هرگز براي جايزه كار نكرده ام
نويسنده: سيد ايمان ضيابري
پروفسور "ورنر آربر" ميكروبيولوژيست و متخصص ژنتيك اهل سوئيس است . از او به عنوان پدر زيست فناوري (بيوتكنولوژي) نوين ياد مي كنند. او از سال 1949 تا 1953 به تحصيل در رشته هاي شيمي و فيزيك در موسسه فدرال فناوري سوئيس پرداخت . در پايان سال 1953 موفق به كسب بورس تحصيلي در رشته ذره بيني الكترون از دانشگاه ژنو شد . او دكتراي خود را در سال 1958 از دانشگاه ژنو دريافت كرد.
ورنر آربر سپس به دانشگاه كاليفرنياي جنوبي رفت تا در زمينه ژنتيك باكتري ها به مطالعه و تحقيق بپردازد . آيبر در ابتداي سال 1960 و پس از طي كردن چند هفته بسيار پر كار و مفيد در آزمايشگاه "گونتر استنت" دانشگاه كاليفرنيا ، آزمايش "جاشوالدربرگ" دانشگاه استنفورد و آزمايشگاه "سالوادور لوريا" در موسسه فناوري ماساچوست (MIT) ، به ژنو بازگشت."
او به دليل كشف اندونوكلئازهاي محدود كننده در سال 1978 به همراه "هميلتون اسميت" و "دانيل ناتانز" موفق به كسب جايزه نوبل پزشكي شد. كشف آربر منجر به گسترش فناوري دي . ان. آ(DNA) نوتركيب شد. آربر عضو فرهنگستان علوم اسقفي واتيكان است و همچنين در هيئت علمي بنياد گفت و گوي دانش جهاني عضويت دارد.
آربر از جمله دانشمندان و زيست شناساني است كه نظريه تكامل داروين را با ديدگاهي انتقادي بررسي مي كنند و وجود يك خالق آگاه را منشا خلقت مي دانند. او به نظريه طراحي هوشمند (intelligent design) معتقد است و ديدگاه خود را در اين زمينه ، چنين خلاصه مي كند:"هر چند كه يك زيست شناس هستم ، اما بايد اعتراف كنم كه نمي دانم حيات چگونه آغاز شد.
من معتقدم كه حيات تنها در سطح يك سلول وظيفه اي آغاز مي شود. حتي بدوي ترين سلول هم از چند صد ماكرومولكول (مولكول بزرگ) مختلف زيستي تشكيل مي شود. اين كه چنين ساختار پيچيده اي چگونه به وجود آمده ، براي من يك راز باقي مانده است . وجود يك خالق و پروردگار ، يك راه حل رضايت بخش براي اين سوال من به شمار مي رود."
آربر در يكي از گفت و گوهاي خود به اين موضوع اشاره كرده بود كه اعتقادش به خداوند، راه حل بسياري از مشكلات را در طول زندگي به او نشان داده است . همچنين نتيجه گيري هايش در زمينه طراحي هوشمند ، از راه تحقيقاتي كه در زمينه زيبايي هاي عملكرد جهان هستي انجام داده ، مورد تاييد قرار گرفته است .
پروفسور آربر ، برنده جايزه نوبل پزشكي در سال 1978 ميلادي ، دعوت "دانشمند " براي شركت در يك گفت و گوي اختصاصي را به گرمي پاسخ گفت و به سوالات ما پاسخ داد. آن چه مي خوانيد ، متن كامل گفت و گو با ورنر آربر ، دانشمند سوئيسي و برنده جايزه نوبل پزشكي است .
