بخشيدن يک مهارت است
نويسنده:دکتر محمدرضا خدايي، روان‌پزشک
مي‌گويند اگر کسي را که به شما بدي کرده است، ببخشيد؛ به آرامش مي‌رسيد و از نظر رواني اين آرامش به سلامت رواني شما کمک مي‌کند اما در واقعيت هميشه بخشش مساوي با آرامش نيست.
گاهي شما آن شخص و بدي‌هايي که نسبت به شما کرده است را مي‌بخشيد ولي هرگز قادر نخواهيد بود خاطرات تلخ و آثار به جا مانده از آن را از متن زندگي‌تان پاک کنيد. هر بار که آن خاطرات تداعي مي‌شود از خشم و کينه پر مي‌شويد، انگار نه انگار که او را بخشيده‌ايد. اگر اين حالت براي شما اتفاق افتاده است بايد نکاتي را بدانيد و با به کار بستن آنها از مزاياي واقعي يک بخشش حقيقي بهره‌مند شويد:
1.بخشش يکي از مکانيسم‌ها و توانايي‌هايي است که افراد مي‌توانند به صورت اکتسابي آن را کسب کنند بنابراين شما بايد از نظر شخصيتي به آن درجه خاص برسيد تا بتوانيد اين مهارت و توانايي را در خود ايجاد کنيد. اگر کسي بدون زمينه‌سازي و پرورش ابعاد شخصيتي خود سعي کند از اين مکانيسم پالايش يافته و والا استفاده کند، موفق نخواهد شد و حتي اگر اقدام به بخشش چيزي يا کسي کند همچنان حس ناخوشايند ياد شده را خواهد داشت.
2.اندازه و حدود آنچه شما قصد بخشش آن را داريد بسيار مهم است. اگر گذشت در مورد آن، انرژي رواني زيادي را از شما بگيرد و از حد توان شما فراتر باشد، چون حس مي‌کنيد حق شما ضايع شده و اين ستم کردن در حق خودتان است، از بخشش، رضايت‌خاطر نخواهيد داشت. پس بهتر است قبل از بخشش به طريقي خشم دروني خود را تخليه کنيد و شرايط را بسنجيد. شايد اينکه فرد جريمه لازم يا تنبيه موردنظر شما را پرداخت کند به شما آرامش دهد و يا شايد هم متنبه شدن او و اينکه مي‌بينيد چه‌قدر نادم و پشيمان است باعث شود حس کنيد مي‌توانيد او را ببخشيد.
3.انگيزه بخشش مهم است. گاهي خودتان آمادگي لازم براي بخشش چيز يا شخص مورد نظر را داريد و بستر لازم شخصيتي فراهم است اما تحت فشار ديگران و يا براي فرار از حس دوگانگي و عذاب وجدان او را مي‌بخشيد که در اين صورت چون به نوعي معامله با خود پرداخته‌ايد، رضايت‌خاطر نخواهيد داشت و هميشه ته دل‌تان حس مي‌کنيد انرژي رواني زيادي به زور از شما گرفته شده است. انگار خودتان را گول زده‌ايد و يک موضوع غيرقابل بخشش را به ظاهر بخشيده‌ايد.
4.توصيه مي‌کنم اگر در زندگي مجبور به پذيرش اين شرايط بوديد با خود بگوييد: «اين کار بهترين کاري بود که مي‌توانستم بکنم.» در اين حالت از حس دوگانگي رها مي‌شويد. پناه بردن به آموزه‌هاي ديني و توکل بر خدا هم در اين شرايط، واقعا به کمک‌تان خواهد آمد. واگذاري امور به خدا و اينکه از او بخواهيد حق‌تان را بگيرد و سپس با تمام وجود از سر تقصير کسي گذشتن، شما را آرام مي‌کند.
منبع:www.salamat.com
گاهي شما آن شخص و بدي‌هايي که نسبت به شما کرده است را مي‌بخشيد ولي هرگز قادر نخواهيد بود خاطرات تلخ و آثار به جا مانده از آن را از متن زندگي‌تان پاک کنيد. هر بار که آن خاطرات تداعي مي‌شود از خشم و کينه پر مي‌شويد، انگار نه انگار که او را بخشيده‌ايد. اگر اين حالت براي شما اتفاق افتاده است بايد نکاتي را بدانيد و با به کار بستن آنها از مزاياي واقعي يک بخشش حقيقي بهره‌مند شويد:
1.بخشش يکي از مکانيسم‌ها و توانايي‌هايي است که افراد مي‌توانند به صورت اکتسابي آن را کسب کنند بنابراين شما بايد از نظر شخصيتي به آن درجه خاص برسيد تا بتوانيد اين مهارت و توانايي را در خود ايجاد کنيد. اگر کسي بدون زمينه‌سازي و پرورش ابعاد شخصيتي خود سعي کند از اين مکانيسم پالايش يافته و والا استفاده کند، موفق نخواهد شد و حتي اگر اقدام به بخشش چيزي يا کسي کند همچنان حس ناخوشايند ياد شده را خواهد داشت.
2.اندازه و حدود آنچه شما قصد بخشش آن را داريد بسيار مهم است. اگر گذشت در مورد آن، انرژي رواني زيادي را از شما بگيرد و از حد توان شما فراتر باشد، چون حس مي‌کنيد حق شما ضايع شده و اين ستم کردن در حق خودتان است، از بخشش، رضايت‌خاطر نخواهيد داشت. پس بهتر است قبل از بخشش به طريقي خشم دروني خود را تخليه کنيد و شرايط را بسنجيد. شايد اينکه فرد جريمه لازم يا تنبيه موردنظر شما را پرداخت کند به شما آرامش دهد و يا شايد هم متنبه شدن او و اينکه مي‌بينيد چه‌قدر نادم و پشيمان است باعث شود حس کنيد مي‌توانيد او را ببخشيد.
3.انگيزه بخشش مهم است. گاهي خودتان آمادگي لازم براي بخشش چيز يا شخص مورد نظر را داريد و بستر لازم شخصيتي فراهم است اما تحت فشار ديگران و يا براي فرار از حس دوگانگي و عذاب وجدان او را مي‌بخشيد که در اين صورت چون به نوعي معامله با خود پرداخته‌ايد، رضايت‌خاطر نخواهيد داشت و هميشه ته دل‌تان حس مي‌کنيد انرژي رواني زيادي به زور از شما گرفته شده است. انگار خودتان را گول زده‌ايد و يک موضوع غيرقابل بخشش را به ظاهر بخشيده‌ايد.
4.توصيه مي‌کنم اگر در زندگي مجبور به پذيرش اين شرايط بوديد با خود بگوييد: «اين کار بهترين کاري بود که مي‌توانستم بکنم.» در اين حالت از حس دوگانگي رها مي‌شويد. پناه بردن به آموزه‌هاي ديني و توکل بر خدا هم در اين شرايط، واقعا به کمک‌تان خواهد آمد. واگذاري امور به خدا و اينکه از او بخواهيد حق‌تان را بگيرد و سپس با تمام وجود از سر تقصير کسي گذشتن، شما را آرام مي‌کند.
منبع:www.salamat.com
