ويحک! اي قبه‌ي زمرد رنگ

ويحک! اي قبه‌ي زمرد رنگ شاعر : اوحدي مراغه اي که ز جانم همي زدايي زنگ ويحک! اي قبه‌ي زمرد رنگ کس نداند که: از چو لوني تو؟ کارگاه تر از کوني تو به تو گويي حوالتست اين ها بودنيها ز تست و آيينها که چو فرزين همير وي چپ و راست باده‌اي گر نخورده‌اي ز کجاست؟ هم ز شوقيست، تا شدي قايم در تو اين گردش چنين دايم روشي داري و روانت هست مينمايد که نطق و جانت هست رو، که از صد گلت يکي نشکفت گر چه دانا به عمر پيرت گفت يا چه چيزي که هيچ رنگت نيست؟...