 19 شهريور 1389 / 1 شوال 1431 / 10 سپتامبر 2010 |
.jpg "19 شهريور 1389 / 1 شوال 1431 / 10 سپتامبر 2010") 1) درگذشت عالم مجاهد مبارز آيتاللَّه "سيد محمود طالقاني" اولين امام جمعه تهران (1358 ش): آيتاللَّه سيدمحمود طالقاني در سال 1289 شمسي (1329ق) در طالقان ديده به جهان گشود. وي پس از فراگيري دروس مقدماتي در زادگاه خود، راهي قم گرديد و پس از شركت در درس خارج حضرات آيات: سيد محمد حجت كوه كمرهاي و سيد محمدتقي خوانساري، از آيتاللَّه شيخ عبدالكريم حائري يزدي، اجازه اجتهاد گرفت. مبارزات ايشان از زمان ورود به حوزه علميه قم شروع شد. در سال 1318، براي اولين بار، خشم خويش به رژيم را با صدور يك اطلاعيه در رابطه با كشف حجاب ابراز كرد و در پي آن دستگير و زنداني شد. پس از شهريور 1320، مبارزه را به طور رسمي آغاز كرد و پس از وقفهاي در اين ميان، به جرم پنهان كردن شهيد نواب صفوي راهي زندان گرديد. وي در سالهاي 1330 و 1331 بنا به پيشنهاد آيتاللَّه بروجردي براي شركت در تشريك مساعي بين مسلمين، به كشورهاي مصر و اردن سفر كرد. آيتاللَّه طالقاني با پيروي از امام خميني(ره) در سال 1342 وارد مبارزه با رژيم گرديد كه در اين راه چندين بار محكوم به زندان شد. او در طول دوران زندان،مرارتهاي فراواني را تحمل كرد ولي در راه تحقق آرمان بلند خويش، لحظهاي از خود خستگي و تزلزل نشان نداد. آيتاللَّه طالقاني در طي بيش از يازده سال زندان، همواره به عنوان الگوي مقاومت و پايداري مطرح بود و پس از هر بار آزادي، راه گذشته خود را در مسير انقلاب اسلامي ادامه ميداد. اين عالم مجاهد، پس از آزادي از زندان در سال 1357، نقش مهمي در برپايي راهپيمايي عظيم و پرشور تاسوعا و عاشوراي آن سال داشت. آيتاللَّه طالقاني، پس از پيروزي انقلاب، به رياست شوراي انقلاب برگزيده شد و در انتخابات مجلس خبرگان قانون اساسي، به نمايندگي مردم تهران انتخاب گرديد. اين مبارز نستوه، در اوايل مرداد 1358، از سوي امام خميني، به امامت جمعه مردم تهران منصوب شد و آخرين نماز جمعه ايشان در سالگرد كشتار خونين 17 شهريور، در بهشت زهرا برگزار گرديد. آيتاللَّه طالقاني در كنار سالهاي متمادي مبارزه، از فعاليتهاي علمي غافل نگرديد و آثار متعددي را به وجود آورد كه تفسير پرتوي از قرآن در 6 جلد، پرتوي از نهجالبلاغه، آزادي و استبداد، درسي از قرآن و درس وحدت، از آن جملهاند. سرانجام اين عالم بزرگ و مبارز انقلابي در 19 شهريور 1358 در 69 سالگي دار فاني را وداع گفت و پس از تشييعي باشكوه در بهشت زهرا به خاك سپرده شد. |
.jpg "19 شهريور 1389 / 1 شوال 1431 / 10 سپتامبر 2010") 2) 19شهريورسال 1375 هجري شمسي:« ولي الله خاكدان» از پيشكسوتان صحنه آرايي تئاتر و سينماي ايران درگذشت. خاكدان طراحي را با چند نمايش در تبريز آغازكردوازسال1325شمسي در تهران فعاليت هنري راادامه داد. حاصل تلاشهاي بي وقفه خاكدان و عشق او به هنر صحنه آرايي در بسياري از نمايشنامه هايي كه سالها درسالنهاي تئاتر تهران به روي صحنه رفت؛ تجلي يافت و دريادها ماند. طراحي صحنه مربوط به لووردرفيلم كمال الملك؛ و ساخت دكور مجموعه هزاردستان از شاهكارهاي استاد ولي الله خاكدانند. |