آقاي پروفسور آربر ، ممكن است به ما بگوييد كه چگونه توسعه فناوري دي . ان .آ نوتركيب ، توليد انسولين را در مقياس وسيع براي مبتلايان به ديابت ممكن مي سازد؟
ايده فناوري دي. ان .آ نوتركيب مبتني بر مشاهداتي است كه در اواسط قرن بيستم توسط نسل شناسان ميكروبي انجام شد كه نشان مي داد مولكول هاي دي . ان .آ تكثير شونده ، شامل پلاسميدها و ژنوم هاي ويروسي ، مي توانند گاهي اوقات ژن ها را از سلول هاي ميزبان خود بردارند . مشاهده شد كه اين حامل هاي ژني طبيعي ، ژن هاي خارجي حمل شده را به هنگام تكثير خود در سلول هاي ميزبان مناسب تكثير مي كنند و همچنين عملكرد ژن هاي حمل شده را نشان مي دهند.
از حدود سال 1970 ، اين امكان به وجود آمد كه بخش هاي انتخاب شده اي از دي . ان .آ را(كه عملكرد هاي خاصي را در حامل هاي ژني طبيعي كد گذاري مي كنند) ، به يكديگر متصل كرد. وقتي اين مولكول هاي دي . ان . آ نوتركيب به سلول هاي ميزبان مناسب معرفي شدند ، اطلاعات ژنتيكي اضافه شده به همراه دي . ان.آ حامل تكثير شدند و محصول ژني نيز ساخته شد . از آن زمان به بعد ، هيچ مجموعه تكثير شده دي.ان.آ از سلول هاي ميزبان قابل جدا شدن نبود و در نتيجه در خدمت مطالعات ژنتيك مولكولي قرار گرفت . اين در حالي است كه محصول ژن هاي پروتئيني مي تواند براي مطالعات كاربردي و مصارف مفيد استفاده شوند. انسولين توليد شده براي درمان بيماران ديابتي يكي از نمونه هاي خوب در اين زمينه است .
توصيف ساده شده دستاورد شما توسط فرزندتان مي تواند يك تصوير روشن و گويا از سازو كار آنزيم هاي محدود كننده ارائه دهد. شما در اين زمينه چه فكر مي كنيد؟ آيا ممكن است به يك زبان ساده كاركرد آنزيم هاي محدود كننده را براي ما و خوانندگانمان توضيح دهيد؟
در اوايل دهه 1960، ما كشف كرديم كه بسياري از باكتري ها از يك يا چند سيستم امنيتي ابتدايي برخوردار هستند. اگر آن دي . ان.آ كه وارد سلول هاي باكتري مي شود منشا خارجي داشته باشد، توليدات ژني اين سيستم هاي محدود كننده و تغيير دهنده قابل شناسايي هستند. در اين مورد، دي .ان.آ به قسمت هاي كوچك تري تقسيم و شكافته مي شود كه بعدتر دچار تجزيه مي شوند، از جمله اين كه غير فعال مي شوند. سلول هايي كه دي.ان .آ دارند، به وسيله متيلاسيون مبتني بر توال و تسلسل برخي نوكلئوتيدهاي دي.ان .آ سلولي ، در مقابل شكافتگي و تقسيم محدود كننده محافظت مي شوند.
