هرآنچه که باید راجع به عفونت انگلی بدانیم

عفونت انگلی چیست؟

انگل ها ارگانیسم‌هایی هستند که برای زنده ماندن نیازمند تغذیه از بدن دیگر موجودات یا همان میزبان هستند. برخی انگل ها تاثیر چشمگیری بر میزبان نمی‌گذارند. اما دیگر انگل ها در بدن میزبان رشد و تکثیر پیدا می‌کنند و یا به ارگان های آن حمله می کنند که منجر به ایجاد بیماری عفونت انگلی می‌شود.

عفونت های انگلی یک مشکل عمده در مناطق گرمسیر و نیمه گرمسیر جهان به شمار می روند. مالاریا یکی از کشنده ترین بیماری های انگلی است. عفونت های انگلی شایع عبارتند از:

تریکومونیازیس

ژیاردیازیس

کریپتوسپوریدیوز

توکسوپلاسموز

علائم عفونت های انگلی کدامند؟

علائم عفونت های انگلی بسته به ارگانیسم بوجود آورنده آن متفاوت هستند. در ادامه برخی ازاین بیماری‌ها و علائم را با هم بررسی می‌کنیم.

تریکومونیازیس یک بیماری انگلی و منتقله از راه تماس جنسی است که معمولا بدون علامت است. در برخی موارد ممکن است منجر به خارش، قرمزی و تحریک ناحیه تناسلی و خروج ترشحات از این ناحیه شود.

ژیاردیازیس ممکن است منجر به اسهال، نفخ، ناراحتی معده، مدفوع چرب و دهیدراتاسیون (از دست دادن مایعات بدن) شود.

کریپتوسپوریدیوز ممکن است باعث کرامپ و درد معده، تهوع، استفراغ، دهیدراتاسیون، کاهش وزن و تب شود.

توکسوپلاسموز می تواند با علایم شبیه آنفولانزا شامل تورم غدد لنفاوی، دردهای عضلانی و دردهایی به طول یک ماه دیده شود.1

علل عفونت انگلی

عفونت های انگلی تحت تاثیر سه نوع از موجودات زنده ایجاد می شوند: تک یاختگان، کرم ها و اکتو انگل ها. تک یاختگان موجودات تک سلولی هستند که در درون بدن میزبان زیست کرده و تکثیر می شوند. از جمله عفونت های ناشی از این موجودات ژیاردیاز است. این یک عفونت خطرناک است که در اثر مصرف آب آلوده به عامل بیماری ایجاد می شود.

کرم ها موجودات چند سلولی هستند که در خارج از سلول های فرد زندگی می کنند. کرم های مسطح، نواری، حلقوی و قلابدار از جمله این انگل ها محسوب می شوند. اکتو انگل ها موجودات چند سلولی هستند که بر روی پوست زیست کرده و از آن تغذیه می کنند. این انگل ها شامل حشراتی چون پشه ها، کک ها، کنه ها و کرم های ریز هستند.

عفونت های انگلی به طرق مختلف انتشار می یابند. برای مثال، تک یاختگان و کرم ها می توانند از طریق آب، غذا، مواد دفعی، خاک و خون انتقال یابند برخی از آن ها نیز از طریق تماس جنسی قابل انتقال هستند. برخی عفونت های انگلی از طریق پشه ها به عنوان حال منتشر می شوند. برای مثال، مالاریا در اثر یک تک یاخته ایجاد می شود نیش پشه ها انتشار می یابد^.2

فاکتورهای خطر عفونت انگلی

هر فردی ممکن است به عفونت انگلی دچار شود. اما برخی افراد در معرض خطر بیشتری قرار دارند. احتمال ابتلا به عفونت انگلی در فرد بیشتر است اگر:

سیستم ایمنی ضعیف داشته باشد و یا در حال حاضر به بیماری دیگری دچار باشد.

در نواحی گرمسیری یا نیمه گرمسیری زندگی کرده و یا به آن ها سفر می کند.

به منبع آب سالم دسترسی ندارد.

در دریاچه ها یا رودخانه هایی شنا می کند که به ژیاردیا یا سایر انگل آلوده هستند.

در مهد کودک مشغول به کار است، به طور مرتب با خاک در تماس است یا در زمینه هایی فعالیت دارد که به طور مداوم با مدفوع در تماس است.2

تشخیص عفونت انگلی

پزشک به بررسی سوابق پزشکی بیمار می پردازد.

جهت تشخیص دقیق نیاز است بیمار یکسری آزمایشات نظیر آزمایش لگن را انجام دهد. در آزمایش لگن پزشک با کمک ابزاری با نام اسپکولوم درون واژن را معاینه می کند.

نمونه برداری

یک گام دیگر در تشخیص عفونت نمونه برداری از ترشحات واژن میباشد. هدف از این کار تشخیص نوع عفونت واژینال می باشد.

اندازه گیریPH

پزشک با اندازه گیری Ph اطراف واژن نیز می تواند نوع عفونت را تشخیص دهد. هرگاه مقدار ph بالا باشد یعنی فرد به عفونت انگلی یا تریکومونیازیس مبتلا شده است.³

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

هنگامی که در ناحیه تناسلی خود علائمی چون ترشحات بدبو و به رنگ خاکستری مشاهده کردید.