.jpg "19 شهريور 1389 / 1 شوال 1431 / 10 سپتامبر 2010") 3) آغاز انتشار روزنامه "نسيم شمال" به مديريت "سيداشرفالدين حسيني" در رشت (1286ش): نه ماه پيش از به توپ بستن مجلس توسط محمدعلي شاه قاجار، روزنامه ادبي و فكاهي كوچكي به نام نسيم شمال در شهر رشت انتشار يافت كه مدير آن سيداشرفالدين حسيني قزويني معروف به گيلاني بود. وي مندرجات نسيم شمال را كه غالباً اشعار فكاهي و انتقادي بود، خود مينگاشت و اشعار ديگران را در آن چاپ نميكرد. اين روزنامه به قدري در ميان توده مردم محبوبيت داشت كه مدير آن را نسيم شمال ميناميدند و هرگاه كه منتشر ميشد، ولولهاي در شهر به وجود ميآورد. آن چه در ايرانِ آن روز ميگذشت در شعر و روزنامه وي منعكس ميشد و از جور و تبعيض و بي عدالتي شكوه ميكرد. علاوه بر جوهر و درون مايه اجتماعي و انتقادي اشعار منتشر شده در نسيم شمال و سخن از دلبرآمده سيد اشرف الدين، نكات ظريف ديگري شعر او را دلنشين كرده و بدان رواج و اشتهار بخشيده كه در خور توجه است. نخست طرح مسائل جدي به صورت فكاهي همراه با طعن و طنز و كنايه به نوعي كه هر كس از توده مردم درد خود را در سرودههاي او ميديد. ديگر اينكه، پرورندان اين معاني به زبان ساده گفتار مردم كوچه و بازار، فارغ از هر نوع محافظه كاري ادبي. وي بعدها به عنوان محبوبترين و معروفترين شاعر ملي عهد مشروطه شناخته شد و روزنامهاش در تهران انتشار يافت. اين روزنامه به مدت بيست سال، هر هفته توزيع ميگشت و پس از مرگش نيز، انتشار آن تا مدتي ادامه يافت. |
.jpg "19 شهريور 1389 / 1 شوال 1431 / 10 سپتامبر 2010") 4) انتقال "محمدعلي ميرزا" پادشاه مخلوع قاجار به روسيه (1288 ش): پس از شكست قواي محمدعلي شاه قاجار از مشروطه طلبان و فتح تهران توسط آزاديخواهان، محمدعلي شاه قاجار به سفارت روس پناهنده شد. پس از مذاكرات مفصَّل بين محمدعلي شاه قاجار پادشاه مخلوع و هيئت مديره كميسيون عالي، متشكل از نمايندگان مجلس و...، قرار بر اين شد كه شاهِ قاجار به همراه خانواده خود و همراهان، سفارت روس را به مقصد اروپا ترك كنند. از 25 تيرماه 1288 كه محمدعلي شاه به سفارت روس پناهنده شد تا اين روز در حدود پنجاه و هفت روز طول كشيد، سرانجام شاه قاجار به همراه 120 قزاق ايراني، به خواري از ايران رانده شد. او به روسيه رفت و در بندر اُدِسا در كنار درياي سياه، مسكن گزيد. طبق توافق و پيمان، قرار شد كه دولت ايران، ساليانه، يكصد هزار تومان به محمدعلي ميرزا و خانواده وي پرداخت كند و در عوض او هم املاكش را به دولت واگذار كرده، جواهرات سلطنتي را پس بدهد. با عزل محمدعلي شاه قاجار، احمد ميرزا به پادشاهي قاجار رسيد، هرچند به دليل اينكه دوازده ساله بود، تا سالياني، قدرت در دست نايب السلطنه قرار داشت و اوضاع مملكت روز به روز بدتر ميشد. دو سال پس از تبعيد محمدعلي شاه، وي در سر، سوداي سلطنت كرد و با تعدادي از هوادارانش وارد ايران شد. ولي اين عمل، تحقق نيافت و از آن پس، مقرري او نيز قطع شد. |