وقتي من افتخار دريافت جايزه نوبل را در سال 1978 كسب كردم، دخترم "سيلويا" 10 ساله بود. پس از درخواست او ، من برايش توضيح دادم كه چگونه سيستم هاي محدود كننده و تغيير دهنده دي.ان .آ در يك باكتري عمل مي كنند. او سپس توضيحات من را به يك زبان ساده تر تبديل كرد. در ديدگاه او، ژنوم باكتري پادشاه سلول باكتري دار است كه همه فعاليت ها و فرايندهاي سلول را تعيين و مشخص مي كند. توليدات ژني ، خدمتكاران پادشاه هستند. آنزيم هاي محدود كننده نگهباناني هستند كه وظيفه شناسايي اطلاعات ژنتيك خارجي اشغالگر و نابود كردن آنها را بر عهده دارند و بقيه خدمتكاران هم از نابود شدن پادشاه توسط خودش جلوگيري مي كنند. اين توضيحات ، نام "داستان پادشاه و خدمتكارانش" را بر خود گرفت . [باكس پايين صفحه را ببينيد
من وقتي به آزمايشگاه پدرم مي آيم ، اغلب بشقاب هايي مي بينم كه روي ميزها گذاشته شده اند. اين بشقاب ها حاوي مقادير زيادي باكتري هستند. اين باكتري ها مرا به ياد يك شهر با هزاران نفر شهروند مي اندازند. در هر باكتري ، يك پادشاه هست. او بسيار قد بلند اما لاغر است . اين پادشاه چنين خدمتكار دارد. آنها چاق و كوتاه مثل توپ هستند . پدر من به پادشاه دي.ان .آ و به خدمتكاران آنزيم مي گويد . اين پادشاه مثل يك كتاب است كه در آن همه كارهايي كه خدمتكاران بايد انجام بدهند نوشته شده است . براي ما آدم ها ، اين دستورالعمل هاي پادشاه مثل يك راز مي مانند.
پدر من يك خدمتكار را كشف كرده كه مثل قيچي كار مي كند. اگر يك پادشاه خارجي به باكتري حمله كند. خدمتكاران آن را به قطعات كوچك تقسيم مي كند، اما به پادشاه خود هيچ صدمه اي نمي رساند.
افراد باهوش ، از خدمتكاران صاحب قيچي براي فهميدن راز پادشاهان استفاده مي كنند. براي اين كار ، آنها چندين خدمتكار را جمع مي كنند و همه را در يك پادشاه قرار مي دهند تا پادشاه به قسمت هاي مختلفي تقسيم شود. با اين قطعات كوچك به دست آمده ، بسيار راحت تر مي توان راز پادشاهان را كشف كرد. پدر من جايزه نوبل را به دليل كشف اين خدمتكار صاحب قيچي دريافت كرد.
از سال 1965 تا 01970 ، شما بورس تحصيلي دولت فدرال سوئيس را دريافت كرديد. سپس تحقيقات خود را آغاز كرديد. لطفا كمي برايمان از اين تحقيقات ، جزئيات و نتايج آن بگوييد.
در اوايل دهه 1960 ، اين امر روشن شد كه برخي آنزيم هاي خاص كه از لحاظ ژنتيكي شناسايي شده اند، بايد در فرايند محدود سازي و تغيير عمل كنند. به عنوان يك نسل شناس ميكروبي ، من احساس كردم كه به اندازه كافي براي جداسازي و توصيف اين آنزيم ها اطلاعات ندارم. به لطف همكاري با آنزيم شناسان شايسته و با دانش بو كه موفق شديم همانند برخي پژوهشگران مستقل ديگر ، به يك توضيح علمي سريع دست يابيم و بر اساس انتظارات تئوريك ، اثباتي بر فرضيه هاي خود ارائه كنيم. بورس تحصيلي ارائه شده مطمئنا به دليل كيفيت خوب مقالات علمي منتشر شده توسط من و پروژه هايي بود كه طراحي كرده بودم. بر اساس پژوهش هاي ژنتيكي و ميكروبي ، ما به اين نتيجه رسيديم كه متيلاسيون دي.ان .آ مسئوليت مراقبت از سلول هاي داراي دي.ان .آ در مقابل تجزيه به وسيله فعاليت محدود كننده را دارد. تنها چند سال بعد ، اين نظريه با فعاليت هاي اعمال شده توسط آنزيم هاي تغيير دهنده پالايش شده اثبات شد. به علاوه متيلاسيون دي.ان .آ به وسيله فعاليت هاي تغيير دهنده باكتري ، نخستين اثبات روشن فعاليت هاي اپي ژنتيكي بود كه دي.ان .آ را بدون باقي گذاشتن يك اثر جهش زاي دراز مدت تحت تاثير قرار مي دهد.
