بازآمد آنکه دولت و دين در پناه اوست

بازآمد آنکه دولت و دين در پناه اوست شاعر : انوري دور سپهر بنده‌ي درگاه جاه اوست بازآمد آنکه دولت و دين در پناه اوست کامروز شرق و غرب جهان در پناه اوست مودودشه موئيد دين پهلوان شرق خورشيد عکس گوهر پر کلاه اوست گردون غبار پايه‌ي تخت بلند اوست بر گوشهاي کنگره‌ي بارگاه اوست سير ستارگان فلک نيست در بروج بر سمت ظل رايت و گرد سپاه اوست چشم مسافران ظفر نيست بر قدر در سايه‌اي که بر عقب نيکخواه اوست اي بس هماي بخت که پرواز مي‌کند هم دستگاه بحر...

شنبه، 28 اسفند 1389

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

بازآمد آنکه دولت و دين در پناه اوست

شاعر : انوري

دور سپهر بنده‌ي درگاه جاه اوست		بازآمد آنکه دولت و دين در پناه اوست
کامروز شرق و غرب جهان در پناه اوست		مودودشه موئيد دين پهلوان شرق
خورشيد عکس گوهر پر کلاه اوست		گردون غبار پايه‌ي تخت بلند اوست
بر گوشهاي کنگره‌ي بارگاه اوست		سير ستارگان فلک نيست در بروج
بر سمت ظل رايت و گرد سپاه اوست		چشم مسافران ظفر نيست بر قدر
در سايه‌اي که بر عقب نيکخواه اوست		اي بس هماي بخت که پرواز مي‌کند
هم دستگاه بحر بهين دستگاه اوست		هم سبز خنگ چرخ کمين بارگير اوست
گردي که مايه و مددش خاک راه اوست		بر آستان چرخ به منت قدم نهد
انصاف او به دولت دايم گواه اوست		انصاف اگر گواه دوام است لاجرم
کين ايمني نتيجه‌ي روز به گاه اوست		روزش چنين که هست هميشه به گاه باد
کين عافيت ز نصرت تشويش کاه اوست		منصور باد رايت نصرت‌فزاي او
بگذاشتم که مرد سفيهست و عقربي است		بوطيب آنکه سرد و جفا گفت مر مرا
دشنام من دهد چه کنم گرچه مصعبي است		ور زانکه از سفه به همه عمر در جهان
هرچ از تبار اوست پليدست و روسبي است		از حرمت عليکم او تا به قد سلف
از آن زمان که بدانسته‌ام که مردم چيست		نيامدست مرا خويشتن دگر مردم
چو بخت نيک نشانت دهم که مردم کيست		گرم نشان دهي از روي مردمي چه شود
که مرا از کرم تو سبب حرمان چيست		با فلک دوش به خلوت گله‌اي مي‌کردم
وين همه لطف تو با بي‌هنر و نادان چيست		اين همه جور تو با فاضل و دانا ز چه جاست
با منت بيهده اين مشغله و افغان چيست		فلکم گفت که اي خسرو اقليم سخن
گنج قارون چه بود مملکت خاقان چيست		شکر کن شکر که در معرض فضلي که تراست