لوسمی سلول مویی

لوسمی سلول مویی یک سرطان نادر است که به کندی پیشرفت می کند. در لوسمی سلول مویی مغز استخوان تعداد زیادی سلول B (لنفوسیت ها) ایجاد می کند. این سلول های اضافی B غیر طبیعی هستند و در زیر میکروسکوپ “به شکل مو” به نظر می رسند. با افزایش تعداد سلول های لوسمی، سلول های خونی کمتر تولید می شوند. لوسمی سلول های مو بیشتر زنان را تحت تأثیر قرار می دهد و بیشتر در بزرگسالان و سالمندان مشاهده می شود.

لوسمی سلول مویی به عنوان یک بیماری مزمن در نظر گرفته می شود زیرا ممکن است هرگز به طور کامل درمان نشود، اگرچه درمان می تواند سال ها به بهبودی و پیش آگهی مثبت بیماری منجر شود.1

علل لوسمی سلول مویی

علت بروز بیماری لوسمی سلول مویی مشخص نیست. پزشک ها می دانند که سرطان زمانی رخ می دهد که سلول ها در DNA خود دچار مشکل می شوند. در مورد لوسمی سلول مویی، جهش در DNA باعث می شود سلول های بنیادی مغز استخوان بیش از حد سلول های سفید خون تولید کنند که به درستی هم کار نمی کنند. پزشکان هنوز علت جهش در DNA را که منجر به لوسمی سلول مویی می شود، کشف نکرده اند.2

علائم لوسمی سلول مویی

برخی از مبتلایان به این بیماری، هیچ علائمی از لوسمی سلول مویی ندارند، اما برخی از علائم در صورت بروز شامل موارد زیر است:

ضعف

خستگی

کاهش وزن

کبودی آسان

عفونت های مکرر

احساس پر بودن شکم

در صورت بروز علائم مشابه و نشانه های مداوم که باعث نگرانی شما می شوند، بهتر است به پزشک مراجعه کنید.1

عوامل خطرزا

بعضی عوامل خاص احتمال ابتلا به لوسمی سلول مویی را افزایش می‌دهد. اما پژوهشگران روی فاکتورهایی که منجر به این بیماری میشود، توافق ندارند.

بعضی از این ریسک فاکتورها شامل:

مواجه با اشعه‌ها

افراد در معرض تشعشع مانند کسانی که با دستگاه X_ray کار میکنند و از تجهیزات محافظتی مناسب استفاده نمیکنند. یا افراد مبتلا به سرطان که چرتو درمانی می‌شوند، ممکن است درمعرض خطر بالایی برای ابتلا به لوسمس سلول مویی باشند. ولی شواهد غیرقابل استناد است.

مواجهه با مواد شیمیایی

مطالعات متناقضی درباره نقش مواد صنعتی و کشاورزی در ایجاد بیماری لوسمی سلول مویی وجود دارد.3

عوارض

لوسمی سلول مویی رشد خیلی آهسته ای دارد و ممکن است برای چندین سال ثابت بماند. به همین دلیل عوارض کمی از بیماری ایجاد می‌شود.

لوسمی سلول مویی درمان نشده که پیشرفت می‌کند و ممکن است سلول‌های خونی سالم را ردمغز استخوان تخریب کندو منجر به عوارض جدی مانند:

عفونت

کاهش تعداد گلبول های سفید سالم، بدن را در معرض عفونت قرار می‌دهد.

خونریزی

کاهش تعداد پلاکت‌ها، متوقف ساختن خونریزی برای بدن را دشوار میسازد. اگر تعداد پلاکت شما به صورت خفیفی کم باشد، حتما متوجه شده اید که بدن شما راحتتر کبود می‌شود. کاهش شدید تعداد پلاکت میتواند سبب خونریزی خودبخودی از لثه و بینی شود.

آنمی

کاهش تعداد گلبول‌های قرمز خون به این معنی است که سلول کمتری برای حمل اکسیژن در بدن در دسترس است. به این حالت آنمی یا کم خونی می‌گویند که باعث خستگی می‌شود.3

تشخیص لوسمی سلول مویی

برای تشخیص لوسمی سلول مویی، پزشک ممکن است موارد زیر را توصیه کند:

معاینه بدنی

با معاینه طحال، پزشک می تواند بزرگ بودن آن را تشخیص دهد. طحال بزرگ شده ممکن است باعث ایجاد احساس سیر بودن و ناراحتی معده شود. پزشک ممکن است غدد لنفاوی بزرگ شده را بررسی کند.