شما برنده جايزه اي شديد كه همگان يقين دارند معتبرترين جايزه علمي در سطح بين المللي است . چه عواملي به موفقيت شما كمك كردند؟ امروزه جوانان بسياري هستند كه روياي دريافت جايزه نوبل را در سر دارند.شما چه پيشنهادي براي آنان داريد؟ درباره توزيع جغرافيايي جايزه نوبل چه فكر مي كنيد؟ چرا كشورهاي كمتر توسعه يافته سهم كمي از جوايز نوبل را دريافت مي كنند؟
در مورد موفقيتي كه من كسب كردم ، بايد بگويم كه جايزه نوبل 18 سال پس از كشف ابتدايي سيستم هاي تغيير دهنده به من تعلق گرفت . پژوهشگران ديگر ، دانش تازه كسب شده را مورد استفاده قرار دادند تا آن را بيشتر توسعه دهند. از ميان بسياري از افرادي كه در اين زمينه نقش ايفا كردند، "هميلتون اسميت" موفق شد فعاليت آنزيم هاي محدود كننده نوع 2 را نشان دهد كه مولكول هاي تغيير نيافته دي.ان .آ را به گونه اي قابل تكثير در توالي هاي نوكلئوتيدي كوتاه برش مي دهند.
اين آنزيم ها سپس توسط "دانيل ناتانز" در مطالعه بر روي ويروس هاي سرطاني در انسان مورد استفاده قرار گرفتند. ما سه نفر جايزه نوبل پزشكي را در سال 1978 به دست آورديم ، يعني زماني كه ارتباط پزشكي انزيم هاي محدود كننده مشخص شده بود.
در سر داشتن آرزوي بردن جايزه نوبل ، يك انگيزه غلط براي موفقيت در پژوهش هاي علمي است . شما تحقيقات خود را با يك انگيزه بالا براي رسيدن به بينش هاي جديد در مورد پديده هاي توصيف نشده و ساز و كارهاي فرايندهاي طبيعي انجام مي دهيد . در نتيجه نتايج تجربي پيش بيني نشده، نمي توانند شكست به حساب بيايند . آنها مي توانند گاهي اوقات به برخي جنبه هاي ناشناخته اشاره كنند و شما را به يك دستاورد علمي مهم رهنمون كنند. به عنوان نمونه ، ما خود در هنگام مطالعه بر روي تاثيرات تابش بر روي ميكروارگانيسم ها ، به صورت كاملا پيش بيني نشده سازو كارهاي مولكولي سيستم هاي محدود كننده و تغيير دهنده را كشف كرديم.
به عقيده من ، تفاوت هاي زيادي بين زندگي برندگان جوايز نوبل و ساير پژوهشگران نيست ، اما به عنوان يك برنده جايزه نوبل ، انسان در مي يابد كه مورد توجه بيشتري قرار گرفته و اين امر مسئوليت هاي بيشتري را به همراه مي آورد. من هرگز براي بردن جايزه كار نكرده بودم. به دست آوردن اين افتخار برايم كاملا غافلگير كننده بود.
پيشرفت هاي عمده در حوزه علم ، اغلب از ارتباطات فردي مداوم ميان دانشمندان و همين طور استفاده مناسب از سياست هاي پژوهشي بديع و جديد ريشه مي گيرند. دانشمنداني كه در كشورهاي كمتر توسعه يافته فعاليت مي كنند، اغلب از آناني كه در مراكز علمي پيشرفته و مجهز به كار مشغولند ، دورتر هستند.
به عنوان سوال پاياني ، پيامتان به خوانندگان ايراني اين مصاحبه كه گفت و گوي ما را با علاقه در سرتاسر سرزمين ايران مطالعه مي كنند چيست؟
پس از تحصيلات تان ، چند سال در يك محيط بسيار فعال دانشگاهي در خارج از كشور فعاليت كنيد ، اما بعد به ايران برگرديد و با موسسات پژوهشي سطح بالا در سراسر جهان ، ارتباطات منظم و دائمي داشته باشيد.
