هم چو شمع از غمت بسوزاند

هم چو شمع از غمت بسوزاند شاعر : اوحدي مراغه اي گه کشد، گاه برفروزاند هم چو شمع از غمت بسوزاند بازگرداندت به هر رويي اعتبارت کند به هر مويي گاه پروانه بر سرت ميرد گه سرت را بکار برگيرد گاهت از ريسمان به دار کند گه بنام خودت نگار کند گاه با شاهدان قرين کندت گاه با شهد هم‌نشين کندت گاه پيش فسردگان باشي گه به بالين مردگان باشي گاه گريي، ولي به صد زاري گاه خندي، ولي ز پنداري گاه ناچيز و گاه هست شوي گه سرافراز و گاه پست شوي گاهت...