.jpg "19 شهريور 1389 / 1 شوال 1431 / 10 سپتامبر 2010") 5) استقرار اولين دولت مكتبي در جمهوري اسلامي به رياست شهيد "محمدعلي رجايي" (1359ش): پس از استعفاي دولت موقت به رياست مهندس بازرگان به دليل تسخير لانه جاسوسي آمريكا توسط دانشجويان پيرو خط امام در تهران، اولين انتخابات رياست جمهوري برگزار گرديد و ابوالحسن بنيصدر توانست با تزوير و عوام فريبي و نشان دادن خود به عنوان پيرو انقلاب و امام به اين مقام دست يابد. بر سر انتخاب نخستوزير و مسؤول انتخاب كابينه تا مدتها بحث و اختلاف وجود داشت تا اين كه با نظر مثبت حضرت امام و رأي اعتماد مجلس شوراي اسلامي، شهيد رجايي به نخست وزيري رسيد و مأمور تشكيل كابينه گرديد. وزراي كابينه پس از اخذ رأي اعتماد از مجلس، به عنوان اولين دولت مكتبي، كار خود را در نظام اسلامي آغاز كردند. بنيصدر در برابر اين انتخاب، در ابتدا بناي مخالفت گذاشت ولي وقتي احساس كرد در مقابل مجلس كاري از پيش نخواهد بُرد، به ناچار با اين انتخاب موافقت نمود. اما در هر فرصت ممكن، از تضعيف شخصيت شهيد رجايي در افكار عمومي خودداري نميكرد. در برابر جسارتها و اهانتهاي بنيصدر به عنوان رئيس جمهور، شهيد رجايي با توجه به حساسيت جوّ موجود، تمامي اين تلخيها و اهانتها را در كمال صبر و بردباري و متانت تحمل نمود و در مواقع لزوم، با ارايه استدلالهاي محكم و منطقي، به ايرادات مكرر بنيصدر پاسخ ميداد. در نهايت، كارشكنيهاي بنيصدر و اختلافآفرينيهاي او، كار را به جايي رسانيد كه به بنابه توصيه امام، مجلس شوراي اسلامي مسأله عدم كفايت سياسي او را به بحث گذاشت و با رأي مثبت به آن، بنيصدر از رياست جمهوري عزل گرديد. پس از آن، انتخابات دوره دوم رياست جمهوري برگزار شد كه به انتخاب شهيد محمدعلي رجايي به اين مقام انجاميد. |
| 6) رحلت فقيه جليل، آيتاللَّه "حاج شيخ ضياءالدين آملي" (1361ش): آيتاللَّه حاج شيخ ضياءالدين آملي در سال 1283ش (1323ق) در خانواده علم و فضيلت و تقوا در شهر تهران ديده به جهان گشود. خانواده ايشان از عالمان معتبر به شمار ميآمدند و پدر ايشان، آيتاللَّه محمدتقي آملي، از فقها و فلاسفه بزرگ زمان خود بود. آيتاللَّه ضياءالدين آملي از كودكي به همراه پدر راهي نجف اشرف شد و پس از طي دروس مقدمات و سطح در محفل درس خارج حضرات آيات: ميرزامحمد حسين ناييني، سيدابوالحسن اصفهاني، آقا ضياءالدين عراقي، ميرزا ابوالحسن مشكيني و شيخ محمدكاظم شيرازي جاي گرفت. ايشان داراي استعداد وافري بود و تحصيلات