که برد به نزد شاهان ز من گدا پيامي
شاعر : حافظ
که به کوي مي فروشان دو هزار جم به جامي |
|
که برد به نزد شاهان ز من گدا پيامي |
که به همت عزيزان برسم به نيک نامي |
|
شدهام خراب و بدنام و هنوز اميدوارم |
که بضاعتي نداريم و فکندهايم دامي |
|
تو که کيميافروشي نظري به قلب ما کن |
نه به نامه پيامي نه به خامه سلامي |
|
عجب از وفاي جانان که عنايتي نفرمود |
به هزار بار بهتر ز هزار پخته خامي |
|
اگر اين شراب خام است اگر آن حريف پخته |
که چو مرغ زيرک افتد نفتد به هيچ دامي |
|
ز رهم ميفکن اي شيخ به دانههاي تسبيح |
که چو بنده کمتر افتد به مبارکي غلامي |
|
سر خدمت تو دارم بخرم به لطف و مفروش |
که لبت حيات ما بود و نداشتي دوامي |
|
به کجا برم شکايت به که گويم اين حکايت |
که چنان کشندهاي را نکند کس انتقامي |
|
بگشاي تير مژگان و بريز خون حافظ |
|