/ع
ورنر آربر سپس به دانشگاه كاليفرنياي جنوبي رفت تا در زمينه ژنتيك باكتري ها به مطالعه و تحقيق بپردازد . آيبر در ابتداي سال 1960 و پس از طي كردن چند هفته بسيار پر كار و مفيد در آزمايشگاه "گونتر استنت" دانشگاه كاليفرنيا ، آزمايش "جاشوالدربرگ" دانشگاه استنفورد و آزمايشگاه "سالوادور لوريا" در موسسه فناوري ماساچوست (MIT) ، به ژنو بازگشت."
او به دليل كشف اندونوكلئازهاي محدود كننده در سال 1978 به همراه "هميلتون اسميت" و "دانيل ناتانز" موفق به كسب جايزه نوبل پزشكي شد. كشف آربر منجر به گسترش فناوري دي . ان. آ(DNA) نوتركيب شد. آربر عضو فرهنگستان علوم اسقفي واتيكان است و همچنين در هيئت علمي بنياد گفت و گوي دانش جهاني عضويت دارد.
آربر از جمله دانشمندان و زيست شناساني است كه نظريه تكامل داروين را با ديدگاهي انتقادي بررسي مي كنند و وجود يك خالق آگاه را منشا خلقت مي دانند. او به نظريه طراحي هوشمند (intelligent design) معتقد است و ديدگاه خود را در اين زمينه ، چنين خلاصه مي كند:"هر چند كه يك زيست شناس هستم ، اما بايد اعتراف كنم كه نمي دانم حيات چگونه آغاز شد.
من معتقدم كه حيات تنها در سطح يك سلول وظيفه اي آغاز مي شود. حتي بدوي ترين سلول هم از چند صد ماكرومولكول (مولكول بزرگ) مختلف زيستي تشكيل مي شود. اين كه چنين ساختار پيچيده اي چگونه به وجود آمده ، براي من يك راز باقي مانده است . وجود يك خالق و پروردگار ، يك راه حل رضايت بخش براي اين سوال من به شمار مي رود."
آربر در يكي از گفت و گوهاي خود به اين موضوع اشاره كرده بود كه اعتقادش به خداوند، راه حل بسياري از مشكلات را در طول زندگي به او نشان داده است . همچنين نتيجه گيري هايش در زمينه طراحي هوشمند ، از راه تحقيقاتي كه در زمينه زيبايي هاي عملكرد جهان هستي انجام داده ، مورد تاييد قرار گرفته است .
پروفسور آربر ، برنده جايزه نوبل پزشكي در سال 1978 ميلادي ، دعوت "دانشمند " براي شركت در يك گفت و گوي اختصاصي را به گرمي پاسخ گفت و به سوالات ما پاسخ داد. آن چه مي خوانيد ، متن كامل گفت و گو با ورنر آربر ، دانشمند سوئيسي و برنده جايزه نوبل پزشكي است .
آقاي پروفسور آربر ، ممكن است به ما بگوييد كه چگونه توسعه فناوري دي . ان .آ نوتركيب ، توليد انسولين را در مقياس وسيع براي مبتلايان به ديابت ممكن مي سازد؟
ايده فناوري دي. ان .آ نوتركيب مبتني بر مشاهداتي است كه در اواسط قرن بيستم توسط نسل شناسان ميكروبي انجام شد كه نشان مي داد مولكول هاي دي . ان .آ تكثير شونده ، شامل پلاسميدها و ژنوم هاي ويروسي ، مي توانند گاهي اوقات ژن ها را از سلول هاي ميزبان خود بردارند . مشاهده شد كه اين حامل هاي ژني طبيعي ، ژن هاي خارجي حمل شده را به هنگام تكثير خود در سلول هاي ميزبان مناسب تكثير مي كنند و همچنين عملكرد ژن هاي حمل شده را نشان مي دهند.
