چون شمع روز روشن از ايوان آسمان

چون شمع روز روشن از ايوان آسمان شاعر : انوري ناگه در اوفتاد به درياي بي‌کران چون شمع روز روشن از ايوان آسمان بهر سپهر کوژ ردا کرد و طيلسان روشن زمين و فرق هوا را ز قير و مشک بگرفت دست ماه گريبان آسمان آورد پاي مهر چو در دامن زمين در خاک تيره شد ملک روم را مکان بر طارم فلک چو شه زنگ شد مکين بر روي او فشاند همه گنج شايگان تا هم ميان صرح ممرد به پيش چشم وز در و لعل چتر سکندر برو نشان گردون چو تاج کسري بر معجزات حسن دنبال برج عقرب مانند...