اي بر سر کتاب ترا منصب شاهي

اي بر سر کتاب ترا منصب شاهي شاعر : انوري منشي فلک داده بر اين قول گواهي اي بر سر کتاب ترا منصب شاهي ذات تو و تجويف فلک يونس و ماهي جاه تو و اقطاع جهان يوسف و زندان ناديده نظام سخنت ننگ تناهي ناخورده مسير قلمت وهن توقف بل نسخه‌ي ماهيت اشياست کماهي نفس تو نفيس است در آن مرتبه کو هست بي‌رايحه‌ي خاصه ز اسرار الهي زلف خط مشکين تو يک حلقه ندارد پذرفته هيولاي سخن صورت کاهي با جذبه‌ي نوک قلم کاه‌ربايت تقدير براند به اثر بر چو سپاهي چون...

شنبه، 28 اسفند 1389

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

اي بر سر کتاب ترا منصب شاهي

شاعر : انوري

منشي فلک داده بر اين قول گواهي		اي بر سر کتاب ترا منصب شاهي
ذات تو و تجويف فلک يونس و ماهي		جاه تو و اقطاع جهان يوسف و زندان
ناديده نظام سخنت ننگ تناهي		ناخورده مسير قلمت وهن توقف
بل نسخه‌ي ماهيت اشياست کماهي		نفس تو نفيس است در آن مرتبه کو هست
بي‌رايحه‌ي خاصه ز اسرار الهي		زلف خط مشکين تو يک حلقه ندارد
پذرفته هيولاي سخن صورت کاهي		با جذبه‌ي نوک قلم کاه‌ربايت
تقدير براند به اثر بر چو سپاهي		چون رايت سلطان ضمير تو بجنبد
خضراي دمن مي‌چه‌کند مهر گياهي		خصم ار به کمال تو تبشه نکند به
بر چرخ سراسيمه مگر مخطي و ساهي		معلوم شد از عارضه‌ي تو که کسي نيست
ياد آر ز سياره و از يوسف چاهي		خوش باش که سياره بر احرار نهد بند
گم کرد سر رشته‌ي صحبت ز تباهي		گفتي که مرا رشته چو در جنس تکسر
وز جنس شما تا که به اصحاب ملاهي		بودند بر من همه اصحاب مناصب
از پرسش من بنده نه مالي و نه جاهي		الا تو و داني که زيانيت نبودي
وز لطف تو دانم که مرا نيز تو خواهي		بالله که به جان خدمت ميمون تو خواهم
گر باشم و گر نه نه فزايي و نه کاهي		ليکن ز وجود و عدم من چه گشايد
هر روز ز نو جامه بدرد ز پگاهي		اي راي تو آن روز که از غيرت او صبح
تا ضد سپيدي بود اي خواجه سياهي		من چون رسم اندر شب حرمان به تو آخر
حال تو که در عمر به غيري نه پناهي		تا از ستم انصاف پناهيست چنان باد
کي بر سر کتاب ترا منصب شاهي		لايق به کمال تو همين ديد که تا حشر