بقعه، قدمتی 165 ساله دارد و تاکنون چند بار از جمله در سال های ۱۳۵۷ و 1384 و ۱۳۸۷ تجدید بنا شده است. بقعه فعلی که به سرپرستی غلامحسین خالقی با نذورات و کمک های مردمی احداث گردیده جنسش بلوک وسیمان و ابعادش 460× 385 سانتی متر است. دیوارهایش فاقد پوشش بوده؛ عرض درب آهنی آن یک متر است و در ضلع شرقی قرار دارد. کف بقعه سیمانی وسقفش تیرآهنی است. در وسط بقعه، قبری سیمانی در ابعاد 145 در 80 سانتی متر وجود دارد که روی آن پارچه ای سبز انداخته اند.
بنا به نقل شفاهی، مدفون در این بقعه، سید علی اکبر، اهل آویز فارس است که فردی عالم و فاضل بوده و میان سرمک وحناشور، در محلی به نام «بیدک» به دلایل نامعلومی کشته و سپس پیکرش را به حناشور منتقل و در کنار نخلستانی در جنوب شرقی روستا به خاک سپرده و بعد از چندی اتاقی از سنگ و گل روی مزارش ساخته می شود؛ از نسبش هیچ اطلاعی حاصل نشد.
اگر چه مردم منطقه از نسب سیدعلی اکبر اطلاعی ندارند اما به وی سخت اعتقاد دارند؛ به طوری که حتی به شاخه های درختان اطراف بقعه دست هم نمی زنند. در گذشته اهالی روستا و عشایر اطراف، در شب های جمعه و مناسبت های دیگر، در این محل اجتماع می کرده و به ادای فرایض دینی و نذورات خود می پرداختند. در حال حاضر هم اهالی بیشتر وقت ها به ویژه عصرهای پنج شنبه به زیارتش می روند و فاتحه میخوانند. اهالی در مورد کراماتش حکایات عجیبی نقل می کنند.
متاسفانه این بقعه هیچ گونه امکانات رفاهی ندارد حتی فرشی ساده. فصل بهار، در گورستان اطراف بقعه، گل نرگس - بومیان به آن «پیاز مرده» می گویند - میروید که محیط اطراف بقعه را بسیار زیبا می کند. در شمال غرب بقعه، باغستان و نخلستان زیبایی قرار دارد و در حدود یک کیلومتری شرق آن نیز دو مکان دیدنی به نامهای «گلی پلنگی» و ارتفاعات «پربر آفتاب» دیده می شود. به گفته مردم محل برروی ارتفاعات «پربر آفتاب» حوضی ساروجی وجود دارد که سالها پیش، از داخل آن، کوزه های حاوی طلا به دست آمده است. اطراف این مکان، تکه های ظرفهای سفالی فراوان یافت می شود که نشان از قدمت منطقه دارد.
منابع:
١. سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، فرهنگ جغرافیایی آبادی های کشور جمهوری اسلامی ایران، ج ۱۱۱ (خورموج) ص ۴۰
۲. گفتگو با حاج محمود صرافی صفدری، ۸۰ ساله، ساکن روستا، مورخ ۱۳۸۵/1/5
٣. گفتگو با حاجی محمدی معمرو مطلع، شنبه مورخ ۱۳۸۷/10/2
۴. گفتگو با زائر غلامحسین خالقی، خادم بقعه، ۷۰ ساله، حنا شور، مورخ ۱۳۸۹/2/29
۵. مشاهدات نگارنده، مورخ ۱۳۸۹/2/29
منبع: زیارتگاه‌های استان بوشهر، دفتر دوم، غلامحسین هادی نژاد دشتی، انتشارات وثوق، چاپ اول، قم، 1388ش، صص 88-86