اگر هرگز به عفونت واژن مبتلا نشده بودید می توانید با مراجعه به پزشک علت عفونت را شناسایی کنید.

اگر قبلا هم به عفونت مبتلا شده بودید بهتر است به پزشک مراجعه کنید.

اگر شریک جنسی بیش از یک نفر داشته اید یا با فردی جدید وارد رابطه شده اید توصیه می شود حتما به متخصص زنان یا پزشک مربوطه مراجعه کنید.

اگر با مصرف داروهای ضد قارچ بدون نسخه نتیجه ای دریافت نکردید بهتر است به پزشک مراجعه کنید.

افراد مبتلا به عفونت انگلی به درد لگن دچار می شوند.

علائمی چون تب و لرز نیز از دیگر علائم عفونت انگلی می باشد.³

چگونه می توان از عفونت های انگلی پیشگیری کرد؟

اقدامات مختلفی برای کاهش احتمال ابتلا به عفونت های انگلی وجود دارند‌. از جمله این روش‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

ایمن سازی رابطه جنسی با استفاده از کاندوم

شستشوی منظم دست ها به ویژه پس از تماس با غذاهای خام یا مدفوع

پخت غذاها در دمای مناسب آن ها

مصرف آب آشامیدنی سالم نظیر انواع آب معدنی در مواقع سفر

پرهیز از مصرف آب دریاچه ها، رودخانه و برکه ها

اجتناب از تماس با مدفوع گربه در دوران بارداری

در صورتیکه به ابتلا به عفونت انگلی شک دارید با پزشک تان مشورت نمایید. پزشک می تواند به تشخیص علت علائم و پیشنهاد برنامه درمانی مناسب کمک کند. با درمان به موقع می توانید از گسترش عفونت به دیگر افراد نیز جلوگیری کنید.1

درمان عفونت انگلی

هنگامی که شما متوجه می‌شوید چه نوع عفونت انگلی دارید، می‌توانید نوع درمان خود را انتخاب کنید. برخی از انگل‌ها به طور خود به خود از بین می‌روند، به خصوص اگر سیستم ایمنی بدن شما سالم باشد و رژیم غذایی متعادلی داشته باشید.

برای انگل‌هایی که خود به خود از بین نمی‌روند، پزشک معمولا دارو‌های خوراکی تجویز می‌کند. این نوع درمان به طور کلی موثر و اثبات شده است.

اما بعضی از افراد هم درمان‌های طب سنتی را برای پاکسازی انگل بدن خود به جای درمان‌های متعارف ترجیح می‌دهند. اگرچه این نوع روش درمان از نظر علم پزشکی اثبات نشده است. طب سنتی کشورهای مختلف می‌تواند گزینه مناسبی باشد اما به هیچ عنوان تایید شده توسط مجامع پزشکی نیست و در نتیجه باید مسئولیت تصمیم خود را بر عهده بگیرید.

درمان خانگی با پاک کننده‌های انگلی

بسیاری از پزشکان طب سنتی افراد را به پاکسازی بدن از عفونت انگلی با استفاده از مکمل‌های گیاهی توصیه می‌کنند. به عنوان نمونه موارد زیر پیشنهاد می‌شوند:

رازیانه

زرشک

بربرین (berberine)

گردوی سیاه

روغن گل میخک

نعناع

ریشه گل آلاله (Goldthread)

گیاه خوک طلایی (Goldenseal)

عصاره دانه گریپ فروت

پروپولیس زنبور (Propolis)

روغن زیتون

انگور اورگان

گیاه افسنتین (Wormwood)

پزشکان طب سنتی ادعا می‌کنند داروهای مشتق شده گیاهی دیگری نیز وجود دارند که می‌توانند انگل‌ها را از سیستم‌های مختلف بدن مانند روده، کبد و سایر قسمت‌های دستگاه گوارش پاکسازی کنند. همچنین پزشک شما نیز ممکن است از درمان‌های هومیوپاتی برای از بین بردی انگل‌های خاص بدن بهره گیرد.

پزشک متخصص شما باید از گیاهان ملایم برای عمل سم‌زدایی بدنتان استفاده کند. برخی از مکمل‌های سم‌زدایی گیاهی ممکن است عوارض جانبی بسیار شدیدی داشته باشند یا با داروهایی که قبلا مصرف کرده‌اید، سازگاری نداشته باشند. از این رو، بهتر است قبل از شروع هر برنامه مکمل سمزدایی، با مشورت پزشک متخصص خود درباره مصرف آن مطمئن شوید.

برخی از برنامه‌های سم‌زدایی گیاهی، دو هفته طول می‌کشند و تا دو هفته بعدی نباید دارو‌ها مصرف شوند. برخی از برنامه‌های دیگر ممکن است تا یک ماه به درازا بکشد. بسیار مهم است که با پزشک متخصص خود هماهنگ کنید چه مدت باید مکمل‌های انگل زدایی را مصرف کنید. این موضوع را جدی بگیرید و تا جای ممکن در اسرع وقت آن را انجام دهید.⁴

منابع
1.www.darmankade.com
2.www.newslaw.net
3.www.dr-faramarzi.ir
4.www.drdr.ir