لثه و دندان ديابتي‌ها در خطر است
نويسنده: دکتر ندا مسلمي*
ديابت به عنوان يکي از مهم‌ترين عوامل خطرساز در بيماريهاي پريودنتال (بيماريهاي لثه‌اي) به شمار مي‌آيد. در افراد دچار ديابت کنترل نشده، ميزان التهاب و عفونت لثه‌اي و تخريب پريودنتال به مراتب بيشتر از افراد غير ديابتي است که در نهايت مي‌تواند به آبسه‌هاي پريودنتال، لقي دندان‌ها و از دست رفتن آنها منجر شود. اين مساله به ويژه در افراد ديابتيک جوان‌تر بارز است. در صورتي که رعايت بهداشت دهان در فرد ديابتيک نامطلوب باشد و يا سيگاري هم باشد، اين تأثير دوچندان مي‌شود.
با اين حال خوشبختانه در افراد داراي ديابت کنترل شده، شيوع و شدت بيماري پريودنتال مشابه افراد غير ديابتي مي‌باشد بنابراين کنترل قند خون در افراد ديابتيک شاخص مهمي در شروع و پيشرفت بيماري پريودنتال به شمار مي‌رود. از طرفي ديگر، پاسخ به درمان پريودنتال در افراد ديابتيک کنترل نشده به اندازه افراد سالم ديابتيک کنترل شده رضايت بخش نبوده و احتمال عدم ترميم زخم و بروز عفونت پس از درمان در اين افراد بالاتر خواهد بود. لازم به ذکر است که افراد داراي HbA1c زير 7 درصد به عنوان افراد ديابتيک کنترل شده محسوب مي‌شوند. به عبارتي در صورتي که ميزان HbA1c زير اين حد باشد، احتمال وقوع عوارض ديابت ناچيز خواهد بود. جالب اينکه، نه تنها ديابت مي‌تواند اثر مخرب روي وضعيت پريودنتال داشته باشد، وجود عفونت پريودنتال نيز مي‌تواند کنترل قند خون را تحت تأثير قرار دهد. بر اساس نتايج تعدادي از مطالعات، با انجام جرم گيري و تميز کردن دندان‌ها کنترل قند خون با دوز کمتري از دارو امکان‌پذير خواهد بود.
از آنجا که ديابت قندي در ايران شيوع نسبتاً بالايي دارد، ممکن است بسياري از بيماران از ديابتي بودن خود آگاه نباشند. موارد سيستميکي نظير پرنوشي، پرخوري و پرادراري از علايمي هستند که بايد مورد توجه قرار گيرند. همچنين مشاهده مواردي نظير تخريب پريودنتال سريع و شديد، بافت لثه‌اي متورم و خون چکان و آبسه‌هاي متعدد پريودنتال، دندانپزشک را به احتمال وجود بيماري ديابت راهنمايي مي‌کند و در اين صورت تست‌هاي آزمايشگاهي جهت تاييد يا رد اين حدس به کار مي‌روند.
در رابطه با بيماران با ديابت کنترل نشده، بيمار بايد جهت کنترل قند خون به پزشک معالج ارجاع شود و تا زمان کنترل قند خون، فقط مي‌توان درمان اورژانس را براي بيمار انجام داد.
در بيماران با ديابت کنترل شده معمولاً مي‌توان بدون نگراني و مانند افراد غيرديابتيک درمان پريودنتال را انجام داد البته با تحت نظر قرار دادن از لحاظ بروز علايم و نشانه‌هاي پايين افتادن قند خون حين درمان>
/ک
با اين حال خوشبختانه در افراد داراي ديابت کنترل شده، شيوع و شدت بيماري پريودنتال مشابه افراد غير ديابتي مي‌باشد بنابراين کنترل قند خون در افراد ديابتيک شاخص مهمي در شروع و پيشرفت بيماري پريودنتال به شمار مي‌رود. از طرفي ديگر، پاسخ به درمان پريودنتال در افراد ديابتيک کنترل نشده به اندازه افراد سالم ديابتيک کنترل شده رضايت بخش نبوده و احتمال عدم ترميم زخم و بروز عفونت پس از درمان در اين افراد بالاتر خواهد بود. لازم به ذکر است که افراد داراي HbA1c زير 7 درصد به عنوان افراد ديابتيک کنترل شده محسوب مي‌شوند. به عبارتي در صورتي که ميزان HbA1c زير اين حد باشد، احتمال وقوع عوارض ديابت ناچيز خواهد بود. جالب اينکه، نه تنها ديابت مي‌تواند اثر مخرب روي وضعيت پريودنتال داشته باشد، وجود عفونت پريودنتال نيز مي‌تواند کنترل قند خون را تحت تأثير قرار دهد. بر اساس نتايج تعدادي از مطالعات، با انجام جرم گيري و تميز کردن دندان‌ها کنترل قند خون با دوز کمتري از دارو امکان‌پذير خواهد بود.
از آنجا که ديابت قندي در ايران شيوع نسبتاً بالايي دارد، ممکن است بسياري از بيماران از ديابتي بودن خود آگاه نباشند. موارد سيستميکي نظير پرنوشي، پرخوري و پرادراري از علايمي هستند که بايد مورد توجه قرار گيرند. همچنين مشاهده مواردي نظير تخريب پريودنتال سريع و شديد، بافت لثه‌اي متورم و خون چکان و آبسه‌هاي متعدد پريودنتال، دندانپزشک را به احتمال وجود بيماري ديابت راهنمايي مي‌کند و در اين صورت تست‌هاي آزمايشگاهي جهت تاييد يا رد اين حدس به کار مي‌روند.
در رابطه با بيماران با ديابت کنترل نشده، بيمار بايد جهت کنترل قند خون به پزشک معالج ارجاع شود و تا زمان کنترل قند خون، فقط مي‌توان درمان اورژانس را براي بيمار انجام داد.
در بيماران با ديابت کنترل شده معمولاً مي‌توان بدون نگراني و مانند افراد غيرديابتيک درمان پريودنتال را انجام داد البته با تحت نظر قرار دادن از لحاظ بروز علايم و نشانه‌هاي پايين افتادن قند خون حين درمان>
پي نوشت ها :
*متخصص پريودونتولوژي
منبع: www.salamat.com/ک
