرف کند. درمان عفونت رحم در موارد جدی یا پیچیده ممکن است نیاز به مایعات داخل وریدی (IV) و حتی بستری در بیمارستان داشته باشد. البته این موارد بیشتر در صورت بروز عفونت به دنبال زایمان رخ می دهد.

هدف از درمان آندومتریت از بین بردن عفونت و التهاب از رحم است. این ممکن است شامل موارد زیر باشد:

آنتی بیوتیک

آنتی بیوتیک برای مبارزه با باکتری های ایجادکننده التهاب غده رحم استفاده می شود. اگر عفونت بسیار شدید باشد، ممکن است بیمار به آنتی بیوتیک داخل وریدی نیاز داشته باشد که در این شرایط باید در بیمارستان بستری شود.

تست های بیشتر

در برخی مواقع کشت دهانه رحم یا بیوپسی آندومتر برای اطمینان از کاهش عفونت پس از اتمام دوره آنتی بیوتیک ها انجام می گیرد. ممکن است بعد از نتایج تست، بیمار به آنتی بیوتیک دیگری نیاز داشته باشد.

از بین بردن بافت

اگر بعد از زایمان یا سقط جنین بافتی در رحم باقی مانده باشد، ممکن است بیمار به جراحی برای از بین بردن بافت نیاز داشته باشد.

درمان هرگونه آبسه

در صورت ایجاد آبسه ناشی از عفونت، عمل جراحی یا آسپیراسیون سوزن برای از بین بردن مایع یا چرک آلوده لازم خواهد بود.1

پینوشتها
1.www.pezeshket.com
2.www.chetor.com
3.www.drsaina.com