خود را به نيكوترين وجه به پايان رساند به طوري كه پيش از سي سالگي به درجه اجتهاد نائل آمد. آيتاللَّه آملي در اين هنگام به دامادي آيتاللَّه سيد حسين طباطبايي قمي، از علماي بزرگ زمان، درآمد و از آن پس حلقه درس خود را در تهران و آمل تشكيل داد. ايشان سالهاي دراز به نمايندگي از آيتاللَّه سيد محسن حكيم و آيتاللَّه سيد حسين بروجردي در كشور مصر به سر برد تا به نشر معارف اهلبيت و حمايت از حوزه تشيع پرداخت. وي در مصر رهبري و زعامت شيعيان آن سامان را برعهده داشت و كرسي تدريس فقه جعفري در دانشگاه الازهر مصر را تاسيس كرد. آيتاللَّه ضياءالدين آملي در سالهاي بعد به دليل دشمني حكومت وقت با شيعيان، به تهران بازگشت و به ادامه فعاليتهاي مذهبي و ديني خود پرداخت. اين عالم وارسته، زهد و بيتوجهي به زخارف دنيوي را سرلوحه اعمال خود قرار داده بود و به قرآن و احاديث اهلبيت(عليهم السلام) عشق ميورزيد. به طوري كه در پنجاه سالگي تصميم به حفظ قرآن گرفت و پس از مدتي، اين كتاب آسماني را از حفظ نمود. آيتاللَّه ضياءالدين آملي سرانجام در نوزدهم شهريور 1361ش برابر با بيست و يكم ذيقعده 1402ق در 78 سالگي در تهران درگذشت و در جوار حرم مطهر امام رضا(عليه السلام) در مشهد به خاك سپرده شد. |
| 7) تشكيل انجمن بازيگران سينماي ايران (1370 ش) |
| 8) اعلام شهادت خبرنگار و ديپلماتهاي ايراني در مزار شريف پس از گذشت يك ماه (1377 ش): پس از تسخير شهر كابل توسط قواي طالبان و عقبنشيني نيروهاي دولت اسلامي افغانستان، سفارت ايران از كابل به مزار شريف منتقل شده و كارمندان سفارت ايران در آن شهر به امور ديپلماتيك خود مشغول گرديدند. با حمله نيروهاي افراطي گروه طالبان و اشغال مزار شريف، سفارت ايران در اين شهر مورد هجوم وحشيانه اين گروه قرار گرفت و بدون توجه به مصونيت سياسي و قوانين بينالمللي، نُه ديپلمات ايراني و خبرنگار خبرگزاري جمهوري اسلامي را به شهادت رساندند. با اين حال، گروه طالبان از پخش خبر شهادت اين افراد امتناع مينمود تا اينكه پس از 33 روز، شهادت ديپلماتها و خبرنگار ايراني را اعلام كردند. |
.jpg "19 شهريور 1389 / 1 شوال 1431 / 10 سپتامبر 2010") 9) ترور مبارز نستوه احمد شاه مسعود فرمانده جبهه متحد اسلامي افغانستان 1380 ش |
.jpg "19 شهريور 1389 / 1 شوال 1431 / 10 سپتامبر 2010") 10) عيد سعيد فطر |
| 11) درگذشت "امام بخاري" محدث بزرگ اهل سنَّت(256 ق): ابوعبداللَّه محمد بن اسماعيل بن ابراهيم مشهور به امام بخاري از محدثين بزرگ و مورد اعتماد راويان حديث ميباشد. وي جهت تحصيل و تصحيح احاديث نبوي به سرزمينهاي بسياري سفر كرد و از بزرگان حديث استفاده نمود. كتاب جامع صحيح معروف به صحيح بخاري، يكي از معروفترين كتب حديثي اهل سنت و شيعه، توسط امام بخاري تدوين گشته است. الادب المفرد، تاريخ اَوسط و السُّنن نيز از اوست. |