از حدود سال 1970 ، اين امكان به وجود آمد كه بخش هاي انتخاب شده اي از دي . ان .آ را(كه عملكرد هاي خاصي را در حامل هاي ژني طبيعي كد گذاري مي كنند) ، به يكديگر متصل كرد. وقتي اين مولكول هاي دي . ان . آ نوتركيب به سلول هاي ميزبان مناسب معرفي شدند ، اطلاعات ژنتيكي اضافه شده به همراه دي . ان.آ حامل تكثير شدند و محصول ژني نيز ساخته شد . از آن زمان به بعد ، هيچ مجموعه تكثير شده دي.ان.آ از سلول هاي ميزبان قابل جدا شدن نبود و در نتيجه در خدمت مطالعات ژنتيك مولكولي قرار گرفت . اين در حالي است كه محصول ژن هاي پروتئيني مي تواند براي مطالعات كاربردي و مصارف مفيد استفاده شوند. انسولين توليد شده براي درمان بيماران ديابتي يكي از نمونه هاي خوب در اين زمينه است .
توصيف ساده شده دستاورد شما توسط فرزندتان مي تواند يك تصوير روشن و گويا از سازو كار آنزيم هاي محدود كننده ارائه دهد. شما در اين زمينه چه فكر مي كنيد؟ آيا ممكن است به يك زبان ساده كاركرد آنزيم هاي محدود كننده را براي ما و خوانندگانمان توضيح دهيد؟
در اوايل دهه 1960، ما كشف كرديم كه بسياري از باكتري ها از يك يا چند سيستم امنيتي ابتدايي برخوردار هستند. اگر آن دي . ان.آ كه وارد سلول هاي باكتري مي شود منشا خارجي داشته باشد، توليدات ژني اين سيستم هاي محدود كننده و تغيير دهنده قابل شناسايي هستند. در اين مورد، دي .ان.آ به قسمت هاي كوچك تري تقسيم و شكافته مي شود كه بعدتر دچار تجزيه مي شوند، از جمله اين كه غير فعال مي شوند. سلول هايي كه دي.ان .آ دارند، به وسيله متيلاسيون مبتني بر توال و تسلسل برخي نوكلئوتيدهاي دي.ان .آ سلولي ، در مقابل شكافتگي و تقسيم محدود كننده محافظت مي شوند.
وقتي من افتخار دريافت جايزه نوبل را در سال 1978 كسب كردم، دخترم "سيلويا" 10 ساله بود. پس از درخواست او ، من برايش توضيح دادم كه چگونه سيستم هاي محدود كننده و تغيير دهنده دي.ان .آ در يك باكتري عمل مي كنند. او سپس توضيحات من را به يك زبان ساده تر تبديل كرد. در ديدگاه او، ژنوم باكتري پادشاه سلول باكتري دار است كه همه فعاليت ها و فرايندهاي سلول را تعيين و مشخص مي كند. توليدات ژني ، خدمتكاران پادشاه هستند. آنزيم هاي محدود كننده نگهباناني هستند كه وظيفه شناسايي اطلاعات ژنتيك خارجي اشغالگر و نابود كردن آنها را بر عهده دارند و بقيه خدمتكاران هم از نابود شدن پادشاه توسط خودش جلوگيري مي كنند. اين توضيحات ، نام "داستان پادشاه و خدمتكارانش" را بر خود گرفت . [باكس پايين صفحه را ببينيد
داستان پادشاه و خدمتكارانش
من وقتي به آزمايشگاه پدرم مي آيم ، اغلب بشقاب هايي مي بينم كه روي ميزها گذاشته شده اند. اين بشقاب ها حاوي مقادير زيادي باكتري هستند. اين باكتري ها مرا به ياد يك شهر با هزاران نفر شهروند مي اندازند. در هر باكتري ، يك پادشاه هست. او بسيار قد بلند اما لاغر است . اين پادشاه چنين خدمتكار دارد. آنها چاق و كوتاه مثل توپ هستند . پدر من به پادشاه دي.ان .آ و به خدمتكاران آنزيم مي گويد . اين پادشاه مثل يك كتاب است كه در آن همه كارهايي كه خدمتكاران بايد انجام بدهند نوشته شده است . براي ما آدم ها ، اين دستورالعمل هاي پادشاه مثل يك راز مي مانند.
