گر آن جهان طلبي، کار اين جهان درياب

گر آن جهان طلبي، کار اين جهان درياب شاعر : اوحدي مراغه اي به هرزه مي‌گذرد عمر، وارهان، درياب گر آن جهان طلبي، کار اين جهان درياب چه خفته‌اي؟ که برون رفت کاروان، درياب تو غافلي و رفيقان به کار سازي راه که : هين! شبي دوسه بيدار باش، هان! درياب هزار بار ترا بيش گفته‌ام هر روز ز پير کار نيايد، تو، اي جوان، درياب جوان چو پير شود، کار کرده مي‌بايد قبول کن، ز من اي خواجه، اين زمان درياب زمانه مي‌گذرد، چون زمين مباش، زمن سوار شو، منشين، سعي کن،...