| 12) درگذشت "ابن دهّان" مفسر و اديب مسلمان(569 ق): ابومحمد سعيد بن مبارك معروف به ابن دهان، مفسر، اديب و شاعر مسلمان در سال 494 ق در بغداد به دنيا آمد و پس از طي دوران تحصيلات مقدماتي، علم لغت را فرا گرفت و از بزرگان بسياري، حديث شنيد. اين لغت شناس بزرگ همچنين به ادبيات، به ويژه سرودن شعر، توجه خاصي داشت و شاگردانش را نيز به سرودن شعر تشويق ميكرد. ابن دهان، كتابخانهاي عظيم داشت كه در جريان طغيان رود دجله، خسارتهاي شديدي ديد. او براي احياي مجدد كتب از دست رفته، تلاشهاي بسيار كرد و سرانجام بينايي خود را در اين راه از دست داد. از آثار ابن دَهّان تنها بخش كوچكي، آن هم در زمينهي شعر و ادب و به صورت خطي باقي مانده است. ابن دَهّان سرانجام در 75 سالگي درگذشت. |
| 13) درگذشت حكيم و متكلم شهير "امام فخر رازي" (606 ق): فخرالدين محمد بن عمر رازي معروف به امام فخر رازي در سال 544 قمري در ري به دنيا آمد. او از علما، حكما و متكلمان معروف اسلام است. اعتراضها و شكهاي فراوان وي در مورد مسائل مختلف سبب شد كه او را "امامُ المَشَكّكين" بنامند. فخر رازي با آن همه تبحّر علمي، شبهههاي بسيار سختي در دين وارد ميكرد و خود از حلّ آنها عاجز ميماند. وي عاقبت به خوارزم رفت و با علماي آن سامان به مذاكرات ديني پرداخت. پس از طرح شبهات خود، از جانب بزرگان شهر، از آن ديار اخراج گرديد. فخر رازي سپس به ماوراءالنهر عزيمت نمود و باز به همان سبب تبعيد شد و سرانجام به ري رفت و در همان جا ماندگار گرديد. در حلقهي درس فخر رازي بيش از دو هزار تن از فقها، به تحصيل علوم ميپرداختند. ايشان در علم كلام، از مذهب اشعري و در فقه، از مذهب شافعي پيروي مينمود و به اكثر علوم زمان خود احاطه داشته، كسي توانايي مناظره با او را نداشت. از امام فخر رازي، دهها اثر نفيس به جاي مانده كه مفاتيح الغَيب يا تفسير كبير، عِصمةُ الانبياء، اسرارُ النُّجوم و تحصيلُ الحَق و... از آن جملهاند. امام فخر رازي در سال 606 قمري در 62 سالگي در شهر هرات درگذشت. |
.jpg "19 شهريور 1389 / 1 شوال 1431 / 10 سپتامبر 2010") 14) آغاز سلطنت "فتحعلي شاه قاجار" دومين پادشاه سلسلهي قاجاريه(1212 ق): هنوز نعش آقامحمدخان قاجار را به خاك نسپرده بودند كه قسمتي از اردوي او سر به طغيان برداشت و با تدبير حاج ابراهيم كلانتر، بقيهي سپاه به تهران رفت. آقامحمد خان كه فرزندي از خود نداشت، برادرزادهي خود، باباخان معروف به فتحعلي ميرزا را وليعهد خود و فرمانرواي فارس قرار داده بود. فتحعلي به سرعت خود را به تهران رساند و با كمك حاج ابراهيم كلانتر در عيد فطر 1212 ق در 26 سالگي تاجگذاري كرد و دوران 38 سالهي پادشاهي ننگين خود را آغاز نمود. |