پدر من يك خدمتكار را كشف كرده كه مثل قيچي كار مي كند. اگر يك پادشاه خارجي به باكتري حمله كند. خدمتكاران آن را به قطعات كوچك تقسيم مي كند، اما به پادشاه خود هيچ صدمه اي نمي رساند.
افراد باهوش ، از خدمتكاران صاحب قيچي براي فهميدن راز پادشاهان استفاده مي كنند. براي اين كار ، آنها چندين خدمتكار را جمع مي كنند و همه را در يك پادشاه قرار مي دهند تا پادشاه به قسمت هاي مختلفي تقسيم شود. با اين قطعات كوچك به دست آمده ، بسيار راحت تر مي توان راز پادشاهان را كشف كرد. پدر من جايزه نوبل را به دليل كشف اين خدمتكار صاحب قيچي دريافت كرد.
از سال 1965 تا 01970 ، شما بورس تحصيلي دولت فدرال سوئيس را دريافت كرديد. سپس تحقيقات خود را آغاز كرديد. لطفا كمي برايمان از اين تحقيقات ، جزئيات و نتايج آن بگوييد.
در اوايل دهه 1960 ، اين امر روشن شد كه برخي آنزيم هاي خاص كه از لحاظ ژنتيكي شناسايي شده اند، بايد در فرايند محدود سازي و تغيير عمل كنند. به عنوان يك نسل شناس ميكروبي ، من احساس كردم كه به اندازه كافي براي جداسازي و توصيف اين آنزيم ها اطلاعات ندارم. به لطف همكاري با آنزيم شناسان شايسته و با دانش بو كه موفق شديم همانند برخي پژوهشگران مستقل ديگر ، به يك توضيح علمي سريع دست يابيم و بر اساس انتظارات تئوريك ، اثباتي بر فرضيه هاي خود ارائه كنيم. بورس تحصيلي ارائه شده مطمئنا به دليل كيفيت خوب مقالات علمي منتشر شده توسط من و پروژه هايي بود كه طراحي كرده بودم. بر اساس پژوهش هاي ژنتيكي و ميكروبي ، ما به اين نتيجه رسيديم كه متيلاسيون دي.ان .آ مسئوليت مراقبت از سلول هاي داراي دي.ان .آ در مقابل تجزيه به وسيله فعاليت محدود كننده را دارد. تنها چند سال بعد ، اين نظريه با فعاليت هاي اعمال شده توسط آنزيم هاي تغيير دهنده پالايش شده اثبات شد. به علاوه متيلاسيون دي.ان .آ به وسيله فعاليت هاي تغيير دهنده باكتري ، نخستين اثبات روشن فعاليت هاي اپي ژنتيكي بود كه دي.ان .آ را بدون باقي گذاشتن يك اثر جهش زاي دراز مدت تحت تاثير قرار مي دهد.