آزمایش خون

پزشک برای نظارت بر میزان سلول های خونی از آزمایش خون استفاده می کند. مبتلایان به لوسمی سلول مویی دارای کمبود هر سه نوع گلبول خون (گلبول های قرمز، گلبول های سفید و پلاکت ها) هستند.

بیوپسی مغز استخوان

در طی بیوپسی مغز استخوان، مقدار کمی از مغز استخوان از ناحیه لگن تهیه می شود. از این نمونه برای تشخیص سلول های لوسمی سلول مویی از سلول های خون سالم استفاده می شود.

اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT)

سی تی اسکن تصاویر دقیقی از قسمت داخلی بدن را نشان می دهد. پزشک سی تی اسکن را برای تشخیص طحال بزرگ شده و غدد لنفاوی تجویز می کند.

تجزیه و تحلیل دقیق سلول های لوسمی سلول مویی در نمونه خون و مغز استخوان می تواند تغییرات ژنتیکی و شیمیایی خاصی را نشان دهد که در تشخیص میزان پیش آگهی و گزینه های درمانی موثر هستند.1

درمان لوسمی سلول مویی

همیشه لازم نیست که درمان لوسمی سلول مویی بلافاصله پس از تشخیص شروع شود. از آنجا که این سرطان بسیار آهسته پیشرفت می کند و بعضی اوقات به هیچ وجه پیشرفت نمی کند، می توان درمان را به تأخیر انداخت.

بیمار برای نظارت بر پیشرفت لوسمی سلول مویی، باید مرتباً به پزشک خود مراجعه کرده و جلسات درمانی خود را پیگیری کند. در صورت بروز و یا شدت علائم پزشک می تواند درمان را شروع کند. اکثر مبتلایان به لوسمی سلول های موی سرانجام به درمان نیاز دارند.

شیمی درمانی

پزشکان داروهای شیمی درمانی را اولین خط درمانی برای لوسمی سلول مویی می دانند. اکثریت زیادی از مبتلایان به لوسمی سلول مویی با استفاده از شیمی درمانی، بهبودی کامل یا جزئی پیدا می کنند.

درمان های بیولوژیکی

بیولوژی درمانی تلاش می کند سلول های سرطانی را در سیستم ایمنی بدن بیمار قابل تشخیص کند.

از دو نوع درمان بیولوژیکی در لوسمی سلول مویی استفاده می شود:

ریتوکسیماب

Rituximab یک آنتی بادی مونوکلونال است که برای معالجه لنفوم غیر هوچکین و لوسمی لنفوسیتی مزمن تأیید شده است و در برخی موارد برای درمان لوسمی سلول مویی مورد استفاده قرار می گیرد. اگر داروهای شیمی درمانی برای بیمار مؤثر نبوده یا شیمی درمانی غیر قابل انجام باشد، پزشک می تواند از ریتوکسیماب استفاده کند. عوارض جانبی ریتوکسیماب شامل تب و عفونت است.

اینترفرون

در حال حاضر کاربرد اینترفرون برای درمان لوسمی سلول های مو کمتر شده است. اگر شیمی درمانی مؤثر نبوده یا بیمار آن را تحمل نکند پزشک ممکن است از اینترفرون استفاده کند. بیشتر افراد بهبودی جزئی با اینترفرون را تجربه می کنند. عوارض جانبی آن شامل علائم آنفلوانزا مانند تب و خستگی است. در صورت بازگشت سرطان یا در صورت عدم پاسخ به درمان های استاندارد، داروهای دیگری که سیستم ایمنی را هدف قرار می دهند، تجویز می شوند.

عمل جراحی

در صورت پارگی طحال یا در صورت بزرگ شدن طحال و ایجاد درد، جراحی برای برداشتن طحال ممکن است گزینه مناسبی باشد. اگرچه از بین بردن طحال نمی تواند لوسمی سلول مویی را درمان کند، اما معمولاً می تواند تعداد طبیعی سلول های خونی را بازگرداند. اسپلنکتومی معمولاً برای درمان لوسمی سلول مویی استفاده نمی شود، اما ممکن است در شرایط خاص کمک کننده باشد. هر جراحی خطر خون ریزی و عفونت را به همراه دارد.

طب جایگزین

هیچ دارویی جایگزین برای درمان لوسمی سلول های مو یافت نشده است. اما روش های جایگزین می توانند در مقابله با استرس و عوارض جانبی درمان سرطان به شما کمک کنند.

در مورد گزینه های جایگزین با پزشک خود صحبت کنید. برخی روندهای درمانی جایگزین عبارتند از:

ورزش

مراقبه

هنر درمانی

تمرینات آرامش.2

پینوشتها
1.www.pezeshket.com
2.www.sabzosalem.com
3.www.virtualdr.ir