.jpg "19 شهريور 1389 / 1 شوال 1431 / 10 سپتامبر 2010") 15) 10سپتامبر سال 1520 ميلادي : «ماژلان» دريانورد پرتغالي سفر تاريخي- اكتشافي خود را آغاز كرد. او درزمان شروع اين سفر 50ساله بود وبا 5 كشتي و خدمه آنها از پرشال براه افتاد و پس از دور زدن آفريقا و گذر از اقيانوسهاي هند و آرام ، بندرها و ممالك بسياري را ديد. ماژلان در اين سفر پر مخاطره جان خود را از دست داد و درپايان اين مسافرت يك كشتي و تني چند از ملوانان ماژلان به اسپانيا بازگشتند. |
| 16) 10 سپتامبر سال 1884 ميلادي : نخستين كلنگ بناي عمارت «رايشتاك» ، مقّر قانون گذاري آلمان به زمين زده شد. ساخت عمارت رايشتاك 10 سال طول كشيد و در سال 1894ويلهلم دوم امپراتور آلمان آن راافتتاح كرد. رايشتاك در سال 1933ميلادي آتش گرفت وويران شد. |
| 17) آغاز نبرد "مازوري" ميان آلمان و روسيه در جريان جنگ جهاني اول (1914م): در پي آغاز جنگ جهاني اول و پيوستن روسيه به متفقين و نيز اعلام جنگ آلمان به اين كشور، در 10 سپتامبر 1914م يكي ديگر از صحنههاي رويارويي و نبرد ميان روس و آلمان آغاز گرديد. در اين جنگ سه روزه كه در كنار درياچه مازوري ميان نيروهاي دو كشور به وقوع پيوست، آلمانيها با استفاده از تكنيكهاي جديد رزمي و سلاحهاي جديد پيروز شدند. در اين نبرد حدود 20 هزار سرباز روسي كشته و 45 هزار نفر اسير شدند. |
| 18) امضاي پيمان تاريخي "سَن ژِرمَن" ميان دولت اتريش و متفقين (1919م): موضوع اتحاد ملل آلماني زبان، سابقهاي طولاني دارد، ولي اين موضوع پس از پايان جنگ جهاني اول و سقوط امپراتوري اتريش - مجارستان در سال 1918م صورت جديدي به خود گرفت. در اين ميان، مجلس مؤسسان اتريش، اين كشور را جزئي از آلمان اعلام كرد و برخي از كشورها نيز از اين امر استقبال كردند. اما متفقين با الحاق اتريش به آلمان به مخالفت پرداخته و اتريش را وادار به امضاي پيمان سَنْ ژِرْمَن نمودند. به موجب اين پيمان، كه در دهم سپتامبر 1919م به امضا رسيد، امپراتوري اتريش - مجارستان منحل اعلام شد و سرزمين آن به اندازه كنوني تقليل يافت. همچنين باقيمانده امپراتوري سابق اتريش، به كشورهاي نوين لهستان، چكسلواكي، يوگسلاوي، روماني و ايتاليا اعطا شد. علاوه بر آن، بر اساس اين پيمان، اتحاد و يگانگي سياسي و اقتصادي آلمان و اتريش نيز ممنوع اعلام گرديد. با اين حال، اقداماتي كه از آن پس، توسط آلمان و اتريش براي عملي ساختن اين اتحاد به انجام رساندند به ثمر نرسيد. اما به قدرت رسيدن هيتلر در آلمان و شعارهاي نژادپرستي و تبليغات دامنهدار آلمان نازي در نهايتْ باعث شد كه وي در مارس 1938م، نيروهايي به اتريش اعزام كرده و آنجا را بدون هيچ مقاومتي ضميمه آلمان كند. ولي اين اتحاد نيز دوام چنداني نيافت و با شكست نازيها در جنگ جهاني دوم، اتريش از آلمان جدا شد. |