شما امروز به عنوان پدر زيست فناوري مدرن شناخته مي شويد. هدف اصلي پژوهش هاي بيوتكنولوژيك چيست؟
شما برنده جايزه اي شديد كه همگان يقين دارند معتبرترين جايزه علمي در سطح بين المللي است . چه عواملي به موفقيت شما كمك كردند؟ امروزه جوانان بسياري هستند كه روياي دريافت جايزه نوبل را در سر دارند.شما چه پيشنهادي براي آنان داريد؟ درباره توزيع جغرافيايي جايزه نوبل چه فكر مي كنيد؟ چرا كشورهاي كمتر توسعه يافته سهم كمي از جوايز نوبل را دريافت مي كنند؟
در مورد موفقيتي كه من كسب كردم ، بايد بگويم كه جايزه نوبل 18 سال پس از كشف ابتدايي سيستم هاي تغيير دهنده به من تعلق گرفت . پژوهشگران ديگر ، دانش تازه كسب شده را مورد استفاده قرار دادند تا آن را بيشتر توسعه دهند. از ميان بسياري از افرادي كه در اين زمينه نقش ايفا كردند، "هميلتون اسميت" موفق شد فعاليت آنزيم هاي محدود كننده نوع 2 را نشان دهد كه مولكول هاي تغيير نيافته دي.ان .آ را به گونه اي قابل تكثير در توالي هاي نوكلئوتيدي كوتاه برش مي دهند.
اين آنزيم ها سپس توسط "دانيل ناتانز" در مطالعه بر روي ويروس هاي سرطاني در انسان مورد استفاده قرار گرفتند. ما سه نفر جايزه نوبل پزشكي را در سال 1978 به دست آورديم ، يعني زماني كه ارتباط پزشكي انزيم هاي محدود كننده مشخص شده بود.
در سر داشتن آرزوي بردن جايزه نوبل ، يك انگيزه غلط براي موفقيت در پژوهش هاي علمي است . شما تحقيقات خود را با يك انگيزه بالا براي رسيدن به بينش هاي جديد در مورد پديده هاي توصيف نشده و ساز و كارهاي فرايندهاي طبيعي انجام مي دهيد . در نتيجه نتايج تجربي پيش بيني نشده، نمي توانند شكست به حساب بيايند . آنها مي توانند گاهي اوقات به برخي جنبه هاي ناشناخته اشاره كنند و شما را به يك دستاورد علمي مهم رهنمون كنند. به عنوان نمونه ، ما خود در هنگام مطالعه بر روي تاثيرات تابش بر روي ميكروارگانيسم ها ، به صورت كاملا پيش بيني نشده سازو كارهاي مولكولي سيستم هاي محدود كننده و تغيير دهنده را كشف كرديم.
به عقيده من ، تفاوت هاي زيادي بين زندگي برندگان جوايز نوبل و ساير پژوهشگران نيست ، اما به عنوان يك برنده جايزه نوبل ، انسان در مي يابد كه مورد توجه بيشتري قرار گرفته و اين امر مسئوليت هاي بيشتري را به همراه مي آورد. من هرگز براي بردن جايزه كار نكرده بودم. به دست آوردن اين افتخار برايم كاملا غافلگير كننده بود.
پيشرفت هاي عمده در حوزه علم ، اغلب از ارتباطات فردي مداوم ميان دانشمندان و همين طور استفاده مناسب از سياست هاي پژوهشي بديع و جديد ريشه مي گيرند. دانشمنداني كه در كشورهاي كمتر توسعه يافته فعاليت مي كنند، اغلب از آناني كه در مراكز علمي پيشرفته و مجهز به كار مشغولند ، دورتر هستند.
به عنوان سوال پاياني ، پيامتان به خوانندگان ايراني اين مصاحبه كه گفت و گوي ما را با علاقه در سرتاسر سرزمين ايران مطالعه مي كنند چيست؟
پس از تحصيلات تان ، چند سال در يك محيط بسيار فعال دانشگاهي در خارج از كشور فعاليت كنيد ، اما بعد به ايران برگرديد و با موسسات پژوهشي سطح بالا در سراسر جهان ، ارتباطات منظم و دائمي داشته باشيد.
پي نوشت ها :
پي نوشت:
سيد ايمان ضيابري روزنامه نگار و نويسنده مقيم رشت است و تاكنون گفت و گوهاي زيادي را با دانشمندان تراز اول جهان براي "دانشمند" انجام داده است
پست الكترونيك : Kazibari@ gmail.com
/ع
