چون شوي آنچنان که ميبايي

چون شوي آنچنان که ميبايي شاعر : اوحدي مراغه اي چون تو با خويشتن نمييي؟ چون شوي آنچنان که ميبايي تا مگر خويش را بداني تو نظري کن درين معاني تو به چه زحمت به بارت آوردند؟ کز براي چه کارت آوردند؟ بکه اميد و التجا داري؟ کيستي؟ روي در کجا داري؟ باز کن بند نامه آهسته نامه‌ي ايزدي تو، سر بسته کرده با يکدگر به يک جا عقد تا ببيني تو هر دو گيتي نقد که نه ايزد درين صحيفه نگاشت از کم و بيش نکته‌اي نگذاشت باز دان از هزار آن صد را اي کتاب...