| 19) برپايي اولين كنفرانس كشورهاي صادر كننده نفت (اوپك) در بغداد (1960م): در جريان معاملات نفتي در دهههاي مياني قرن بيستم برخلاف معمولِ معاملات تجاري كه قيمت كالا را فروشنده يا توليد كننده تعيين مينمايند، اينْ كارتِلها (اتحاديهها) و شركتهاي نفتي بودند كه قيمت نفت را در بازارهاي جهاني تعيين ميكردند و بر اين مبنا، سهم ناچيزي به صاحبان اصلي نفت پرداخت ميشد. در اين ميان، شركتهاي نفتي بر اساس منافع خود حتي مبلغ كمتري از قيمت اعلام شده را پرداخت ميكردند كه اين امر باعث ضرر كشورهاي صادر كننده نفت گرديد. از اين رو در دهم سپتامبر 1960، يك ماه پس از آخرين كاهش يك جانبه قيمت نفت، توسط كارتلهاي عظيم نفتيِ وابسته به غرب، نمايندگان پنج كشور صادر كننده نفت شامل ايران، عراق، عربستان، كويت و ونزوئلا در بغداد گرد هم آمدند و براي حفظ منافع خود در برابر اقدامات خودسرانه كارتلهاي نفتي، سازماني با نام سازمان كشورهاي صادركننده نفت موسوم به اوپك را به وجود آوردند. هماهنگي و يكنواخت ساختن سياست كشورهاي عضو و تعيين بهترين روش به منظور حفظ منافع كشورهاي مزبور، تثبيت قيمتهاي نفت خام در بازارهاي جهاني و جلوگيري از نوسانات غيرمعقول و زيانآور قيمتها و اداره سازمان بر اساس تساوي كشورهاي عضو و... از جمله اهداف تشكيل اين سازمان بود. با تشكيل دومين كنفرانس اوپك در كاراكاس پايتخت ونزوئلا در نيمه ژانويه 1961م؛ اوپك رسماً مشغول به كار شد و با ورود اعضاي جديد، به صورت رقيب قدرتمندي در عرصههاي بينالمللي بازار نفت وارد گرديد. (ر.ك: 14 سپتامبر) |
| 20) روز استقلال كشور افريقايي "گينه بيسائو" از استعمار پرتغال (1974م) (ر.ك: 24 سپتامبر) |
| 21) قتل "ساموئل دوئه" رئيس جمهور اسبق كشور افريقايي ليبريا در يك كودتا (1990م): ساموئل كانيون دوئه جوانترين رئيس جمهور قرن بيستم كه ده سال بر كشور افريقايي ليبِرْيا حكومت كرد، در سال 1951م به دنيا آمد. او پس از تحصيلات متوسطه وارد ارتش شد و در دوازدهم آوريل 1980م در سن 29 سالگي با درجه استوار يكمي عليه حكومت 9 ساله ويليام تولْبِرْتْ حاكم ليبريا دست به كودتا زد. وي با استفاده از نارضايتي مردم از فقر مطلق و تورم موجود در كشور، تولْبِرت و تمامي رهبران و سران حكومت را يك جا تيرباران كرد. اين عمل باعث عكس العمل ديگر كشورها و انزواي سياسي و اقتصادي ليبريا شد. با اين حال، حكومت دوئه بعدها مورد حمايت امريكا و اروپاي غربي قرار گرفت و وامها و كمكهاي اقتصادي فراواني از بلوك غرب دريافت كرد. ساموئل دوئه پس از ده سال حكومت، سرانجام، در دهم سپتامبر 1990م هنگامي كه كاخ خود را به قصد ورود به ساختمان مجاور و محل اقامت نيروهاي پاسدار صلح افريقايي ترك ميكرد، هدف تيراندازي شديد نيروهاي شورشي كه تا نزديكي كاخ وي پيشروي كرده بودند قرار گرفت. در اين حمله، حداقل 64 نفر از همراهان و محافظان وي كشته شدند و دوئه از ناحيه پا به شدت آسيب ديد. او سپس توسط شورشيان مسلح دستگير شد و روز بعد خبر رسيد كه جسد تكه تكه شده دوئه 39 ساله براي بازديد عموم به نمايش گذاشته شده است. |
| 22) آزادي فردريك تالبرگ طراح آرم راه آهن از زندان متفقين در ايران 1323 ش |
